Επικοινωνήστε στο meotronthe@gmail.com για κάθε πληροφορία και ενημέρωση.
για μία σειρά παραστάσεων στα γυμνάσια και λύκεια της επικρατείας, των δήμων και συλλόγων που ενδιαφέρονται.
Το θέμα της παράστασης έχει και διδακτικού χαρακτήρα ενδιαφέρον.
Δύο λόγια για την παράσταση.
Η Ορέστεια του Αισχύλου Θεατρική διασκευή Σ΄έναν κύκλο αίματος που δεν σταματά ποιος έχει το δίκιο και ποιός το άδικο;
Πώς θα σταματήσουν αυτές οι αλυσιδωτές πράξεις εκδίκησης;
Υπάρχει μόνο το δίκαιο της ανταπόδοσης ή μήπως και η νομική δικαιοσύνη;
Υπάρχει μόνο η εκδίκηση ή υπάρχουν και οι θεσμοί του κράτους;
Αυτά τα ερωτήματα έθεσε η τριλογία του Αισχύλου ¨ΟΡΕΣΤΕΙΑ¨ το 458 π.Χ που παίχτηκε και άφησε άσβεστο αποτύπωμα, πως είχε ήδη αρχίσει να αμφισβητείται το άγραφο δίκαιο, πως η κοινωνία ήδη απαιτούσε να ρυθμίζεται η ζωή της με γραπτούς νόμους, απαιτούσε να εδραιωθεί η ισότητα όλων απέναντι στο δίκαιο και τους θεσμούς.
Το έργο με λίγα λόγια
Α΄ μέρος ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
Η Κλυταιμνήστρα μεθυσμένη από την ίδια της την πράξη, τη δολοφονία του συζύγου της του Αγαμέμνονα, την παρουσιάζει ως “έργο δικαίου” , αφού 10 χρόνια πριν, εκείνος , θυσίασε με τα ίδια του τα χέρια την κόρη τους την Ιφιγένεια στο βωμό της Αρτέμιδος, ώστε να γίνει ούριος ο άνεμος και να ξεκινήσουν τα καράβια για την Τροία.
Β΄ μέρος
ΧΟΗΦΟΡΕΣ
Ο Ορέστης ο γιος των Ατρειδών, του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, επιστρέφει από τη Φωκίδα όπου τον είχαν εξορίσει από την παιδική του ακόμη ηλικία και φονεύει την μητέρα του και τον εραστή της τον Αίγισθο. Ο χορός των Αργείων στηρίζει την πράξη του Ορέστη αναφωνώντας πως “ Το αίμα που χύθηκε στη γη -του Αγαμέμνονα- νέο αίμα ζητάει” . Ταυτόχρονα χαιρετίζει αυτή τη διπλή δολοφονία, αφού μ΄αυτούς τους θανάτους απαλλάσσεται η πόλη από την τυραννία. Κι ενώ ο Ορέστης σπαράζει και παρανοεί μετά την πράξη του, εμφανίζονται οι ερινύες, οι αρχαίες θεές που κατοικούν κάτω από τη γη και κυνηγούν τους μητροκτόνους έως θανάτου.
Γ΄ μέρος ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ
Ο Ορέστης οδηγείται από το Άργος στην Αθήνα την πόλη της Παλλάδος. Η Αθηνά για να δώσει λύση στην υπόθεσή του, ιδρύει ένα νέο δικαστήριο τον Άρειο Πάγο και ορίζει ο θεσμός αυτός που “όμοιός του δεν υπάρχει ούτε στους Σκύθες ούτε στου Πέλοπος τον τόπο” να είναι αιώνιος και αδιάφθορος. Πρόεδρος του δικαστηρίου: η Αθηνά Κατηγορούμενος: ο Ορέστης. Κατήγοροι :οι Ερινύες. Συνήγορος :ο Απόλλων. Ένορκοι: διαλεγμένοι, έντιμοι πολίτες. Η λύση δίνεται από τους ενόρκους και την Αθηνά, η οποία πείθει τελικά και τις Ερινύες να παραμείνουν στη χώρα, να ονομασθούν Ευμενίδες και να γίνουν οι προστάτιδες της ευημερίας των οικογενειών. Η ταυτότητα του έργου. Το έργο κινείται πέρα από χρονικά όρια. Τον ρόλο του Αγαμέμνονα και του Αίγισθου τον υποδύεται ο ίδιος ηθοποιός, αφού η σκηνοθεσία αντιμετώπισε τον έναν ως το alter ego του άλλου. Οι θεοί υπέρλαμπροι, πάμφωτοι. Οι Ερινύες ιδιότυπες, δύστροπες, μοναδικές.
Τα κοστούμια, η εξωτερική έκφραση της ταυτότητας των ηρώων, με αναφορές σε εποχές και πολιτισμούς, αφού το έργο διαπερνά το χρόνο και τα σύνορα.
Η μουσική, γραμμένη για το έργο, εμπεριέχει ήχους μελωδίας από την αρχαιότητα μέχρι το τώρα.
Διασκευή- σκηνοθεσία:
Έφη Ζιώγα
Σκηνικά- κοστούμια: Μαρία Παπατζέλου Μουσική: Νίκος Πανδής
Παραγωγή: θέατρο Μαίωτρον
Ηθοποιοί: Χριστίνα Νασιάδου,
Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος,
Θεοδώρα Μωυσιάδου,
Βάσω Δήμογλου,
Τζίνος Ψύλλας
Με τιμή
για το θέατρο ΜΑΙΩΤΡΟΝ
Σταύρος Παρχαρίδης.
