Το περιστατικό που θα διηγηθούμε παρακάτω δεν μπορούσα να το φαντασθώ...
➤ για τις εξορίες, τις λευκές πορείες, κοντολογίς τα σεφκιέτ του θανάτου γράψαμε αρκετά σ΄ αυτήν την σελίδα. Εξαθλιωμένοι οι Ρωμιοί έσερναν τις υπάρξεις τους πάνω σε βουνά, μέσα σε χιόνια και λάσπες. Χωρίς τροφή και στέγη. Κάτω από το μαστίγιο του τσανταρμά και το πλιάτσικο του χωρικού απ’ όπου περνούσαν
➤ ελάχιστες φορές είχαν στέγη για να βγάλουν την νύχτα. Και όταν βρίσκανε δεν επαρκούσε παρά για ελάχιστους από τις εκατοντάδες ή χιλιάδες ακόμα του σεφκιέτ
➤ μέσα σε αυτά τα άθλια καταλύματα, κάποιοι μπόρεσαν και άφησαν την γραφή τους. Με άλλα λόγια, όπως οι φυλακισμένοι χαράζουν τους τοίχους, έτσι κι’ αυτοί…
➤ ο Σάββας Κανταρτζής, στον 2ο τόμο του βιβλίου του "Νίκη χωρίς ρομφαία" αναφέρεται στην 6η αποστολή (σεφκιέτ) της Σαμψούντας (Αύγουστος του 1921), όπως την περιγράφει ο Αντώνης Γαβριηλίδης που κι’ αυτός συμμετείχε…
Από το βιβλίο του ίδιου του Αντώνη Ι. Γαβριηλίδη "σελίδες εκ της μαύρης εθνικής συμφοράς του Πόντου" στην σελ. 73, οι γραφές στους τοίχους, αυτόπτης μάρτυς…
