«Οι έρωτες της Ενδορφίνης», δίγλωσση ποιητική ελληνοιταλική ενότητα στην τριλογία
«TRA LUDICHE EVOLUZIONI INTERIORI SI CERCA L'AMORE/
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗΣ, ΑΝΑΖΗΤΑΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ/ ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΠΙΚΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, ORNELLA CAPPUCCINI, GIOVANNI CAMPISI, EDIZIONI UNIVERSUM, ITALIA 2014 . (Μετάφραση στην Ιταλική γλώσσα: Χαϊδεμενοπούλου Γεωργία).
ΕΦΗΜΕΡΙΑ
Εφημερεύει
πάντα μια καρδιά
για έκτακτη ανάγκη.
Ψάξε
να τη βρεις
σε ένα καρτερικό
κορμί.
GUARDIA
Sempre esiste un
cuore
che e' di
guardia
in caso di
emergenza.
Va'
a trovarlo
in un corpo
rassegnato.
ΕΠΑΦΗ
Ακούω τα βογκητά σου και τα
κύτταρά μου σαστίζουν .
Τα νύχια σου γαντζώνουν τη γυμνή
σάρκα μου.
Τα πόδια σου τυλίγονται στο κορμί
μου.
Τα χείλη σου υγρά αναζητούν τα
δικά μου .
Η γλώσσα σου παίζει με τα
απόκρυφα
και η κάμαρη γεμίζει αρώματα του
έρωτα .
Κολλάνε από τον ιδρώτα τα κορμιά
σφίγγουν τα χέρια και μουδιάζουν
σκύβουν οι νεράιδες να δουν
και δεν το κρύβουν πως ζηλεύουν!
CONTATTO
Ascolto i tuoi gemiti e le mie cellule
rimangono sbalordite.
Le tue unghie agganciano la mia carne nuda.
I tuoi piedi si avvolgono attorno al mio corpo.
Le tue labbra umide cercano le mie.
La tua lingua gioca con i punti nascosti
e la camera si riempie di odori amorosi.
I corpi si incollano dal sudore,
le mani stringono e si intorpidiscono,
le fate si chinano per vedere
e non celano il fatto che provano gelosia!
Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ
ΡΟΜΠΟΛΑ
Έκατσα να ξαποστάσω
κάτω από δυo πεύκα, ρόμπολα
ψηλά στον Όλυμπο εκεί που γεννιούνται οι νεφέλες
για να σου γράψω αγναντεύοντας
τον κόσμο από ψηλά
σα μικρός θεός
αρχαίος
μαζί με τους Ολύμπιους ,
στους κήπους με τα ρόμπολα
έξω από τα παλάτια των θεών με τα παγώνια να
καμαρώνουν,
τις μούσες να σιγανοτραγουδούν και τις
νεράιδες να χορεύουν!
Τη μορφή σου θαρρώ πως θωρώ
στο απέραντο το πέλαγος
το γαλάζιο, εκεί που κατεβαίνει ο
ουρανός και σμίγει
…Γράφω πως νοιώθω για σένα
με λέξεις
σαν αγριολούλουδα μαζεμένα με το χέρι
για σένα
πάνω στη μυρωδιά της γης ,από την πρωινή δροσιά
-πριν τη στεγνώσει ο ήλιος , σε
λίγο μεσημέρι-
Σου γράφω, για να μοιραστώ μαζί
σου
την ευτυχία
της μουσικής σιωπής
τα χρώματα της φύσης
τη θέρμη που ολόγυρα και αργά –αργά σε ψάχνει
τώρα που η γαλήνη
έβγαλε από μέσα μου βαθιά, όλη
μου την αγάπη!
Πιο δυνατή ,πιο αληθινή
μέσα από την ψυχή μου , σαν
ανάσα των θεών εδώ τριγύρω.
Σου γράφω , να δεις ο μύθος της
αγάπης
πως είναι αληθινός …
Γιατί για αγάπη είμαστε πλασμένοι
και όλη η φύση γύρω
μου
στα αλήθεια συμφωνεί…
Εραστές
στους κήπους με τα ρόμπολα
να συναντηθούμε
γιατί καίει για σένα ο πόθος μου,
σαν τον ήλιο που ήδη πλησιάζει…
Η πεμπτουσία της αγάπης , αυτή η
ανάταση η ξαφνική σου ανήκει
κι ας είσαι μακριά .
Eίσαι η σκέψη μου και είσαι εδώ
μαζί μου,
μικρό μου αγριολούλουδο…
IL GIARDINO CON I ROMPOLA (PINI LORICATI)
Mi sono fermata per riposarmi
sotto due pini loricati
sull'estremita' piu' alta di Olimpo, li' dove nascono
le nuvole,
per scriverti contemplando il mondo dall'alto,
come un piccolo Dio antico,
insieme ai Dei Olimpici,
nei giardini con i pini loricati,
fuori dai palazzi dei Dei, mentre i pavoni ammirano
le Muse che canticchiano e le Fate che ballano!
Immagino di contemplare la tua figura
al Pelago immenso e azzurro, li' dove il Cielo scende
e si ricongiunge con il mare.
Scrivo come mi sento per te,
con parole
come fiori di campo raccolti con la mano
per te,
con l'odore della terra, dalla rugiada del mattino,
prima che il sole la secchi, fra poco sara' mezzogiorno...
Ti scrivo per condividere con te
la felicita' del silenzio musicale,
i colori della natura,
e la passione che tutto intorno e piano piano
ti sta cercando,
adesso che la serenita'
ha emesso dal fondo del mio cuore tutto il mio amore!
Piu' forte, piu' vero,
dalla mia anima, come il fiato dei Dei qui' intorno.
Ti scrivo perche' tu possa vedere
che il mito dell'amore sia reale...
Perche' siamo fatti per amore,
e tutta la natura intorno a me
veramente concorda...
Amanti
nei giardini con
incontriamoci,
perche' la mia passione per te brucia, come il sole
che si sta avvicinando...
La quintessenza dell'amore, questa improvvisa
elevazione appartiene a te,
benche' tu ti trovi lontano.
Sei il mio pensiero e stai qui' con me,
piccolo mio fiore di campo...
Ho trovato che in italiano si dice Pino Loricato. Un tipo di
pino, il cui nome scienziato e'
Pinus heldreichii (sinonimo: Pinus leucodermis) e vive in
Grecia sulla montagna di Olimpo. In questo giardino, secondo la raccolta del
poeta, I Dei passavano i loro giorni con nettare, ambrosia e intrighi...
ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΕΝΑ ΜΟΡΙΑ
Το σώμα μου μ’ αρέσει να αγγίζει
το
δικό σου
Ζεσταίνει η παγωμένη αιθάλη
της απόστασης .
Μ’ αρέσει το σώμα σου για ότι
κάνει,
μ’ αρέσει να παίζω
με τα αγγεία
που τυλίγουν τους μύες σου
μ’ αρέσει το τρέμουλο
του μηρού και της γάμπας
το μισάνοιχτο στόμα το υγρό σου
τα βαριά –κλειστά- βλέφαρά σου
τα ξέπλεκα μαλλιά
το βελούδο του στήθους
που θέλγει…
Θα σε φιλήσω.
Μ’ αρέσει να σε φιλώ
και να σ 'αγγίζω
τρυφερά απαλά
ηλεκτρίζοντας τα μόρια της σάρκας
μου.
Μ’ αρέσει να σ’ αγγίζω… κι όταν
ολόκληρη σε κατακτήσω
εισβάλλοντας διψασμένος μέσα στην πηγή της ηδονής σου,
το ανατρίχιασμα που φουντώνει
το νοιώθεις.
Το νοιώθω.
Molecole
elettrizzate
Mi piace che
il mio corpo
tocchi il
tuo.
Si riscalda
la fuliggine gelida
della
distanza.
Mi piace il
tuo corpo per tutto quello che fa,
mi piace
giocare con i vasi sanguigni
che
avvolgono i tuoi muscoli,
mi piace il
tremolo
della tua
coscia e della tua gamba,
la tua bocca
semichiusa e umida,
le tue
palpebre pesanti e chiuse,
i tuoi
capelli non intrecciati,
il seno
vellutato
che
seduce...
Ti bacero'.
Mi piace
baciarti e toccarti
teneramente
e dolcemente
elettrizzando
le molecole della mia carne.
Mi piace
toccarti....e quando completamente ti conquistero'
invadendo
assetato nella fonte della tua volutta',
il brivido
che divampara',
lo sentirai.
Lo sento anch'io.
ΑΓΚΥΡΕΣ
Σου ανοίγομαι σαν
πέλαγος
να ταξιδέψεις στα απύθμενα νερά
των
αισθημάτων μου
κι εσύ
αρνείσαι το ταξίδι: ρίχνεις άγκυρες…
στην τρικυμία που σου προσφέρω.
Ancore
Ti apro come se fossi
un pelago
affinche' tu viaggi nelle acque senza
fondo
dei miei sentimenti,
e tu
neghi il viaggio: getti ancore...nella
burrasca che ti offro.
ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Νηστεύει
η ψυχή μου,
από
πάθη.
Νηστεύει
το μυαλό μου
από πόθους,
αλλά το σώμα μου ανάμεσα σε τόσους θηλυκούς
πειρασμούς,
αρταίνεται πεισματικά
με σαρκικές αμαρτίες.
QUARESIMA
Digiuna la mia anima
dalle passioni.
Digiuna la mia mente
dai desideri ardenti,
ma il mio corpo, tra tante tentazioni femminili,
si accontenta ostinatamente
con peccati
carnali.
ΚΑΠΡΙΤΣΙΟ
Ο λαιμός σου γυμνός
η κλείδα προκλητική,
οι βολβοί των αυτιών σου
σαν ώριμα φρούτα
-στολισμένοι με ασήμι-
τα χείλη σου κόκκινα κοράλια
τα χέρια σου δροσερά
στολισμένα με χάντρες
με δάχτυλα πλοκάμια.
Τα στήθη σου περήφανα- κόκκινες
σκληρές οι ρόγες -
προκλητικά,
πλημμυρισμένα πειρασμούς.
Ο ομφαλός
γυμνός,
εκτεθειμένος στα βλέμματα
κορμί στη φαντασία μου
-υπηρέτης .
Γυναίκα,
-πρόκληση
πώς να μη θαυμάσω
την ομορφιά σου;
Γυναίκα, καλλονή,
αγέρωχα θα στείλεις τα πλοία
–εσύ- ξανά στην Τροία,
γεμάτα αρσενικά,
πολεμιστές της ζωής,
το κάλλος να κατακτήσουν σα λάφυρο,
με θυσίες, ζωές
και αίμα
να το κερδίσουν…
Capriccio
Il tuo collo nudo,
la tua clavicola eccitante,
i bulbi delle tue orecchie
come frutta mature
-decorati con argento-
le tue labbra come coralli rossi,
le tue mani fresche
decorate con perline,
le dita come tentacoli.
Il tuo seno provocante, altezzoso,
i capezzoli rossi duri,
pieni di tentazioni.
L'ombelico nudo,
esposto agli sguardi,
corpo della mia fantasia,
-servo-
Donna,
provocazione.
Ma come potrei non ammirare
la tua bellezza?
Donna, di una bellezza abbagliante,
fieramente manderai, tu, le navi, di nuovo a Troia,
navi piene di uomini,
combattenti della vita,
che cercano di conquistare la bellezza
come bottino,
e di guadagnarlo con sacrifici,
vite e sangue...
ΚΙ ΑΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ
Έχω ανάγκη να ακούσω
λόγια τρυφερά
κι ας είναι όλα ψέμα.
Πες μου μια φράση ολόκληρη
γεμάτη από αγάπη,
κι ας μην την πιστεύεις.
Σφίξε το χέρι μου
μες το δικό σου
κι ας μην το νοιώθεις.
Φίλησε με, στο στόμα με κλειστά τα μάτια σου
έστω για δύο λεπτά
κι ας ταξιδεύεις αλλού.
Μάτωσέ μου τα χείλη
κι ας με πληγώσεις.
Πες μου ψέματα κι ας τα πιστέψω.
Δώσε μου υποσχέσεις
κι ας μην τις κρατήσεις.
Γέμισε τα ποτήρια μας
κι ας μην πιεις.
Πες «στην υγειά μας» κι ας
πεθάνω.
Ξάπλωσε δίπλα
μου κι ας περιπλανιέσαι αλλού.
Αγκάλιασε με
κι ας είμαι εγώ…
E magari fossi io...
Ho il bisogno di sentire
parole affettuose,
sebbene siano tutte false.
Dimmi una frase intera
piena di amore,
anche se non ci credi.
Stringi la mia mano
nella tua mano
benche' non lo senti veramente.
Baciami alla bocca, con gli occhi chiusi sia pure per
due minuti,
anche se viaggi altrove.
Fa' sanguinare le mie labbra,
anche se mi ferirai.
Dimmi delle bugie, anche se io ci credero'.
Fammi delle promesse,
anche se non le manterrai.
Riempi i nostri bicchieri,
anche se tu non berrai.
Di' «alla
nostra salute» anche se
moriro'.
Sdraiati accanto a me
anche se girovaghi
altrove.
Abbracciami,
e magari fossi io...
ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΣ ΣΕ
ΗΡΩΙΚΗ ΕΞΟΔΟ
Καίνε τα σωθικά σου,
αναβλύζουν
πυρωμένα βέλη,
που εκτοξεύονται ευθύβολα
από τα μάτια σου.
Με λαβώνουν αδυσώπητα,
όταν επίμονα με κοιτάς.
Όταν σε κοιτώ.
Νοιώθω την ερεθισμένη καταιγίδα σου
σ΄ ολόκληρο το κορμί μου.
Σφαδάζουν οι ορμόνες μου
μουδιάζουν συγκλονισμένοι οι ιστοί,
κοχλάζει το αίμα μου στις αρτηρίες.
Υπομένω καρτερικά, με τις εναπομείνασες δυνάμεις μου,
αποκαμωμένος,
τις ανελέητες προσπάθειες αιχμαλωσίας μου.
Σαν έρθει εκείνη η ώρα,
κατά πως κάνουν
απερίσκεπτα οι ήρωες νικητές,
θα αντισταθώ
δρομολογώντας σφοδρή
αντεπίθεση.
Δε θα παραδοθώ άνευ όρων. Όχι.
Αντίθετα μάλιστα.
Σε προειδοποιώ.
Την πολιορκία μου θα λύσω με ηρωική έξοδο,
με σφοδρή αντεπίθεση,
άγρια μάχη σώμα με σώμα.
Τ΄ ορκίζομαι,
θα θυσιασθώ!
Στο τελευταίο σου οχυρό,
με το υγρό πυρ μου,
θα εισβάλλω νικηφόρα
βαθιά μέσα στη μήτρα σου.
Το κάστρο σου το απόρθητο
θα κατακτήσω.
ASSEDIATI
DAVANTI AD UN' USCITA EROICA
I tuoi
visceri scottano,
frecce
infiammate scaturiscono,
e si lanciano
con precisione
dai tuoi
occhi.
Mi feriscono
spietatamente,
quando mi
guardi insistentemente.
Quando ti
guardo.
Sento il tuo
temporale eccitato
su tutto il
mio corpo.
I miei ormoni
si contorcono,
i tessuti,
sconvolti, si intorpidiscono,
la mia sangue
bollisce nelle arterie.
Sopporto
rassegnatamente, con le forze che mi sono restate, esausto,
i miei
impietosi sforzi della mia prigionia.
Non appena
sara' arrivata quell'ora,
come gli eroi
vincitori fanno sconsideratamente,
mi opporo',
avviando una
forte resistenza.
Non mi
arrendero' senza condizioni.No.
Anzi, il
contrario.
Ti avverto.
Il mio
assedio levero' con un' uscita eroica,
con forte
resistenza,
con una
furisosa lotta corpo a corpo.
Ti giuro!
Mi
sacrifichero'!
Alla tua
ultima fortezza,
con il mio
fuoco greco,
invadero'
vittoriosamente e profondamente nel tuo utero.
Conquistero'
il tuo
castello inespugnabile.
ΤΟ
ΧΑΔΙ
Η σάρκα μου
αντέχει στα πιο σκληρά
χτυπήματα,
σφαδάζει από τον πόνο.
Η σάρκα μου
αντέχει στα πιο σκληρά
χτυπήματα,
σφαδάζει από τον πόνο.
Αιμορραγεί.
Το
άλγος των οιδημάτων αβάσταχτο
αρρωσταίνει η ζωή μου
καρτερικά
υπομένει τα μαρτύρια.
Δεν αντέχει όμως στα χάδια.
Λυγίζει...
Δεν αντέχει όμως στα χάδια.
Λυγίζει...
CAREZZA
La mia carne
resiste ai colpi
piu' duri,
insanguina dal dolore.
Si contorce,
Sanguina.
Il dolore degli edemi insopportabile,
la mia vita sopporta pazientemente i supplizi
Non sopporta pero' le carezze.
Cede...
Φθορά
Όλα αλλάζουν.
Όλα σκουριάζουν.
Όλα φθείρονται στο χρόνο.
Λιώνει η ζωή σα χιόνι, η ομορφιά λασπώνει οικτρά.
Μόνο η ματιά
χρόνο με το χρόνο μένει πάντα ίδια..
Ακούραστη,
Άφθαρτη,
Αγέραστη,
αντικρίζει μόνο απέναντι το χρόνο,
τριγύρω ,
τους άλλους να αλλάζουν και τον κόσμο...
Δε βλέπεις τα γκρίζα μαλλιά και τις ρυτίδες.
(Καλύτερα!).
Μείνε νέος στη σκέψη, στην καρδιά κράτα τη νιότη,
μην πληγωθείς κοιτώντας το άγνωστο είδωλο στον
καθρέπτη,
ως Ντόριαν Γκρέι.
Το πέρασμα του χρόνου φιλοσόφησε, καλό-μελέτα τη
ζωή,
Αυτή είναι η ουσία της,
για να αξίζει να τη ζεις,
στιγμή όση ζωή
σε κάθε ήλιο ,
σε κάθε φεγγάρι
σου ανήκει.
Declino
Tutto cambia
arrugginisce,
si logora nel
tempo.
Come neve,
si scioglie la vita
e la bellezza
miserevolmente si infanga.
Soltanto lo
sguardo rimane lo stesso
al passare del
tempo...
Infaticabile
per sempre
durevole,
lo
sguardo non invecchia
fronteggia il
tempo,
e intorno
il mondo e gli
uomini che cambiano.
Non vedi le
rughe, non vedi che sei diventato canuto.
E’ meglio così.
Stringi in cuore
la giovinezza, resta giovane nella mente,
non ferirti
vedendo l'immagine oscura allo specchio
come Dorian
Gray.
Impara il
trascorrere del tempo, studia bene la vita.
Questa e' la sua
essenza,
così vale la
pena di vivere,
in ciascun
istante
la vita
che in ogni Sole
e in ogni Luna
vive con te.
Στις ετικέτες κρασιών και λαδιών στην Ιταλία ονόματα ποιητών....μεταξύ των οποίων και του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου.
