Η Σοφία Μουτίδου δίνει «γροθιά» στο body shaming και ηχηρή απάντηση σε όλους εκείνους που κρίνουν και κατακρίνουν όσες δεν έχουν τέλεια εικόνα. Δίνει ακόμα κουράγιο και αυτοπεποίθηση σε εκείνους που ντρέπονται και δεν αισθάνονται καλά με την εικόνα τους.
Η λεζάντα που συνοδεύει τη φωτογραφία απλά επική και φυσικά γεμάτη χιούμορ: «Υπάρχουν και μέρες που ξυπνάς έτσι (εγώ πάντα). Τι α κανς? Α κατς να σπασ’ς τον καθρέφτ?».
Κάτι παραπάνω από μια ώρα έχει περάσει από την ανάρτησή της και τα σχόλια για την τόλμη της και το θάρρος της να δείξει το σώμα της χωρίς να το περάσει από φίλτρα είναι εγκωμιαστικά. Πολλοί δε είναι εκείνοι που περιμένουν απάντηση από τη Λατινοπούλου...
Λίγα λόγια για το boby shaming
Σε μία εποχή όπου η κυρίαρχη αντίληψη είναι ότι το «φαίνεσθαι» είναι σημαντικότερο του «είναι», δεν είναι να απορεί κανείς γιατί το body shaming έχει μπει για τα καλά στις ζωές μας. Η αντίληψη αυτή, σε συνδυασμό με την ταχύτατη ανάπτυξη της τεχνολογίας, έχουν συμβάλει στην βιομηχανοποίηση του σώματος. Τα social media προωθούν συνεχώς καμπάνιες, οι οποίες πραγματεύονται τρόπους βελτίωσης της εξωτερικής μας εμφάνισης, του πώς να χάσουμε εύκολα και γρήγορα κιλά αλλά και πώς να μοιάσουμε στα πρότυπα των μοντέλων των διαφημίσεων. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύουν την αντίληψη ότι η εξωτερική εμφάνιση μετράει περισσότερο από την εσωτερικό μας κόσμο. Καλλιεργούν, δηλαδή, την ιδέα πως η αποδοχή του εαυτού μας αλλά και η αποδοχή από τους άλλους, θα έρθει μόνο μέσα από τη διατήρηση και τη φροντίδα ενός ωραίου σώματος -και όχι απαραίτητα ενός υγιούς- αλλά ενός σωματότυπου με ιδανικές αναλογίες.
Αυτό έχει ως συνέπεια, οι άνθρωποι να εγκλωβίζονται στο παιχνίδι της συνεχούς ενασχόλησης με την εξωτερική εμφάνιση, αδιαφορώντας για την καλλιέργεια των ψυχικών και κοινωνικών τους δυνατοτήτων. Αυτό οδηγεί στη δημιουργία αδύναμων προσωπικοτήτων, επιρρεπή στα σχόλια και την αρνητική κριτική των άλλων, με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αίσθηση αξίας εαυτού.
Δυστυχώς, στην εποχή μας, το Body Shaming έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. Συγκεκριμένα, φαίνεται να αποτελεί μία από τις συνηθέστερες μορφές σχολικού εκφοβισμού ανάμεσα στους εφήβους. Μπορεί να ασκείται είτε κατά πρόσωπο, είτε μέσω των κοινωνικών δικτύων. Τα θύματα νιώθοντας ντροπή για το σώμα τους, αισθάνονται ανεπαρκή για τους άλλους και αυτό συμβάλει στην ψυχολογική τους κατάρρευση, ειδικά σε μία δύσκολη ηλικιακή φάση όπως αυτή της εφηβείας.
