ανά την υφήλιο επέβαλλαν την κυριαρχία τους περισσότερο εύκολα από ότι φανταζόταν. Αν ήταν κόντρα στη καθεστηκυία τάξη οι ανατροπές θα ήταν ανεξέλεγκτες. H ιστορία διδάσκει ότι κανένας δε διδάσκεται τίποτα από την ιστορία και επαναλαμβάνουμε τα ίδια, δε φεύγουμε εμπρός ακολουθώντας την πεπατημένη που μπορεί να είναι και λάθος. Και αυτό γιατί όσο καλά και να διδάσκεται η ιστορία αν δεν τη διαβάσει κανείς δε μπορεί να τη μάθει. Που θα οδηγούσε τον άνθρωπο αυτή η πορεία; Στη θέωση ή την καταστροφή; Οι άνθρωποι, ήταν χρήστες των μηχανών, παράλληλα όμως είχαν γίνει εργαλεία των εργαλείων τους. Η σκέψη είχε παραχωρήσει τον κόπο της, στην ταχύτητα. Όλα έτοιμα.
Ότι και να κάνουμε όπου και να φτάσουμε, όλα έχουν μια αδυναμία. «Ο συνονόματος μου ο Αχιλλέας, είχε μια αδυναμία που αποδείχτηκε μοιραία. Την Αχίλλειο πτέρνα. Αχίλλειος πτέρνα του πολιτισμού μας είναι η ενέργεια. Αν κάποια στιγμή κατεβούν οι διακόπτες του ρεύματος, οι άνθρωποι θα μοιάζουν με πρωτόγονους, βυθισμένοι στο σκοτάδι και χωρίς καμιά εντελώς δυνατότητα να επιζήσουν πάνω από μια εβδομάδα. Απόλυτη καταστροφή, απόλυτο σκοτάδι. Ας μείνουμε και ολίγον παραδοσιακοί για να επιβιώσουμε», έλεγε μεταξύ σοβαρού και αστείου και όλοι έμειναν να τον κοιτούν σκεπτικοί αναλογιζόμενοι τις συνέπειες μιας τέτοιας εκδοχής.
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα
"Ο Κένταυρος που αγαπούσε τη Γοργόνα"...
