με αφετηρία την Αγία Κόρη και τελικό προορισμό το Οροπέδιο των Μουσών
Το γεγονός αυτό της ανάβασης, έλαβε χώρα περίπου πριν 60 χρόνια, τότε η Βροντού, μετρούσε ακόμη τις πληγές
από τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, αποτέλεσμα του οποίου ήταν η ολική καταστροφή του χωρίου, τα δεκάδες θύματα, και το χειρότερο, το μίσος μεταξύ των ανθρώπων…
Οι πρωταγωνιστές της ανάβασης μας, οι Λιόλιος Κωνσταντίνος και Δασκαλοπούλος Γεώργιος, γείτονες, δεν είχαν καμιά ορειβατική εμπειρία, μονάχα ο Κώστας καταγόμενος από κτηνοτροφική οικογένεια, γνώριζε κάπως να ... βαδίζει στο βουνό. Όμως με αυτή του την ιδιότητα, εκμεταλλεύτηκε την συνεχή παρουσία των βοσκών στην περιοχή, οι οποίοι μπορούσαν ανά πάσα στιγμή τόσο να τους φιλοξενήσουν όσο και να τους δώσουν πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τα μονοπάτια, που θα έπρεπε να ακολουθήσουν για να καταλήξουν στο τελικό τους προορισμό τους, που δεν ήταν άλλος παρά μονάχα το Οροπέδιο των Μουσών και ο Προφήτης Ηλίας. Έτσι ξεκίνησαν χωρίς καμιά ιδιαίτερη προετοιμασία και γνώσεις, με μόνο τους σύμμαχο τον ενθουσιασμό, το άγνωστο που κρύβετε εκεί ψηλά, την περιέργεια και πως αυτό που τους περίμενε θα ήταν όντως κάτι μοναδικό…
Ξεκίνησαν από την Βροντού πρωί πρωί , αρχικά τους συνόδευσε η παρέα τους, αποτελούμενη από 5-6 άτομα, μαζί με ένα μουλάρι, φορτωμένο με τα πράγματα τους, ακολουθώντας τον στενό καρόδρομο που οδηγούσε από το χωριό στον Όλυμπο. Φτάνοντας στη θέση Πλατανί -2 χιλ. δυτικά του χωριού - ο δρόμος στένευε, γινόταν μονοπάτι, το οποίο και ακολούθησαν με κατεύθυνση την Αγία Κόρη. Μαζί τους είχαν λίγο ψωμί, τυρί, κρεμμύδια και από ένα παγούρι νερό και για σακίδιο, είχαν μετατρέψει τον ιμάντα ενός ραντιστικού πλάτης σε αυτοσχέδιο σακίδιο.
Από εκεί, από τη θέση Πάτωμα της Αγίας Κόρης (320μ), ξεκίνησε η πεζοπορία τους, ανηφορίζοντας προς την Θέση Τσιόγκα το Χωράφι (450μ ) – εγκαταλειμμένο χωράφι μέσα στο δάσος - και στην συνέχεια ανηφόρισαν περνώντας από την θέση Γαβριά ( 620μ) - θέση με πλήθος δέντρων Γαβριών- για να καταλήξουν στην πηγή Μαστορούλι(1,020μ). Εκεί αφού ξεκουράστηκαν προμηθεύτηκαν δροσερό νερό από την πηγή. Η παρουσία τους έγινε αμέσως αντιληπτή από τους βοσκούς της περιοχής, οι οποίοι έσπευσαν να τους ρωτήσουν θέλοντας να μάθουν τόσο τα νέα από το χωριό, όσο και τον λόγο της παρουσίας τους. Στην συνέχεια κινήθηκαν Νότια περνώντας τις θέσεις Ρομπολάκια και Έλατο( 1.420μ) και ακλουθώντας το ‘’Μεσιακό το Μονοπάτι’’ κατέληξαν θέση Κόκκαλα ( 1.700μ). Εκεί, είχαν τα Καλοκαιρινά τους γκρέκια, οι Σαρακατσάνοι του Αγίου Σπυρίδωνα και της Μαλαθριάς ( Δίον ). Ο Λιόλιος είχε ιδιαίτερες σχέσεις συγγένειας με τους Σαρακατσάνους, γεγονός που τους βοήθησε ώστε να τους φιλοξενήσουν και να περάσουν εκεί την νύχτα τους, και το πρωι να τους προσφέρουν γάλα, τρώγοντας παπάρα. Η βλάστηση ήταν φτωχή, σχετικά χαμηλή, λόγο της υπερβολικής ξύλευσης και της παρουσίας πλήθος κοπαδιών αιγοπροβάτων – καμία σχέση με τα πλούσια σημερινά δάση του Ολύμπου.
Τα ποιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετώπισαν ήταν αρχικά τα άγρια τσομπανόσκυλα και στην συνέχεια η έλλειψη νερού. Αφού ξημέρωσε από την θέση Κόκκαλα δεν κινηθήκαν προς Πετρόστρουγκα -όπως συνηθίζουμε εμείς σήμερα - αλλά έστριψαν δεξιά, προ τη θέση Σπανό (Σκούρτα).
Έφτασαν στο Οροπέδιο των Μουσών πριν το μεσημέρι, το καταφύγιο του Αποστολίδη είχε κτιστεί ένα χρόνο, αρχικά ανέβηκαν στον Προφήτη Ηλία, προσπαθώντας να προσανατολιστούν και να εντοπίσουν την θέση της Βροντούς, στην συνέχεια με την συνοδεία άλλων ορειβατών ανέβηκαν στην Μεγάλη Τούμπα, ενθουσιασμένοι από το θέαμα της Μεγάλης Καζανιάς.
Ήταν η πρώτη τους ανάβαση, και είχαν δανειστεί την φωτογραφική μηχανή του Γάκη Χρήστου, φωτογράφου της Βροντούς.
Εκεί, τους προκάλεσε εντύπωση τόσο το μεγάλο πλήθος των ορειβατών, επισκεπτών Ελλήνων και ξένων όσο και η ύπαρξη της μεγάλης επίπεδης επιφάνειας που κάλυπτε το Οροπέδιο των Μουσών, ένα απέραντο βοσκοτόπι αλλά και το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, πάνω στην ομώνυμη κορυφή, δεν μπορούσαν να το διανοηθούν πως κατόρθωσαν και το έκτισαν. .
Η πρώτη τους αυτή ανάβαση, έγινε η αφορμή ο μπάρμπα Γιώργος να γίνει γνωστός και να συνοδεύει κατά καιρούς διαφορές ορειβατικές ομάδες ή παρέες, στην άγνωστη αυτή βορειοανατολική πλευρά του βουνού…
Πριν 22 χρόνια έπεσε στα χέρια μου, η φωτογραφία με φόντο τον Προφήτη Ηλία, ήταν η αφορμή να το ψάξω περισσότερο, ρωτώντας τότε τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, σήμερα με αφορμή την ανεύρεση και των άλλων δύο φωτογραφιών προχώρησα στην δημοσίευση της παραπάνω ιστορικής ανάβασης, θέλοντας έτσι με τον τρόπο αυτό να τιμήσω την μνήμη τους και την αγάπη μου για το βουνό των θεών μας…
