Έλα. Είμαι ζωντανή. Πονάω.
Κανείς δεν ζεσταίνει τούτα τα χέρια.
Τα χείλη αυτά είπαν: «Αρκετά!»
Στο παραθύρι κάθε βράδυ πηγαίνουν
Την πολυθρόνα μου. Τους δρόμους κοιτάζω από εκεί.
Ω, εσύ φταις, άραγε, εσύ φταις,
Για την τελευταία πικρή μου ταραχή!
Στον κόσμο τούτο τίποτα δεν με σκιάζει
Κι ας χάνω το χρώμα μου με ανάσα κομμένη.
Μόνο οι νύχτες είναι πια τρομακτικές
Όταν στον ύπνο μου τα μάτια σου βλέπω.
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης (C)
πηγή: