Το χαρακτηριστικό του φόβου όμως είναι πως όσο περνάνε τα χρόνια όλο και αυξάνονται οι αιτίες που θα μας δημιουργήσουν αυτό το συναίσθημα. Οι προκλήσεις της ζωής και οι εναλλαγές του τρόπου ζωής, μας εντείνουν τον φόβο. Φόβος κυρίως για αυτό που δεν γνωρίζουμε, για αυτό που θα προκύψει χωρίς να το υπολογίσουμε, για το άγνωστο…
Αν θα καταφέρουμε να πάρουμε το πτυχίο, αν θα βρούμε εύκολα τον δρόμο στον επαγγελματικό στίβο, αν θα βρούμε το ταίρι μας, αν το παιδί μας αναρρώσει γρήγορα, μη μπλέξει πουθενά… και ο κατάλογος ατελείωτος. Φόβοι για τον εαυτό μας, φόβοι για τους άλλους, φόβοι για υγεία, φόβοι για επαγγελματικά, φόβοι για αισθηματικά… Φόβοι λογικοί που όμως μας απορροφούν, όσο τις σκεφτόμαστε και δίνουμε την προσοχή μας ολοκληρωτικά σε αυτές. Αυτό που συνήθως φοβόμαστε βρίσκεται έξω από εμάς. Σχετίζεται με τις εξωτερικές συνθήκες της ζωής μας.
Η πηγή όλων των φόβων είναι το μυαλό μας. Το μυαλό μας κατευθύνει την προσοχή μας σε καταστάσεις που θα μας δημιουργήσει έντονες σκέψεις ανησυχίας και αγωνίας, σε σημείο τέτοιο που θα μας παραλύσει και θα μας ακινητοποιήσει. Και τότε είναι που απογοητευόμαστε και αρχίζουμε να βλέπουμε τα γκρίζα σύννεφα στην ζωή μας.
Αν εμβαθύνουμε την ανάλυσή μας και συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας, θα διαπιστώσουμε ότι ανησυχούμε υπερβολικά, σαν να εξαρτώνται όλα από εμάς, σαν να περνάνε όλα από τα δικά μας χέρια. Πόσες φορές όμως έχουμε δώσει τον καλύτερό μας εαυτό και το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που επιθυμούσαμε;
Έτσι.. αφού δεν μπορούμε να ελέγξουμε τελικά τα πάντα, όπως το αποτέλεσμα μιας προσπάθειάς μας, ας προσπαθήσουμε καλύτερα να ελέγξουμε το μυαλό μας. Την επόμενη φορά που θα έρθει στο νου μας μια σκέψη, ας τη φιλτράρουμε και με ηρεμία να αποφασίσουμε πως θα δράσουμε. Ας αφήσουμε στην άκρη τους όποιους φόβους που θα μας στερήσουν από την χαρά της ζωής.
Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας