21.3.20

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΜΑΖΗΣ γράφει για το «φυσικόν κτήνος» και τη συμπεριφορά του ανθρώπου

Οι δάσκαλοι αναπόφευκτα βλέπουν πάντα «τα καθ’ ημέραν προσπίπτοντα», πείτε τα ηθικοδιδακτικά, πείτε τα γεροντικά,
πείτε τα όπως θέλετε. Αναρωτιέται όμως κάθε ευαίσθητος άνθρωπος απ’ όσα βλέπει να κάνουν μεγάλα πλήθη ανθρώπων. Από την εποχή του λοιμού του 430 π.Χ.,που περιέγραψε ο Θουκυδίδης με μοναδικό τρόπο, ως σήμερα πέρασαν 2450 χρόνια. Από τότε ως σήμερα , από μια εποχή υψηλού πολιτισμού (όχι πρωτόγονη) ως μια εποχή πανύψηλου, είναι δυνατόν να μη βελτιώθηκε η συμπεριφορά του ανθρώπου; Είναι δυνατόν το «φυσικόν κτήνος» να μην σκέφτεται καθόλου τον διπλανό του,να κοιτάζει μόνο το τομάρι του; Πέρασε ο Χριστιανισμός, πέρασε ο Μαρξισμός, πέρασαν επαναστάσεις και κινήματα που κηρύσσουν την αλληλεγγύη προς τον διπλανό, τον μαύρο, τον αλλόφυλλο και τον αλλόφυλο, τίποτε δεν ακούμπησε επάνω μας; Η ανθρωπιά μας είναι εντελώς κίβδηλη ή ρηχή; Είναι σαφές σε τι αναφέρομαι.