1. ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ: Τούτη τη στιγμή, όμως, σε τούτη εδώ την άκρη, η ανθρωπότητα ολόκληρη είμαστε εμείς, είτε μας αρέσει είτε όχι. Ας σπεύσουμε να επωφεληθούμε, λοιπόν, πριν είναι πολύ αργά! Ας εκπροσωπήσουμε επάξια κι εμείς για μια φορά τη σιχαμένη φάρα είς την οποίαν μάς έριξε η μαύρη μας μοίρα! Τι λες και συ; (Ο Εστραγκόν δε λέει τίποτα.) Είναι βέβαια αλήθεια ότι καθήμενοι εδώ με τα χέρια σταυρωμένα και σταθμίζοντας τα υπέρ και τα κατά τιμάμε εξ ίσου το είδος μας. Ή τίγρη δεν κάθεται ποτέ να το σκεφτεί, ή τρέχει να βοηθήσει τούς ομοίους της, ή χώνεται στην πλησιέστερη λόχμη. Αλλά το θέμα δεν είν’ αυτό. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς εδώ, μάλιστα, ιδού ή απορία. Και έχουμε την ευτυχία να ξέρουμε την απάντηση. Ναι, μέσα σ’ αυτή την απέραντη σύγχυση, ένα είναι ξεκάθαρο: Περιμένουμε να έρθει ο Γκοντό….
2. "Τα δάκρυα του κόσμου είναι μια σταθερή ποσότητα. Για κάθε έναν που αρχίζει να κλαίει κάπου αλλού σταματάει άλλο. Το ίδιο ισχύει και για το γέλιο. Ας μην μιλάμε λοιπόν για τη γενιά μας, δεν είναι καθόλου δυστυχισμένο από τους προκατόχους του. Ας μην μιλήσουμε καλά για αυτό. Ας μην μιλήσουμε καθόλου. Είναι αλήθεια ότι ο πληθυσμός έχει αυξηθεί."
--------------------------------------------------------------
3. "Περιμένουμε. Βαριόμαστε. Όχι, μην διαμαρτύρεστε, βαριόμαστε μέχρι θανάτου, δεν υπάρχει αμφιβολία. Καλώς. Έρχεται μια εκτροπή και τι κάνουμε; Το αφήνουμε να χαθεί. ... Σε μια στιγμή, όλα θα εξαφανιστούν και θα είμαστε μόνοι για άλλη μια φορά, εν μέσω ανυπαρξίας."
(ΣΑΜΟΥΕΛ ΜΠΕΚΕΤ-"ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ"
Μετάφραση Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου,
εκδόσεις Κρύσταλο, Αθήνα 1984.)
Το "Waiting for Godot" είναι ένα αινιγματικό αλλά πολύ σημαντικό παιχνίδι στην παράλογη παράδοση. Μερικές φορές περιγράφεται ως ένα σημαντικό λογοτεχνικό ορόσημο.
Δύο άνδρες, ο Βλαδίμηρο και ο Εστραγκόν, σε ένα δυστοπικό περιβάλλον, η ερημιά του οποίου ταυτίζεται απόλυτα με τα αδιέξοδα της επιβίωσής τους. Ο κόσμος μοιάζει να έχει φτάσει στο τέλος του. Περιμένουν τον Γκοντό, αυτόν που θα τους απαλλάξει από τα βασανιστικά ερωτήματα και επιτέλους θα βρει λύση στα προβλήματά τους. Υπαρκτό ή μη υπαρκτό πρόσωπο, αυτοί τον περιμένουν υπομονετικά κάθε βράδυ. Παραπαίουν ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση, ελπίζοντας στο αδύνατο.
Δύο άνδρες, ο Βλαδίμηρο και ο Εστραγκόν, σε ένα δυστοπικό περιβάλλον, η ερημιά του οποίου ταυτίζεται απόλυτα με τα αδιέξοδα της επιβίωσής τους. Ο κόσμος μοιάζει να έχει φτάσει στο τέλος του. Περιμένουν τον Γκοντό, αυτόν που θα τους απαλλάξει από τα βασανιστικά ερωτήματα και επιτέλους θα βρει λύση στα προβλήματά τους. Υπαρκτό ή μη υπαρκτό πρόσωπο, αυτοί τον περιμένουν υπομονετικά κάθε βράδυ. Παραπαίουν ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση, ελπίζοντας στο αδύνατο.
Σάμιουελ Μπέκετ (Samuel Barclay Beckett, 13 Απριλίου 1906 –22 Δεκεμβρίου 1989): ΜΕΓΑΛΟΣ, πρωτοπόρος, Ιρλανδός λογοτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.
Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1969.
Το Νόμπελ απονεμήθηκε στον Σάμιουελ Μπέκετ για τους «νέους τρόπους έκφρασης που έχει εισαγάγει στην πεζογραφία και το δράμα»