Μάρτιος 1996, ο μεγάλος Έλληνας νομπελίστας ποιητής, φεύγει για πάντα από κοντά μας. Μέχρι τότε είχε ζωγραφίσει με τα λόγια του στο χαρτί, κάθε συναίσθημα που μπορεί να γεννηθεί κάτω από την επίδραση του ελληνικού φωτός. Γιατί, κάτω από ποιον άλλον ήλιο, πάνω σε ποιο άλλο χώμα, θα μπορούσε να έχει γραφτεί το σπαρακτικό «Μονόγραμμα», «Σ’ αγαπάω. Μ’ ακούς; Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι».
Οδυσσέας Ελύτης, επίκαιρος όσο ποτέ αφού 76 χρόνια μετά, τον Μάρτιο 2022 στη Μαριούπολη, Έλληνες ομογενείς και πάλι βομβαρδίζονται από το «ίδιο» καθεστώς. Δεκαετίες πέρασαν από τότε και το μόνο που έμεινε από τον εμφύλιο του 1946 είναι μια μικρή πέτρα στις όχθες του Ενιπέα, για να θυμίζει το σημείο όπου ξεκίνησε όλο εκείνο το μεγάλο κακό, που κυριολεκτικά κατέστρεψε τη χώρα μας. Επίσης στο ίδιο σημείο υπάρχει ένας βράχος, όπου θυμίζει το πέρασμα του Ελύτη το 1981 από το Λιτόχωρο: «έχει κι ο νους Λιτόχωρο, με διαβαστές πλαγιές κι εύφορα μπλε θαλάσσης…»
Αναγνώστης
για την αντιγραφή και της παράφραση από ΤΑ ΝΕΑ, GRAPHIC STORIES σελ. 53, 20 Μαρτίου 2022.
για την αντιγραφή και της παράφραση από ΤΑ ΝΕΑ, GRAPHIC STORIES σελ. 53, 20 Μαρτίου 2022.