Οι ρυτίδες της ηδονής....

Έσμιξαν πολλές φορές, εκείνη τη νύχτα που τα λόγια ήταν περιττά, η σιωπή αποκαλυπτική και ο έρωτας σε παροξυσμό. Ένοιωθαν μια πληρότητα που ζωγραφιζόταν στο χαμόγελό τους.
Οι ρυτίδες της ηδονής, χανόταν σιγά –σιγά σαν το κύμα στην άμμο.
Τα πρόσωπα τους γεμάτα γαλήνη, έλαμπαν από τις ενδορφίνες που χόρευαν στις φλέβες τους σαν τρελές..Την αγκάλιασε. Ήθελε να νοιώθει το κορμί της πάνω στο δικό του συνέχεια.

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα, Ο Κένταυρος που αγαπούσε τη Γοργόνα, του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου -Εκδόσεις Όστρια