Αναλύοντας την διαταραχή, στο ένα άκρο του φάσματος υπάρχει η μανία. Η μανία χαρακτηρίζεται από μια μη λογική και επίμονα αυξημένη, επεκτατική ή ευερέθιστη διάθεση που διαρκεί τουλάχιστον μια εβδομάδα. Τα βασικά συμπτώματα της μανίας είναι η υπερβολική διασκέδαση, «φουσκωμένη» αυτοεκτίμηση, έντονα κατευθυντική συμπεριφορά για τη επίτευξη στόχων, μειωμένη ανάγκη για ύπνο και ριψοκίνδυνες πράξεις όπως (μη ελεγχόμενη σεξουαλική διάθεση).
Στο άλλο άκρο του φάσματος της διαταραχής έχουμε την κατάθλιψη. Για να δοθεί διάγνωση για κατάθλιψη, απαιτούνται 5 από τα παρακάτω συμπτώματα τα οποία θα πρέπει να διαρκέσουν για περίοδο 2 εβδομάδων: χαμηλή διάθεση, απώλεια ενδιαφέροντος για ευχάριστες δραστηριότητες, αλλαγές στην όρεξη, αίσθημα αναξιότητας ή ενοχών, υπερβολική ανάγκη για ύπνο απώλεια ενέργειας και σκέψεις αυτοκτονίας. Η αυτοκτονία θεωρείται η ακραία συνέπεια της κατάθλιψης.
Η διπολική διαταραχή χωρίζεται σε 3 τύπους. Ο τύπος 1 διαγιγνώσκεται σε άτομα που είχαν τουλάχιστον ένα μανιακό επεισόδιο κατά την διάρκεια της ζωής τους, με ή χωρίς κατάθλιψη. Ο διπολικός τύπος 2 αναφέρεται κυρίως σε ανθρώπους που τείνουν περισσότερο προς την καταθλιπτική φάση μαζί με κάποιες φάσεις υπομανίας (λιγότερο ακραία συμπτώματα μανίας). Άλλοι ασθενείς θα ταλαντεύονται αναμεσά στους δυο πόλους της διαταραχής. Για παράδειγμα, το διπολικό μικτό επεισόδιο είναι μια άλλη διαγνωστική κατηγόρια. Σε αυτήν την περίπτωση για να δοθεί διάγνωση απαιτείται το άτομο σε μια δομημένη μέρα να είναι την μια στιγμή μανιακό και την επόμενη σοβαρά καταθλιπτικό, πράγμα το οποίο μπορει να οδηγήσει σε εξάντληση, σύγχυση και χρήζει άμεσης ψυχιατρικής παρέμβασης.
Ιατρικές συνθήκες
Όταν μιλάμε για διαταραχές της διάθεσης, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι μπορεί να προκληθεί από μια ιατρική πάθηση ή ένα φάρμακο (είτε ένα φάρμακο που έχει συνταγογραφηθεί ή ένα παράνομο φάρμακο.
Μερικά ιατρικά αίτια / ουσίες που συμβάλλουν σε ένα καταθλιπτικό επεισόδιο είναι:
ενδοκρινικές ανωμαλίες (ασθένεια του θυρεοειδούς, υπογλυκαιμία), καρκίνος (παγκρεατικό, λέμφωμα), ιογενής νόσος (μονοπυρήνωση), αλκοόλ, αντιυπερτασικά, κορτικοστεροειδή, διουρητικά και κατασταλτικά υπνωτικά.
Μερικά ιατρικά αίτια / ουσίες που μπορούν να οδηγήσουν σε μανία περιλαμβάνουν μεταβολικούς παράγοντες, νευρολογικές διαταραχές, κορτικοστεροειδή, κοκαΐνη, διεγερτικά, αντικαταθλιπτικά και βρογχοδιασταλτικά
Θεραπεία.
Η διπολική διαταραχή είναι ως επι το πλείστον θεραπεύσιμη. Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα είναι η εύρεση ενός καλού ψυχίατρου. Οι ψυχίατροι είναι εξειδικευμένοι στην θεραπεία ασθενών και στην ομαλή επιστροφή των ασθενών σε έναν υγιή τρόπο ζωής, χρησιμοποιώντας μια ολοκληρωμένη προσέγγιση φροντίδας. Στην θεραπευτική προσέγγιση γίνεται τροποποίηση του τρόπου ζωής καθώς και η παροχή της απαραίτητης φαρμακευτικής αγωγής.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της διπολικής διαταραχής αποτελούνται από σταθεροποιητές της διάθεσης, όπως το λίθιο, σε αντιψυχωσικά φάρμακα. Το NIMH περιέχει μια λίστα των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται συνήθως και των παρενεργειών τους. Πρόκειται για την κατάλληλη θεραπεία της διαταραχής καθώς οι ψυχίατροι προσαρμόζουν την δοσολογία του φαρμάκου ανάλογα με την κατάσταση το ασθενούς και στην συνέχεια παρατηρούν την αποτελεσματικότητα του απέναντι στις ανεπιθύμητες παρενέργειές του.
Στην ψυχιατρική περίθαλψη, όπως και με άλλες ιατρικές πρακτικές, οι γιατροί συνεργάζονται με τους ασθενείς. Ακόμη και όταν πρόκειται για δύσκολες επεμβατικές ενέργειες - όπως η ηλεκτροσπασμοθεραπεία (ECT) ή η ψυχιατρική νοσηλεία - οι γιατροί συνεργάζονται με τους ασθενείς για να βεβαιωθούν καλύτερα ότι αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια.
Το αρνητικό με την διάγνωση των ψυχικών διαταραχών είναι το στίγμα που μπορεί να ακολουθήσει. Πιο συγκεκριμένα, είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να αποφεύγουν τη θεραπεία, προτιμώντας να υποφέρουν σιωπηλά. Εάν κάποιο άτομο υποφέρει από ψυχική διαταραχή, τα κοντινά του άτομα θα πρέπει να είναι πρόθυμα να το βοηθήσουν και «ανοιχτά» ώστε να ακούσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά του χωρίς να λογοκρίνονται.
Μερικά ιατρικά αίτια / ουσίες που μπορούν να οδηγήσουν σε μανία περιλαμβάνουν μεταβολικούς παράγοντες, νευρολογικές διαταραχές, κορτικοστεροειδή, κοκαΐνη, διεγερτικά, αντικαταθλιπτικά και βρογχοδιασταλτικά
Θεραπεία.
Η διπολική διαταραχή είναι ως επι το πλείστον θεραπεύσιμη. Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα είναι η εύρεση ενός καλού ψυχίατρου. Οι ψυχίατροι είναι εξειδικευμένοι στην θεραπεία ασθενών και στην ομαλή επιστροφή των ασθενών σε έναν υγιή τρόπο ζωής, χρησιμοποιώντας μια ολοκληρωμένη προσέγγιση φροντίδας. Στην θεραπευτική προσέγγιση γίνεται τροποποίηση του τρόπου ζωής καθώς και η παροχή της απαραίτητης φαρμακευτικής αγωγής.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της διπολικής διαταραχής αποτελούνται από σταθεροποιητές της διάθεσης, όπως το λίθιο, σε αντιψυχωσικά φάρμακα. Το NIMH περιέχει μια λίστα των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται συνήθως και των παρενεργειών τους. Πρόκειται για την κατάλληλη θεραπεία της διαταραχής καθώς οι ψυχίατροι προσαρμόζουν την δοσολογία του φαρμάκου ανάλογα με την κατάσταση το ασθενούς και στην συνέχεια παρατηρούν την αποτελεσματικότητα του απέναντι στις ανεπιθύμητες παρενέργειές του.
Στην ψυχιατρική περίθαλψη, όπως και με άλλες ιατρικές πρακτικές, οι γιατροί συνεργάζονται με τους ασθενείς. Ακόμη και όταν πρόκειται για δύσκολες επεμβατικές ενέργειες - όπως η ηλεκτροσπασμοθεραπεία (ECT) ή η ψυχιατρική νοσηλεία - οι γιατροί συνεργάζονται με τους ασθενείς για να βεβαιωθούν καλύτερα ότι αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια.
Το αρνητικό με την διάγνωση των ψυχικών διαταραχών είναι το στίγμα που μπορεί να ακολουθήσει. Πιο συγκεκριμένα, είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να αποφεύγουν τη θεραπεία, προτιμώντας να υποφέρουν σιωπηλά. Εάν κάποιο άτομο υποφέρει από ψυχική διαταραχή, τα κοντινά του άτομα θα πρέπει να είναι πρόθυμα να το βοηθήσουν και «ανοιχτά» ώστε να ακούσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά του χωρίς να λογοκρίνονται.