Οι Έλληνες, ως συνήθως, ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Πολλές μεγαλοφυΐες, άντρες και γυναίκες, συνέλαβαν τις καλύτερες ιδέες τους στη διάρκεια μιας βόλτας. Τον καιρό που έγραφε το Α Christmas Caroll, ο Ντίκενς περπατούσε δεκαπέντε με είκοσι χιλιόμετρα στα σκοτεινά δρομάκια του Λονδίνου, υφαίνοντας την πλοκή στο μυαλό του, ενώ η πόλη κοιμόταν. Και ο Μαρκ Τουέιν περπατούσε επίσης πολύ, αν και δεν πήγε ποτέ πουθενά. Όπως αναθυμόταν η κόρη του, βημάτιζε αδιάκοπα την ώρα που εργαζόταν: «Κάποιες φορές, όταν υπαγόρευε, ο Πατέρας περπατούσε πάνω-κάτω στο πάτωμα… κι έπειτα, πάντα μου φαινόταν σαν ένα καινούριο πνεύμα να φτερούγιζε μέσα στο δωμάτιο».
Τώρα τελευταία, ερευνητές έχουν αρχίσει να μελετούν επιστημονικά τη σύνδεση ανάμεσα στο περπάτημα και τη δημιουργικότητα. Σε πρόσφατη μελέτη, οι ψυχολόγοι του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ Μαριλί Οπέζο και Ντάνιελ Σβαρτς χώρισαν τους συμμετέχοντες σε δύο ομάδες: περιπατητική και καθιστική. Έπειτα τους μοίρασαν κάτι που είναι γνωστό ως τεστ Εναλλακτικών Χρήσεων Γκίλφορντ, στο οποίο οι συμμετέχοντες επινοούν εναλλακτικές χρήσεις καθημερινών αντικειμένων. Είναι σχεδιασμένο για να μετρά την «αποκλίνουσα σκέψη», ένα σημαντικό συστατικό της δημιουργικότητας. Με τον όρο αποκλίνουσα σκέψη εννοούμε την επινόηση πολλαπλών, αναπάντεχων λύσεων σε προβλήματα. Η αποκλίνουσα σκέψη είναι αυθόρμητη και ρέει αβίαστα. Αντιθέτως, η συγκλίνουσα σκέψη είναι πιο γραμμική και συνεπάγεται περιορισμό, αντί για επέκταση των επιλογών σας. Οι συγκλίνοντες στοχαστές προσπαθούν να βρουν τη μοναδική σωστή απάντηση σε ένα ερώτημα. Οι αποκλίνοντες στοχαστές τοποθετούν το ερώτημα μέσα σε καινούριο πλαίσιο.
Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύτηκαν στο Journal of Experimental Psychology, έδειξαν ότι τα επίπεδα δημιουργικότητας των περιπατητών ήταν “μονίμως και σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό” υψηλότερα από εκείνα των καθήμενων. Περιέργως, δεν είχε καμιά διαφορά αν οι συμμετέχοντες περπατούσαν στο ύπαιθρο, στον καθαρό αέρα, ή σε κλειστό χώρο, σε έναν κυλιόμενο διάδρομο στημένο απέναντι σ’ έναν ασπροβαμμένο τοίχο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, παρουσίαζαν δυο φορές περισσότερες δημιουργικές ιδέες σε σύγκριση με την καθιστική ομάδα. Ούτε και χρειαζόταν να περπατούν με τις ώρες για να αυξηθούν τα επίπεδα δημιουργικότητας- αρκούσαν από πέντε έως δεκαέξι λεπτά.
Η ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΦΥΪΑΣ
Eric Weiner
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΡΑΥΛΟΣ
Εικόνα Α: http://www.slate.com/articles/life/walking/2012/04/walking_in_america_what_scientists_know_about_how_pedestrians_really_behave_.html?via=gdpr-consent
Εικόνα Β: https://gr.pinterest.com/pin/513691901242290060/