Κάποιοι θα πουν «επιτέλους ξύπνησαν οι Γερμανοί» και συνειδητοποίησαν ότι είναι επιβεβλημένο να πέσει φρέσκο χρήμα για την αποτροπή της διαφαινόμενης ύφεσης και την στήριξη της οικονομίας της Ευρώπης. Κάποιοι άλλοι θα ισχυριστούν ότι η… επανάσταση του Nότου (Γαλλίας, Ιταλίας και δευτερευόντως Ισπανίας) υποχρέωσε την Μέρκελ να ενδώσει προκειμένου να αποφευχθεί νέο κύμα φυγόκεντρων δυνάμεων στο οικοδόμημα της ενωμένης Ευρώπης.
Όπου κι αν βρίσκεται η αλήθεια (αμφότερα τα επιχειρήματα είναι βάσιμα και λειτούργησαν συμπληρωματικά), αυτό που έχει σημασία είναι πως έχουμε να κάνουμε με την άρση των αναστολών και την λήψη της ιστορικής απόφασης του διευθυντηρίου της Ευρώπης να ανοίξει τις στρόφιγγες χρηματοδότησης, για έργα, δράσεις και επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.
Το εντυπωσιακότερο όλων, είναι ότι τα εκατοντάδες αυτά δισεκατομμύρια, θα κατευθυνθούν στην οικονομία χωρίς τις ασφυκτικές προϋποθέσεις μνημονίων και δίχως τις γνωστές γραφειοκρατικές διαδικασίες έγκρισης και εκταμίευσης που έχουν ως αποτέλεσμα αφενός την τεράστια χρονική καθυστέρηση και αφετέρου την σημαντική οικονομική επιβάρυνση κάθε προγράμματος.
Εν πάση περιπτώσει, τα 32 πάνω κάτω δισεκατομμύρια που αναλογούν στην χώρα μας, θα αποτελέσουν ένα πολλαπλάσιο του περίφημου σχεδίου Μάρσαλ, το οποίο ακόμη μνημονεύεται ως το εφαλτήριο για την οικοδόμηση της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Σε αυτά τα 32 δισ., αν προστεθούν τα 15 και πλέον που έμειναν αδιάθετα από το ΕΣΠΑ της τρέχουσας περιόδου (ας όψονται οι ιδεοληπτικοί της προηγούμενης κυβέρνησης που ύψωναν εμπόδια σε κάθε σχέδιο διοχέτευσης χρηματοδότησης σε νέα δημόσια έργα και επιχειρηματικά σχέδια για να μην κατηγορηθούν πως βλάπτουν το περιβάλλον ή ενισχύουν ιδιώτες…) και τα εικοσιτόσα που προβλέπονται για το ΕΣΠΑ 2022-27, δημιουργείται ένας τεράστιος κουμπαράς που αποτελεί την μεγάλη ευκαιρία της πατρίδας μας.
Αρκεί βεβαίως:
Να μην χαθούν μεγάλα ποσά σε βαρέλια χωρίς πάτο (να διοχετεύονται δηλαδή σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες, σε αντιπαραγωγικές παροχές ρουσφετολογικών επιδομάτων και χαμένες προσπάθειες να αιμοδότησης κατεστραμμένων και προβληματικών επιχειρήσεων), ή να μην στραγγαλιστούν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας
Να διατεθούν σε σπουδαία αναπτυξιακά έργα υποδομών (δρόμοι, μεταφορές, δίκτυα, ενέργεια, παιδεία, υγεία κλπ) που με την σειρά τους θα συμβάλλουν τα μέγιστα στην παραγωγή νέου πλούτου είτε παράγοντας πολύτιμα και ικανά στελέχη, είτε περιορίζοντας το λειτουργικό κόστος επιχειρήσεων, είτε αυξάνοντας τις παραγωγικές τους δυνατότητες.
Να υπάρξει ένα πλήρες εθνικό σχέδιο ανάπτυξης που θα περιλαμβάνει συγκεκριμένες κατηγορίες δραστηριοτήτων κατά περιφέρεια και περιοχή, που θα χρηματοδοτούνται επιλεκτικά, με διαφανή κριτήρια και μοναδικό στόχο να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο στην Ελλάδα (όχι μόνον τουρισμός, εμπόριο κι εστίαση).
Ως πυλώνες αυτής της εθνικής προσπάθειας, να θεωρηθούν από τη μια η στήριξη της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών εταιρειών παραγωγής προϊόντων και παροχής υπηρεσιών και από την άλλη, η εκ των ων ουκ άνευ ενίσχυση των καινοτόμων κι εξωστρεφών επιχειρήσεων.
Πεδίον δόξης λαμπρόν, λοιπόν, για ικανό σύστημα διακυβέρνησης, για δημιουργικούς και εργατικούς ανθρώπους.
Και πεδίο δόξης λαμπρότερο για τη Θεσσαλονίκη και όλη τη Βόρεια Ελλάδα, να διασφαλίσει την συμμετοχή της σε αυτήν την εθνική ευκαιρία.
*Με βάση τα νέα δεδομένα, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο έστω να σκεφτεί ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.
Έχει λεφτά τόσο για να προστατέψει εκείνους που πλήττονται σημαντικά όσο και για να ασκήσει αναπτυξιακές πολιτικές και να χρηματοδοτήσει δημόσια έργα, ενώ παράλληλα δεν νιώθει την παραμικρή πίεση από την αντιπολίτευση είτε από κοινωνικές ομάδες. Ούτε διαμαρτυρίες, ούτε αναβρασμός, ούτε σοβαρός- και πειστικός- αντίλογος από την αντιπολίτευση, ούτε φυσικά αμφισβήτηση από το εσωτερικό του κόμματός του.
Οπότε, ποιος θα ήταν ο λόγος προσφυγής στις κάλπες; Να κερδίσει έναν χρόνο ακόμη; Και γιατί να προκαλέσει το κοινό αίσθημα καλλιεργώντας την εντύπωση πώς σκέφτεται μόνον την εξουσία του και πώς γι αυτό προσπαθεί να ανανεώσει την κυριαρχία του;
Μια χαρά τα πήγε στα δύσκολα, κι ακόμη καλύτερα μπορεί να τα πάει και στην συνέχεια αν κι εφόσον συνεχίσει να πορεύεται με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και αξιοποιήσει τα τεράστια χρηματοδοτικά εργαλεία που έχει στην διάθεσή του, με κριτήρια την ενίσχυση της εργασίας- κι όχι της ανεργίας, την στήριξη της παραγωγής και της υγειούς επιχειρηματικότητας- κι όχι της κομπίνας και της αρπαχτής.
*Όσο μπορώ να ερμηνεύσω τον τρόπο που σκέφτεται κι αποφασίζει, ρισκάρω να υποστηρίξω ευθαρσώς ότι δεν υπάρχει περίπτωση- αν δεν προκύψουν τρελές ανατροπές δεδομένων πχ με Τουρκία- να έχουμε εκλογές το φθινόπωρο ή την άνοιξη του 21. Αν δρομολογήσει την κατεύθυνση των δεκάδων δισ. ευρώ εκεί που θέλει και αν εξασφαλίσει το να εκταμιευτούν τα κρίσιμα ποσά, ενδέχεται να προκαλέσει εκλογές κλείνοντας την δύσκολη πρώτη περίοδο της διακυβέρνησής του και ξεκινώντας μια νέα θητεία (ίσως μετά τις διπλές εκλογές λόγω του εκλογικού νόμου της απλής αναλογικής που θα ισχύσει στις πρώτες) και αφού έχει την ευκαιρία να πλήξει καίρια τον μεγάλο πολιτικό του αντίπαλο και πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στριμώχνοντάς τον στα σχοινιά.
*Τον Αλέξη Τσίπρα που δυστυχώς – για τον ίδιο, για το κόμμα του αλλά και για την χώρα- επιμένει να αντιπολιτεύεται με συνταγές παλαιού τύπου. Να περιμένει κακά και καταστροφικά νέα για να τα φορτώσει σε κυβερνητική ολιγωρία και να αρκείται σε βερμπαλιστικές προτάσεις, υποστηρίζοντας ούτε λίγο ούτε πολύ, πως όλοι οι Έλληνες θα πρέπει να καθόμαστε και να αμειβόμαστε… Είναι η γνωστή μέθοδος του να υπόσχεσαι στον καθένα ό, τι θα ήθελε να ακούσει και να ευελπιστείς ότι οι αρνητικές επιπτώσεις της πανδημίας στην οικονομία θα έχουν ως αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, απελπισμένους και αγανακτισμένους.
*Για να πω την αλήθεια, δεν περίμενα να έφτανε τόσο νωρίς (πριν καν ξεκινήσει η θερινή περίοδος) η στιγμή που θα μπορούσα να ισχυριστώ χωρίς ναι μεν αλλά και υποσημειώσεις, ότι η Ελλάδα είναι πλέον ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΗ από τον κορονοϊό. Τα όποια νέα κρούσματα ανιχνεύονται αφορούν στην πλειοψηφία τους κοινωνικά γκέτο (Ρομά) ή κλειστές δομές (μετανάστες, ιδρύματα), ενώ κάποια μεμονωμένα «ξεφύτρωσαν» στην πρωτεύουσα με την άκρη του νήματός τους να προέρχεται από το εξωτερικό.
Στη Θεσσαλονίκη για παράδειγμα – και στην ευρύτερη περιοχή της- τις τελευταίες είκοσι μέρες, ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΝΕΟ ΚΡΟΥΣΜΑ. Το γεγονός ότι για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της διάρκειας της καραντίνας – που διεθνώς είναι δύο βδομάδες- δεν υπάρχει νέο κρούσμα, σημαίνει ότι ο ιός εξαφανίστηκε από τα μέρη μας.
Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι δεν μπορεί να επανεμφανιστεί είτε από κάποιον νεοφερμένο από έξω, είτε από τα καραβάνια των τουριστών που θέλουμε να υποδεχτούμε μετά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου.
Γι αυτό και δεν χρειάζεται εφησυχασμός αλλά και δεν υπάρχει κανένας λόγος πανικού.
Απλά θα πρέπει να κάνουμε ότι μας συμβουλεύουν οι άνθρωποι που μας συμβούλεψαν και μέχρι τώρα και χάριν των οποίων πετύχαμε τα εξαιρετικά αποτελέσματα που είχαμε. Γιατί κακά τα ψέματα αν συγκρίνουμε τα θύματα που είχαμε εμείς (λιγότερα από δυο για κάθε 100.000 κατοίκους με τα ανάλογα των άλλων χωρών), θα αισθανθούμε ήσυχοι, συνειδητοποιώντας ότι στις ΗΠΑ έχουν 33, σε Ιταλία- Γαλλία- Ισπανία -Αγγλία, Βέλγιο κλπ 50)
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 31 Μαΐου 2020