"Υπάρχουν άνθρωποι που νοιώθουν μεγάλη χαρά όταν προκαλούν κακό και πόνο..."

[...]«Ο άνθρωπος έλκεται από τη γοητεία του κακού, μιας και το ανέφερες» σχολίασε η Τζίνα πού πέρασε έτσι σε άλλη διάσταση τη συζήτηση. Και συνέχισε:

« Μπορεί να το εκλαμβάνει ως ξεχωριστή νοημοσύνη.Κατά τα άλλα, ευφυΐα και αγριότητα είναι διαφορετικές καταστάσεις».
«Κάπως έτσι το θέτει στην ποίηση του ο Έλιοτ» σχολίασε ο Αχιλλέας και τράβηξε το βλέμμα της Τζίνα.
« Το μισό από το κακό που γίνεται στον κόσμο γίνεται από ανθρώπους που θέλουν να αισθανθούν σπουδαίοι. Δεν έχουν την πρόθεση να κάνουν κακό. Αλλά δεν τους απασχολεί το κακό.»
«Η σπουδαιότητα των ανθρώπων κρίνεται από τα έργα τους! Καλά ή κακά, τους χαρακτηρίζουν, οπότε θα ήταν καλό να τους απασχολούν...» τόνισε με στόμφο η αδερφή του.
«Μακάρι να συνέβαινε αυτό, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Δείτε τους πολιτικούς.
Με το πρόσχημα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, χωρίς να τους ενδιαφέρει ο άνθρωπος κάνουν ότι κάνουν χωρίς να νοιάζονται για το κακό που κάνουν...»
« Γι αυτό και η κοινωνία έχει παρεκκλίνει επικινδύνως...» συμφώνησε η Τζίνα.
«Το κακό μόνο κακό μπορεί να φέρει» συμπλήρωσε η Αλεξία.
«Έχω διαβάσει κάπου ότι υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό στον πληθυσμό, που νοιώθει μεγάλη χαρά όταν προκαλεί κακό, όταν προκαλεί πόνο.»
«Αυτά τα άτομα υπάρχουν γύρο μας. Είναι αλήθεια. Σκοπός της ζωής τους είναι να προκαλούν πόνο.»
«Αυτό κι αν δεν είναι σχιζοφρένεια!» είπε η Αλεξία.

[Απόσπασμα από το μυθιστόρημα  Ο ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΗ ΓΟΡΓΟΝΑ ...]