4.4.21

Sharon Olds (Σάρον Ολντς) “Σεξ Χωρίς Αγάπη”

Πώς το κάνουνε, αυτοί που κάνουν έρωτα
χωρίς αγάπη; Όμορφοι σαν χορευτές,
γλιστρούν πάνω στον άλλο, σαν πατινέρ
πάνω στον πάγο, δάχτυλα γαντζωμένα
μες στο σώμα του αλλουνού, πρόσωπα
κόκκινα σαν φιλέτο, σαν κρασί, υγρά σαν τα
παιδιά στη γέννα που οι μανάδες τους θα
τ’ αποχωριστούν. Πώς φτάνουν στον
φτάνουν στον φτάνουν στον Θεό φτάνουν στα
ύδατα της αναπαύσεως, χωρίς να αγαπούν
αυτόν που έφτασε εκεί στον οργασμό μαζί τους, φως
εκπορευόμενο αργά σαν τον ατμό από το κολλημένο
δέρμα τους; Αυτοί είναι οι βέροι θρησκευόμενοι,
οι δογματικοί, οι γνώστες, οι μόνοι που δεν θ’
αποδεχτούν έναν ψευδο-Μεσσία, δεν θ’ αγαπήσουνε
στη θέση του Θεού τον ιερέα. Δεν θα μπερδέψουνε
τον εραστή με την προσωπική απόλαυσή τους,
μοιάζουνε με σπουδαίους δρομείς: ξέρουν ότ’ είναι μόνοι
με την επιφάνεια του δρόμου, το κρύο, τον αέρα,
τα σωστά παπούτσια τους, τη γενική καρδιο-
αγγειακή υγεία τους —απλοί παράγοντες, όπως το ταίρι
στο κρεβάτι, και όχι την αλήθεια, που ‘ναι το
ένα και μόνο σώμα μοναχό του μες στο σύμπαν
ενώπιον της πιο καλής του ώρας.


Sex Without Love

How do they do it, the ones who make love

without love? Beautiful as dancers,

gliding over each other like ice-skaters

over the ice, fingers hooked

inside each other’s bodies, faces

red as steak, wine, wet as the

children at birth whose mothers are going to

give them away. How do they come to the

come to the come to the God come to the

still waters, and not love

the one who came there with them, light

rising slowly as steam off their joined

skin? These are the true religious,

the purists, the pros, the ones who will not

accept a false Messiah, love the

priest instead of the God. They do not

mistake the lover for their own pleasure,

they are like great runners: they know they are alone

with the road surface, the cold, the wind,

the fit of their shoes, their over-all cardio-

vascular health- just factors, like the partner

in the bed, and not the truth, which is the

single body alone in the universe

against its own best time.


Sharon Olds (Σάρον Ολντς): Αμερικανίδα ποιήτρια, γεννημένη στις 19 Νοεμβρίου του 1942 στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας. Μεγάλωσε σε ένα αυστηρά θρησκευτικό οικογενειακό περιβάλλον με σκληρούς κανόνες, οι οποίοι απαγόρευαν τόσο τον κινηματογράφο όσο και την τηλεόραση. Ο πατέρας της ήταν αλκοολικός και συχνά βίαιος με τα παιδιά του, όπως προκύπτει και από ποιήματά της. Με την ποίησή της, ωστόσο, δεν θίγει μόνο οικογενειακά ή προσωπικά – συναισθηματικά ζητήματα, αλλά και πολιτικά γεγονότα παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Χαρακτηρίσθηκε, όχι μόνο ως ποιήτρια «του σεξ και της ψυχής», αλλά και «των συνεχών γλωσσικών εκπλήξεων».

Έχει εκδώσει 13 ποιητικές συλλογές μέχρι στιγμής, για τις οποίες έχει τιμηθεί με σωρεία σημαντικών βραβείων. Μεταξύ αυτών: για την ποιητική της συλλογή «Strike Sparks: Selected Poems, 1980-2002» (Knopf, New York, 2004) της έχει απονεμηθεί το Εθνικό Βραβείο του Κύκλου Κριτικών Βιβλίου, ενώ για τη συλλογή της «Stag’s Leap»  (Knopf, New York, 2012) της απονεμήθηκαν αμφότερα το Βραβείο Πούλιτζερ και το Βραβείο Τ. Σ. Έλιοτ. Το τελευταίο μάλιστα καμμία άλλη Αμερικανίδα δεν είχε πάρει ως τότε.

Διδάσκει Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, όπου μένει τρεις ημέρες την εβδομάδα, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο ζει στο Νέο Χαμσάιρ με τον σύντροφό της.

Πηγές: wikipedia , poetryfoundation