Η πιο διαδεδομένη μέθοδος κατεργασίας πριν την ανακάλυψη του φυσητού γυαλιού ήταν η τεχνική του πυρήνα. Πάνω σε μία ξύλινη ή μεταλλική ράβδο προσαρμοζόταν πυρήνας από πυρίμαχο υλικό (π.χ. πηλό), ο οποίος εμβαπτιζόταν σε λιωμένο γυαλί μέχρι να καλυφθεί η επιφάνειά του. Ο υαλουργός χρησιμοποιούσε ταινίες από γυαλιά άλλων χρωμάτων, τις οποίες ενώ βρίσκονταν ακόμα σε υγρή μορφή έσυρε με αιχμηρό εργαλείο, για να δημιουργηθεί συνδυασμός από ταινιωτά, κυματιστά ή τεθλασμένα σχέδια.
Γυάλινο αγγείο από τάφο στο Μακρύγιαλο Πιερίας, 4ος αι.π.Χ.
Φωτ. από τον τόμο ¨Πιερίδων Στέφανος¨
Επιμέλεια Κειμένου:
Μαρία Σ. Καρανίκα,
Αρχαιολόγος-
Υποψήφια Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Κρήτης