Υπό σκιήι..*. Από το βιβλίο Κρίσεις ΕΠΙκρίσεων του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου[Ποιος νοιάζεται για την κόλαση όταν ζει στον παράδεισο;]

ΠΑΡΗΣ: Και ο Θεός με ποιόν να πρωτοασχοληθεί ; Με τις δικές μας τις βλακείες,
τα σκάνδαλα,
τις λοβιτούρες,
τις κομπίνες,
τις ματσαράγκες,
τις αγυρτείες,
τις καλπουζανιές,
τα κόλπα,
τις λαμογιές,
τις κλοπές,
τους φόνους,
τις αυτοκτονίες
τις κουτοπονηριές μας και τις μικρότητές μας;

ΑΡΗΣ: Όχι βέβαια… Ποιος νοιάζεται για την κόλαση όταν ζει στον παράδεισο;
[Παύση. Στρίβει τσιγάρο, ανάβει]
Μας δείχνουν τους δρόμους να διαλέξουμε: από δω για την κόλαση, από δω για τον παράδεισο και είμαστε αναποφάσιστοι!
ΠΑΡΗΣ: Ζούμε στην κόλαση. Ο παράδεισος θέλει κόπο.
ΑΡΗΣ: Όσα χάσαμε ανήκουν στον παράδεισο… Το πιο σκληρό και άδικο, είναι ότι για όλους μα όλους, ο παράδεισος απέχει το ίδιο μακριά.
ΠΑΡΗΣ: Ο Παράδεισος είναι εκεί που χωρίς τίποτα νοιώθεις ότι τα έχεις όλα και είσαι ευτυχισμένος…
ΑΡΗΣ: Μες το σπίτι μας είναι ο παράδεισος άμα δε χρειάζεται να στεναχωριέμαι για την επόμενη μέρα.
ΠΑΡΗΣ: Ο καθένας έχει τον παράδεισο που του αξίζει.
ΑΡΗΣ: Η ευδαιμονία, ήταν το δόλωμα των κλεφτών.
ΠΑΡΗΣ: Η φτώχια είναι η τιμωρία για την απληστία μας…
[κουνάει το κεφάλι].
ΑΡΗΣ: Υπάρχουν τεχνητοί παράδεισοι… για Μικροαστούς με ψεύτικη ζωή.
ΠΑΡΗΣ: Για να μπούμε στο μάτι των άλλων. Τρομάρα μας.
ΑΡΗΣ: Να μας ζηλέψουν.
ΠΑΡΗΣ: Να μας θαυμάσουν…
ΑΡΗΣ: Επιπόλαιοι…
ΠΑΡΗΣ: Να μας αποδεχθούν για κάτι που δεν ήμασταν!!!
ΑΡΗΣ: Ήμασταν αυτό που δεν ήμασταν και θέλαμε να είμαστε.
ΠΑΡΗΣ: Ζωή εξαρτημένη από την αποδοχή των άλλων. Αποτέλεσμα; 

Καταλήξαμε όλοι όμοιοι απέναντι στην κρίση!
ΑΡΗΣ: Πετύχαμε!
ΠΑΡΗΣ: Ματαιότης ματαιοτήτων …Τουλάχιστον ξαναβρίσκουμε σιγά- σιγά τις πραγματικές αξίες της ζωής… 

Τις πραγματικές μας ανάγκες.

*Υπό σκιήι

μτφρ: [καλύτερα, θα πολεμήσουμε] υπό σκιάν.

 Ιστορική απάντηση  του Σπαρτιάτη πολεμιστή, Διηνέκη, (ένας από τους 300 του Λεωνίδα) στην απειλή ότι τα βέλη των Περσών θα κρύβουν τον ήλιο.