Αν κάποιος ανατρέξει κάθε χρόνο στις δηλώσεις πολιτικών αμέσως μετά
την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα ελληνικά πανεπιστήμια, θα...
διαπιστώσει την ομόφωνη άποψη ότι το σύστημα εισαγωγής έχει προ πολλού εξαντλήσει τα όρια του και ότι η ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση πάσχει βαρέως. Το τελευταίο αποτυπώθηκε εμφατικά πριν λίγες μέρες στην φθίνουσα πορεία των ΑΕΙ μας στη λίστα της Σαγκάης, των διεθνών κατατάξεων. Χρόνια τώρα δεν αλλάζει τίποτε ουσιαστικό. Ο κάθε υπουργός προσθέτει, αφαιρεί μαθήματα και ύλη, διαφοροποιεί τον τρόπο βαθμολογίας, και στο τέλος τίποτε, αφού ο επόμενος θα ρίξει τις ευθύνες στον προηγούμενο και θα υποσχεθεί και αυτός με τη σειρά του αλλαγές που δεν θα έρθουν ποτέ. Και το σύστημα κατρακυλάει όλο και πιο χαμηλά, με όλες τις συνέπειες, πιάνοντας φέτος τη βάση ρεκόρ των 625 μορίων στο Τμήμα Δασολογίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος στο Καρπενήσι.
Πολλοί πιστεύουν ότι η εφαρμογή της βάσης του 10 θα λύσει το πρόβλημα.
Θα μπορούσε να έχει συμβολή, αν το ελληνικό πολιτικό σύστημα αποφάσιζε ομοφώνως να κλείσει τα τμήματα με βάση εισαγωγής κάτω του 10, αφού θα ξέμεναν από υποψήφιους, το 25% περίπου των κυριολεκτικά άναρχα και χωρίς συνοχή σπαρμένων ανά την ελληνική επικράτεια πανεπιστημιακών τμημάτων! Βλέπετε να υπάρχει θέληση για κάτι τέτοιο; Σε ένα βράδυ όλα τα ΤΕΙ έγιναν πανεπιστήμια. Υπάρχουν σκέψεις, διαβάζω, στο νέο νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η βάση του 10 να αφορά μόνο το βασικό μαθημα. Έξυπνα και πονηρά: και η βάση του δέκα θα εφαρμοστεί και τα τμήματα δεν θα κλείσουν... Έτσι όμως δεν γίνεται δουλειά..
Αν θελήσουμε σοβαρά και με ειλικρίνεια, να αναμορφώσουμε την παιδεία μας, θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι σε ένα πλάνο δεκαετίας με γνώμονα το καλό του φοιτητή. Παροχή καλής εκπαίδευσης, ίσες ευκαιρίες, θέσεις στην αγορά εργασίας. Το έχουν κάνει χώρες όπως η Φιλανδία, Νότια Κορέα, Σιγκαπούρη, Ισραήλ, Εσθονία, που σήμερα πρωτοπορούν στην έρευνα, την τεχνολογία, την οικονομία.
Η παιδεία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο απαιτεί συναίνεση και σταθερότητα για να παράξουν τα σχολεία δική μας πρωτογενή γνώση, πρωτοποριακή επιστήμη που θα αναδείξει το ταλέντο, θα δημιουργήσει δουλειές, θα θεμελιώσει μια οικονομία παραγωγής.
Προτάσεις υπάρχουν πάρα πολλές με πρόσφατες και αυτές της επιτροπής Πισσαρίδη. Οι αποφάσεις είναι οι δύσκολες, που μένουν τελικά στα χαρτιά! Ο φόβος και το άχθος του πολιτικού κόστους!
Το όραμα και η τόλμη θα μας απογείωναν...
Εύθυμη νότα της φετινής δύσκολης χρονιάς, η είσοδος των cheerleaders στα σχολεία μας…
Αν θελήσουμε σοβαρά και με ειλικρίνεια, να αναμορφώσουμε την παιδεία μας, θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι σε ένα πλάνο δεκαετίας με γνώμονα το καλό του φοιτητή. Παροχή καλής εκπαίδευσης, ίσες ευκαιρίες, θέσεις στην αγορά εργασίας. Το έχουν κάνει χώρες όπως η Φιλανδία, Νότια Κορέα, Σιγκαπούρη, Ισραήλ, Εσθονία, που σήμερα πρωτοπορούν στην έρευνα, την τεχνολογία, την οικονομία.
Η παιδεία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο απαιτεί συναίνεση και σταθερότητα για να παράξουν τα σχολεία δική μας πρωτογενή γνώση, πρωτοποριακή επιστήμη που θα αναδείξει το ταλέντο, θα δημιουργήσει δουλειές, θα θεμελιώσει μια οικονομία παραγωγής.
Προτάσεις υπάρχουν πάρα πολλές με πρόσφατες και αυτές της επιτροπής Πισσαρίδη. Οι αποφάσεις είναι οι δύσκολες, που μένουν τελικά στα χαρτιά! Ο φόβος και το άχθος του πολιτικού κόστους!
Το όραμα και η τόλμη θα μας απογείωναν...
Εύθυμη νότα της φετινής δύσκολης χρονιάς, η είσοδος των cheerleaders στα σχολεία μας…
