Το εικαστικό αυτό γεγονός είναι ενταγμένο στο πλούσιο πρόγραμμα της Ε.Π.Μ με τίτλο ΕΑΡΙΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥΣΩΝ.
Στην εισήγησή του ο Κώστας Παπουτσίδης αναφέρθηκε στην πορεία της καλλιτέχνιδας και στις παράλληλες ενασχολήσεις της εικαστικά με τη ζωγραφική και τη γλυπτική, υπογραμμίζοντας ότι "τα έργα δημιουργούν συναισθήματα και χαϊδεύουν την ψυχή των θεατών. Τόσο στα έργα ζωγραφικής όσο και στα γλυπτά απεικονίζεται ένας εσωτερικός κόσμος κι αντανακλάται, η ψυχή, της εικαστικού, του έργου, ή του θεατή... Ποιος μπορεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα; Στην περιήγησή σας μπροστά στα έργα ίσως βρείτε την απάντηση."
Η καλλιτέχνης, συγκινημένη μίλησε για την έκθεση αυτή χαρακτηρίζοντας ως "σταθμό" στην εικαστική της πορεία κι αναφέρθηκε στην αφετηρία της, την πορεία της ως την ατομική αυτή έκθεσή της. Τόνισε δε, ότι με όσα πράγματα κι αν ασχολήθηκε, δεν έπαψε να δημιουργεί. Πάντα έβρισκε χρόνο να δημιουργεί. Αυτό έκανε και αυτό θα συνεχίσει να κάνει..."
Με μεγάλη χαρά σας καλωσορίζουμε στην αναδρομική έκθεση ζωγραφικής και γλυπτικής της Ελευθερίας Μπουκουβάλα. Αναδρομική γιατί περιέχει έργα της περιόδου από το 2015 και μετά. Ο τίτλος της έκθεσης είναι Είδωλα και ειδώλια και νομίζω ότι αφού περιδιαβείτε στις αίθουσές της θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι είναι ένας πολύ ακριβής τίτλος. Σε αυτό όμως θα επανέλθουμε λίγο αργότερα. Πριν ασχοληθούμε με τα δημιουργήματα, ας γνωρίσουμε την δημιουργό.
Η Ελευθερία γεννήθηκε στην Γερμανία από μετανάστες γονείς αλλά πολύ γρήγορα επέστρεψαν στην Ελλάδα, στην Κατερίνη. Εδώ πήγε σχολείο και αφού τελείωσε και το Λύκειο, μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί σπούδασε και αποφοίτησε από τη σχολή γραφικών τεχνών. Εργάστηκε ως γραφίστρια για αρκετά χρόνια. Ακολούθως και μετά από δύο χρόνια σπουδών αποφοίτησε από το ΙΕΚ του ΕΚΑΒ και άρχισε να εργάζεται εκεί ως διασώστρια του ΕΚΑΒ. Λίγα χρόνια αργότερα πήρε μετάθεση στην Κατερίνη. Η καλλιτεχνική της φύση όμως που την ακολουθούσε από τα νεαρά της χρόνια, άρχισε να διεκδικεί κομμάτι του χρόνου της ήδη από την εφηβική της ζωή. Πολλά άγουρα έργα της φανερώνουν την ακόρεστη δίψα της για έκφραση. Και καθώς ο χρόνος περνούσε, η ζωγραφική και λίγο αργότερα και η γλυπτική διεκδίκησαν και τελικά αποτελούν κομμάτι της ζωής της.
Χρησιμοποιώντας ακρυλικά, ζωγραφίζοντας τόσο σε καμβά όσο και σε ξύλο και ζωντανεύοντας τον πηλό, εκφράζεται με δύναμη, ζωντάνια και ορμή και εκφράζει σιωπηρά και βαθιά συναισθήματα. Πολλά έργα ζωγραφικά αλλά και γλυπτικής παρήχθησαν και πολλά από αυτά εκτέθηκαν σε αρκετές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Το 2019 ο Σύλλογος Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος βράβευσε την Ελευθερία με το 1ο βραβείο για ένα γλυπτό της. Ένας έπαινος για ένα έργο ζωγραφικής της δόθηκε λίγο αργότερα. Έργα της κοσμούν αυτή τη στιγμή ιδιωτικές συλλογές αλλά και δημόσιους χώρους. Σε αυτήν την καλλιτεχνική της πορεία δέχθηκε επιρροές από τον πολύ γνωστό και αγαπητό σε όλους μας ζωγράφο, τον κο Σταθακόπουλο, αλλά και από την κα Dragena Savic.
Είδωλα και ειδώλια λοιπόν.
Η λέξη είδωλο προέρχεται από τη λέξη είδος που στην αρχαία σημασία της σήμαινε τη μορφή ή το σχήμα και η ίδια η λέξη είδωλο απαντάται αρχικά στον Όμηρο με τη σημασία της υπερφυσικής οπτασίας και αργότερα στους αρχαίους συγγραφείς με τη σημασία της εικόνας που σχηματίζεται από ανάκλαση στο νερό, στον καθρέπτη ή και στο μυαλό.
Η λέξη ειδώλιο από την άλλη αποδίδεται στο λεξικό ως το μικρού μεγέθους ομοίωμα από διάφορα υλικά που αποδίδει με αφηρημένο ή συγκεκριμένο τρόπο τη μορφή ανθρώπου, ζώου, φυτού ή αντικειμένου.
Και στις αίθουσες αυτής της έκθεσης θα συνομιλήσετε σιωπηλά τόσο με εικόνες που ανακλώνται στο μυαλό όσο και με ένα είδος υπερφυσικών οπτασιών και στα σίγουρα θα περπατήσετε ανάμεσα και μαζί με ακίνητα δυναμικά ειδώλια.
Τα έργα ζωγραφικής και γλυπτικής της Ελευθερίας είναι στην πλειοψηφία τους ανθρωποκεντρικά και η γυναίκα κατέχει σε αυτά εξέχουσα θέση. Η τεχνοτροπία της είναι ιδιαίτερη και κάνει τα έργα της εύκολα αναγνωρίσιμα. Καταφέρνει εστιάζοντας σε επιμέρους τμήματα του ανθρώπου ή των πραγμάτων να δημιουργήσει μία γενικότερη εικόνα που ανακλώμενη στο μυαλό του θεατή μεταμορφώνεται σε μία ιστορία με παρελθόν, παρόν και μέλλον (κάτι σαν την υπερφυσική οπτασία που λέγαμε).
Μία επίσης ιδιαίτερη τεχνοτροπία και ύφος έχουν και τα γλυπτά, τα ειδώλια της Ελευθερίας. Η αφαίρεση και ταυτόχρονα η προσοχή στις ειδοποιούς διαφορές δημιουργούν αυτά τα υπέροχα έργα τέχνης που με χιούμορ και χαρούμενη γενικά διάθεση ανασύρουν μνήμες και δημιουργούν συναισθήματα που χαϊδεύουν την ψυχή των θεατών τους.
Και εν τέλει τόσο στα έργα ζωγραφικής όσο και στα γλυπτά, στο βάθος απεικονίζεται κάποια ψυχή και ένας εσωτερικός κόσμος και ανακλάται μία ιστορία. Ή και το αντίστροφο. Και προκύπτει το ερώτημα: Τίνος η ψυχή, τίνος ο εσωτερικός κόσμος και τίνος η ιστορία; Της καλλιτέχνιδας; Του θεατή; Και των δύο;
Η απάντηση -αν υπάρχει - είναι μάλλον υποκειμενική και σίγουρα μη ανακοινώσιμη…
