ΠΙΕΡΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΑ. Αρχαίες ταφές παιδιών...Της Μαρίας Σ. Καρανίκα

Το ρυτό (ρέον ή προτομή) ήταν αγγείο για πόσιμα υγρά ή χοές κατά τη διάρκεια τελετουργιών. Είχε τη μορφή μονού ή διπλού κέρατου, κεφαλής ζώου, συνήθως κριαριού ή μουλαριού -αλλά και άλλων ζώων- ή ακόμη και ανθρώπινης κεφαλής που προσαρμοζόταν στο κατώτερο μέρος.
¨Πήχτωνε το βράδυ. Λιγόστεψε κι ο αχός απ' τα κυπαρίσσια. Ανάψανε οι λαμπάδες τ' ουρανού. Όλα ήταν γάλα... γάλα... λουλάκι... και σπίθες. Το ποτάμι μουρμούριζε μες στον ύπνο του κρυφά παραμιλητά. Το παιδί κείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε... ολόκληρο το βράδυ. Έγραψε το πιο πικρό, το πιο μεγάλο του παραμύθι...
Την αυγή ξεκίνησε. Ήταν... παρηγορημένο. Είχε καταφέρει όλη τη νύχτα να μετρήσει τ' άστρα... Να τα μετρήσει όλα... σιγά σιγά... ένα ένα... Όλα... Και τα βρήκε σωστά¨ 

Μενέλαος Λουντέμης, ένα παιδί μετράει τ’ άστρα, 1956

Πήλινο ρυτό σε σχήμα κεφαλής κριού- από παιδικό τάφο στο Μακρύγιαλο Πιερίας- 5οςαι. π.Χ.

Φωτ. από τον τόμο ¨Πιερίδων Στέφανος¨

Επιμέλεια Κειμένου: 

Μαρία Σ. Καρανίκα, Αρχαιολόγος- Υποψήφια Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Κρήτης