Και στα μεν πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας πρότυπα αποτελούν οι γονείς και οι δάσκαλοι όχι τόσο με τις συμβουλές και διδασκαλίες, όσο κυρίως με το βίωμα και το ζωντανό παράδειγμά τους. Στην εφηβεία όμως, όπου τα πάντα απομυθοποιούνται και αμφισβητούνται, οι νέοι ψάχνουν να υιοθετήσουν τρανταχτά πρότυπα, καταξιωμένα στη συνείδησή τους, που θα τους οδηγήσουν σε μια ζωή δημιουργική και επιτυχημένη. Αυτήν την κρίσιμη καμπή της αναζήτησης έρχονται σήμερα να καλύψουν τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με πρωταγωνιστές το Instagram, τo Facebook, τα προηγμένα κινητά-Smartphone, αλλά και την τηλεόραση, τα οποία ατυχώς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, προβάλλουν προς μίμηση αρνητικά πρότυπα. Πρόκειται στη ουσία για είδωλα, όπως εκείνα των αστέρων του ποδοσφαίρου, του θεάματος, του The voice , της πασαρέλας, των φθηνών reality shoo, του big broader και άλλων ξενόφερτων εκπομπών. Οι πρωταγωνιστές των προαναφερομένων εκπομπών που λάμπουν ως «διάττοντες αστέρες» γίνονται αντικείμενα θαυμασμού και λατρείας από τους ανυποψίαστους νέους, που προσπαθούν να τους μιμηθούν για να πετύχουν με την αρχή της «ήσσονος προσπάθειας» εύκολο πλούτο, δόξα, αναγνωσιμότητα και κοινωνική καταξίωση. Απατώνται όμως οικτρά. Γιατί «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός». Τα κατασκευασμένα από τα ΜΜΕ είδωλα είναι ρευστά και παροδικά, ενώ τα αληθινά πρότυπα είναι γνήσια, αυθεντικά και διηνεκή, καθώς βασίζονται στις ηθικές και πνευματικές αξίες τις οποίες βιώνουν ουσιαστικά, ζώντας συνήθως στην αφάνεια χωρίς να επιδιώκουν αυτοπροβολή και αναγνωρισιμότητα.
Παρόμοιας μορφής είδωλα, όμως, απαντώνται σε όλους τους τομείς του κοινωνικού μας βίου, όπως στην πολιτική, τη δικαιοσύνη, την παιδεία, την εκκλησία και σε άλλους προβεβλημένους φορείς εξουσίας. Υπουργοί, βουλευτές, δικαστικοί, καθηγητές, κληρικοί, «γέροντες» και «γερόντισσες», πνευματικοί καθοδηγητές, που υπήρξαν κάποτε ινδάλματα και αξιόπιστα πρότυπα, έπεσαν κάποια στιγμή στις συνειδήσεις των θαυμαστών και οπαδών τους με τις απαράδεκτες και κολάσιμες πράξεις τους και την απέκδυση του σχήματος και της φήμης που τους περιέβαλε, προκαλώντας απογοήτευση, απέχθεια και πικρία σε όσους κάποτε τους «λάτρεψαν».
Εν κατακλείδι αποτελεί θέμα παιδείας η σωστή ποδηγέτηση και ο έγκαιρος υποψιασμός των νέων μας ,που θα αναλάβουν μεθαύριο τα ηνία του κράτους ,από υπεύθυνα και κοινωνικά καταξιωμένα πρόσωπα, προκειμένου να αναπτύξουν από μικρή ηλικία κριτική σκέψη, ώστε να αποκτήσουν την ικανότητα να ξεχωρίζουν το γνήσιο και αυθεντικό από το κίβδηλο, ψεύτικο και υποκριτικό. Ας το ευχηθούμε εν όψει της έναρξης της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς.