Η barmade, ήρθε σχεδόν αμέσως, του χαμογέλασε, και τον χαιρέτησε.
«Σε χάσαμε…που είσαι;»
«Πλατεία…»
«Το γνωστό…;»
«Ναι..αλλά βάλε και ένα πάγο σήμερα…»
Τα φώτα τρεμόσβηναν με το ρυθμό της μουσικής…Σκιές ανθρώπων λικνίζονταν άλλες άγαρμπα, άλλες νωχελικά.
Πρόσωπα διάφορα, άλλα αδιάφορα.
Σήκωσε το ποτήρι και ήπιε με τη μία το ουίσκι του.
Γύρισε το κεφάλι.
Η παρέα των τριών γυναικών στεκόταν εκεί δίπλα του…
Η ψιλή που είχε πλάτες είχε πλησιάσει επικίνδυνα πάνω του.
Σχεδόν τον ακουμπούσε.
Ένοιωσε αμήχανα αλλά δεν είχε χώρο να απομακρυνθεί.
Γύρισε πλάγια.
Πρέπει να μεταφράζεις τα μηνύματα, αλλά πως μπορεί να είσαι σίγουρος αν η μετάφρασή σου είναι σωστή;
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα, Ο Κένταυρος που αγαπούσε τη Γοργόνα, του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου -Εκδόσεις Όστρια
