Πωλ Ελυάρ: Οχτώ ποιήματα. Μεταφράζει ο Ανέστης Μελιδώνης

Σωριάστηκα απ' την οργή μου, η κούραση με παραμορφώνει, 

αλλά σας διακρίνω ακόμη, 

γυναίκες θορυβώδεις, 

άστρα βουβά, 

θα σας διακρίνω πάντα, τρέλα.
Κι εσένα, το αίμα των άστρων κυλάει μέσα σου, το φως τους σε συντηρεί. Πάνω στα λουλούδια, υψώνεσαι με τα λουλούδια, πάνω στις πέτρες με τις πέτρες.
Λευκή κενή από αναμνήσεις, απλωμένη, έναστρη, ακτινοβολώντας απ’ τα δάκρυά σου που χάνονται. Είμαι χαμένος.

(1926 – Πρωτεύουσα της οδύνης)

H μεγάλη μέρα
                                         Στη Γκαλά Ελυάρ
Έλα, ανέβα. Όπου να ‘ναι τα πιο ανάλαφρα φτερά, σκάφανδρο του αέρα, θα σε κρατήσουν απ’ τον λαιμό. Η γη κομίζει μόνο το αναγκαίο και τα πανέμορφά σου πουλιά, χαμόγελο. 

Στους τόπους της θλίψης σου, όπως μια σκιά πίσω απ’ τον έρωτα, το τοπίο καλύπτει τα πάντα.
Έλα γρήγορα, τρέξε. Και το σώμα σου πάει πιο γρήγορα απ’ τις σκέψεις σου, αλλά τίποτα, ακούς; τίποτα, δεν μπορεί να σε ξεπεράσει.

(1926 – Πρωτεύουσα της οδύνης)

Στο είπα για τα σύννεφα
Στο είπα για το δέντρο της θάλασσας
Για κάθε κύμα για τα πουλιά στα φύλλα
Για τα βότσαλα του θορύβου
Για τα οικεία χέρια
Για το μάτι που γίνεται πρόσωπο ή τοπίο
Κι ο ύπνος του δίνει τον ουρανό με το χρώμα του
Για όλη τη νύχτα που ήπιαμε
Για τα κιγκλιδώματα των δρόμων
Για το ανοιχτό παράθυρο για ένα ακάλυπτο μέτωπο
Στο είπα για τις σκέψεις σου για τα λόγια σου
Κάθε χάδι κάθε εμπιστοσύνη ξαναζούν.

(1929 – Ο έρωτας η ποίηση)

Δεν ξέρει να στήνει παγίδες
Έχει μάτια μόνο για την ομορφιά της
Τόσο απλή τόσο απλή γοητεύει
Και είναι τα μάτια της που την αλυσοδένουν
Και είναι που σε μένα στηρίζεται
Και είναι πάνω της που ρίχνει
Το ιπτάμενο δίχτυ των χαδιών.

(1929 – Ο έρωτας η ποίηση)

Χώρισα από σένα
Μα ο έρωτας προϋπήρχε ακόμα
Κι όταν άπλωσα τα χέρια
Η οδύνη ήρθε να τον κάνει πιο πικρό
Να πιω όλη την έρημο
Για να αποχωριστώ τον εαυτό μου.

(1929 – Ο έρωτας η ποίηση)

Απροσπέλαστος

Κανένας στόχος δεν αποσπά
Τον ταξιδιώτη που ‘ναι τρυπημένος από βέλη
Τον ταξιδιώτη που ‘ναι ακούραστος.

(1940 – Το ανοιχτό βιβλίο Ι)

Στον Πάμπλο Πικάσο

Ένα πλήθος πορτρέτα
Το ένα είναι περιφρόνηση το άλλο κατάκτηση
Ένα άλλο νερό κάθαρο και παφλάζον
Ένα άλλο καμπάνα δροσιάς
Το πιο υπέροχο είναι ένα φάντασμα
Πάει στη γη και γοητεύει τους ομοίους του
Να τα πορτρέτα μιας φίλης
Που κρύβουν το γάλα του στήθους της
Κάτω από ένα ύφασμα εκθαμβωτικό
Απέναντι στο διάγραμμα του προσώπου της
Ένας φτωχούλης μικρός ήλιος τρέμει
Καθρέφτης τρυφερός
Καθρέφτης κάθε αλήθειας
Κάθε πρωινού παράθυρου
Για έναν αρχαίο και γαλάζιο χορό
Στην άκρη δυο αθώων ματιών
Πορτρέτα ευαίσθητα και γεμάτα εμπιστοσύνη
Ιδεατά ερωτευμένα.

(1944 – Αντάξιοι της ζωής)

Ηθική του ύπνου

Τα συρματοπλέγματα είναι απλωμένα τα δεσμά μου επιτελούν το έργο τους
Τα μαλλιά σου να λύνουν τον πιο βαθύ πόνο
Θα ψαλιδίσω τα ερέβη
Του δωματίου μου που στενεύει
Μα θα μπορούσα να διαλύσω το πάτωμα γύρω μου
Να ξαναβρώ τις λεπτομέρειες την κίνηση κάθε βήμα
Την κάτωχρη ή λαμπερή πηγή
Τον ποταμό την περηφάνεια
Την ανάλαφρη γέφυρα
Ένα ρεύμα τον ωκεανό
Τη υπερβολικά φωτεινή σάρκα
Την οθόνη του ουρανού που λάμπει
Τον καρπό την ανάσα την υγεία
Ενός σώματος που δε θα φθαρεί
Καθρέφτης η γαμήλια λίμνη
Καρδιά κι εμφάνιση κοινά
Τα βλέφαρά μου το μέτωπό μου πέπλα επιθυμίας
Φανερώνουν ακόμη την αθωότητά μου
Η χλωρίδα είναι πάνω στο λουλούδι
Είμαι πάνω στο νερό μπαίνω στο νερό
Τακτοποιώ τις έρημες όχθες
Θα έχω νέα σου
Αν μπω βαθιά στον ήλιο.


(1946 – Αδιάκοπη ποίηση)

https://www.vakxikon.gr/%CF%80%CF%89%CE%BB-%CE%B5%CE%BB%CF%85%CE%AC%CF%81-%CE%BF%CF%87%CF%84%CF%8E-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/