χωρίς αγάπη; Όμορφοι σαν χορευτές,
γλιστρούν πάνω στον άλλο, σαν πατινέρ
πάνω στον πάγο, δάχτυλα γαντζωμένα
μες στο σώμα του αλλουνού, πρόσωπα
κόκκινα σαν φιλέτο, σαν κρασί, υγρά σαν τα
παιδιά στη γέννα που οι μανάδες τους θα
τ’ αποχωριστούν. Πώς φτάνουν στον
φτάνουν στον φτάνουν στον Θεό φτάνουν στα
ύδατα της αναπαύσεως, χωρίς να αγαπούν
αυτόν που έφτασε εκεί στον οργασμό μαζί τους, φως
εκπορευόμενο αργά σαν τον ατμό από το κολλημένο
δέρμα τους; Αυτοί είναι οι βέροι θρησκευόμενοι,
οι δογματικοί, οι γνώστες, οι μόνοι που δεν θ’
αποδεχτούν έναν ψευδο-Μεσσία, δεν θ’ αγαπήσουνε
στη θέση του Θεού τον ιερέα. Δεν θα μπερδέψουνε
τον εραστή με την προσωπική απόλαυσή τους,
μοιάζουνε με σπουδαίους δρομείς: ξέρουν ότ’ είναι μόνοι
με την επιφάνεια του δρόμου, το κρύο, τον αέρα,
τα σωστά παπούτσια τους, τη γενική καρδιο-
αγγειακή υγεία τους —απλοί παράγοντες, όπως το ταίρι
στο κρεβάτι, και όχι την αλήθεια, που ‘ναι το
ένα και μόνο σώμα μοναχό του μες στο σύμπαν
ενώπιον της πιο καλής του ώρας.
Sex Without Love
How do they do it, the ones who make love
without love? Beautiful as dancers,
gliding over each other like ice-skaters
over the ice, fingers hooked
inside each other’s bodies, faces
red as steak, wine, wet as the
children at birth whose mothers are going to
give them away. How do they come to the
come to the come to the God come to the
still waters, and not love
the one who came there with them, light
rising slowly as steam off their joined
skin? These are the true religious,
the purists, the pros, the ones who will not
accept a false Messiah, love the
priest instead of the God. They do not
mistake the lover for their own pleasure,
they are like great runners: they know they are alone
with the road surface, the cold, the wind,
the fit of their shoes, their over-all cardio-
vascular health- just factors, like the partner
in the bed, and not the truth, which is the
single body alone in the universe
against its own best time.
Sharon Olds (Σάρον Ολντς): Αμερικανίδα ποιήτρια, γεννημένη στις 19 Νοεμβρίου του 1942 στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας. Μεγάλωσε σε ένα αυστηρά θρησκευτικό οικογενειακό περιβάλλον με σκληρούς κανόνες, οι οποίοι απαγόρευαν τόσο τον κινηματογράφο όσο και την τηλεόραση. Ο πατέρας της ήταν αλκοολικός και συχνά βίαιος με τα παιδιά του, όπως προκύπτει και από ποιήματά της. Με την ποίησή της, ωστόσο, δεν θίγει μόνο οικογενειακά ή προσωπικά – συναισθηματικά ζητήματα, αλλά και πολιτικά γεγονότα παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Χαρακτηρίσθηκε, όχι μόνο ως ποιήτρια «του σεξ και της ψυχής», αλλά και «των συνεχών γλωσσικών εκπλήξεων».
Έχει εκδώσει 13 ποιητικές συλλογές μέχρι στιγμής, για τις οποίες έχει τιμηθεί με σωρεία σημαντικών βραβείων. Μεταξύ αυτών: για την ποιητική της συλλογή «Strike Sparks: Selected Poems, 1980-2002» (Knopf, New York, 2004) της έχει απονεμηθεί το Εθνικό Βραβείο του Κύκλου Κριτικών Βιβλίου, ενώ για τη συλλογή της «Stag’s Leap» (Knopf, New York, 2012) της απονεμήθηκαν αμφότερα το Βραβείο Πούλιτζερ και το Βραβείο Τ. Σ. Έλιοτ. Το τελευταίο μάλιστα καμμία άλλη Αμερικανίδα δεν είχε πάρει ως τότε.
Διδάσκει Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, όπου μένει τρεις ημέρες την εβδομάδα, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο ζει στο Νέο Χαμσάιρ με τον σύντροφό της.
Πηγές: wikipedia , poetryfoundation