Από το βιβλίο Κρίσεις ΕΠΙκρίσεων του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου/ Κανείς δε θέλει να πεθάνει ούτε για τον παράδεισο…/ Το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή του ανθρώπου είναι η ελπίδα.

ΠΑΡΗΣ: Να χτίσουμε πάνω σε καινούρια θεμέλια.

ΑΡΗΣ: Ελπίζω να…

ΠΑΡΗΣ: Να πάψεις να ελπίζεις….
Το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή του ανθρώπου είναι η ελπίδα. Ελπίζεις; Στην τύχη, στο θεό, στη συγκυρία; Να μην ελπίζεις. Ελπίζοντας, περιμένεις αβασάνιστα να σου συμβούν όσα εσύ πρέπει να προσπαθήσεις. Ξεγελάς τον εαυτό σου.
Ελπίδα σημαίνει αναμονή …απραξία…. αναβλητικότητα.

ΑΡΗΣ: Χωρίς ελπίδα δεν υπάρχει μέλλον.
ΠΑΡΗΣ: Ελπίζοντας, περιμένεις τις υπέρτατες δυνάμεις να σε βοηθήσουν. Έτσι αναβάλλεις κάθε προσπάθεια και αγώνα, πέφτεις σε λήθαργο… στην απραξία. Τα προβλήματα διογκώνονται, μπαίνεις σε κατάθλιψη και δε μπορείς να βγεις στο ξέφωτο…
Συν Αθηνά και χείρα κίνει.

ΑΡΗΣ: Είμαστε φυγόπονοι. Είναι αλήθεια. Όλα έτοιμα τα θέλουμε. 

 ΠΑΡΗΣ: Χωρίς κόπο… Αν δεν κινηθείς, δε σε σπρώχνει κανείς. Ποτέ… Αν δεν πάρεις το πεπρωμένο σου στα χέρια θα το πάρει κάποιος άλλος και θα το κάνει αυτός ότι θέλει…
Πού είναι ο κυρίαρχος λαός; Έχει βαλτώσει στην ελπίδα. Ελπίδα= Αναμονή. Αναμονή =δεν κάνω τίποτα.

ΑΡΗΣ: Κάνεις.
ΠΑΡΗΣ: Τι ;
ΑΡΗΣ: Υπομονή…!
Κανείς δε μπορεί να ξεφύγει από το ριζικό του όπως είπες…

ΠΑΡΗΣ: Νάτο..! Αυτό ακούω απ΄ όλους.

ΑΡΗΣ: Έτσι είναι: φτωχός γεννήθηκες, φτωχός θα πεθάνεις. Πλούσιος γεννήθηκες, πλούσιος θα ζήσεις, δεν ξέρω πως θα πεθάνεις...Αλλά θα ζήσεις.

ΠΑΡΗΣ: Όταν γεννηθείς φτωχός και «φτιαχτείς», δεν κάνεις υπερβολές. Το χρήμα χαλάει τον άνθρωπο…

ΑΡΗΣ: Γιατί η έλλειψη δεν τον χαλάει; Όταν το έχεις το παραδάκι, μπορεί να κάνεις και υπερβολές. Βλάπτεις τον εαυτό σου. Όταν δεν το έχεις, είναι πιο εύκολο να κάνεις κακό στους άλλους.

[...]

ΠΑΡΗΣ: Θα είναι σκληρή μάχη…. Στο τέλος οι καλοί θα κερδίσουμε…
Aut viam inveniam aut faciam
ΑΡΗΣ: Τι;
ΠΑΡΗΣ: Ή θα τον βρούμε το δρόμο ή θα τον φτιάξουμε…
ΑΡΗΣ: Χα χα χα…Τι λες; Ακόμη και αυτοί που πιστεύουν ότι βρήκαν το δρόμο για τον παράδεισο, δε θέλουν να τον περπατήσουν…
ΠΑΡΗΣ: Είναι που την πόρτα του παράδεισου, δεν την περνάς ζωντανός. Τώρα είμαστε ζωντανοί νεκροί… Καλύτερα είναι;
ΑΡΗΣ: Κανείς δε θέλει να πεθάνει ούτε για τον παράδεισο… Τι να λέμε τώρα! Ξέρεις κανέναν που θα πέθαινε για τον παράδεισο;
ΠΑΡΗΣ: Τις πίκρες πρέπει να τις κάνουμε χαρές..
ΑΡΗΣ: Αχ..είναι γλυκιά η ζωή.
ΠΑΡΗΣ: Αρχίσαμε να υπομένουμε την κόλαση όμως και ανησυχώ.
ΑΡΗΣ: Ο παράδεισος είναι άγνωστος τόπος. Μόνο για τα όνειρα… και τους αγίους.
ΠΑΡΗΣ: Θα πάρουμε το δρόμο. Κάπου θα μας βγάλει… Άμα δεν τον περπατήσουμε είμαστε καταδικασμένοι …
ΑΡΗΣ: Είμαστε καταδικασμένοι…
ΠΑΡΗΣ: Vires acquirit eundo
ΑΡΗΣ: Παρντόν;
ΠΑΡΗΣ: … «Αποκτάς δύναμη προχωρώντας». Αν δουλέψεις σκληρά για αυτό που επιθυμείς μπορεί να πετύχεις. 40 χρόνια μας κορόιδεψαν, 40 χρόνια μας αγνόησαν, 40 χρόνια παίξαμε το παιχνίδι τους, 40 χρόνια
ΑΡΗΣ: 40 χρόνια…
ΠΑΡΗΣ: 40 χρόνια συνενοχικά γλύψαμε κι εμείς τα ψιχουλάκια που πέταξαν μπροστά μας και τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε
το μάρμαρο …
ΑΡΗΣ: …για τα «φιλέτα» τους… ρεφενέ για τα ψιχουλάκια μας…! Σκάσε και πλήρωνε τον λογαριασμό…
ΠΑΡΗΣ: Τον δικό τους λογαριασμό…
ΑΡΗΣ: Οι προύχοντες είναι οι μάγκες… Εμείς τα κορόιδα…
ΠΑΡΗΣ:… Βολεψάκηδες ήμασταν.