Τίποτα δεν άλλαξε
της μικρής πόρνης
που έπαψε να βάφει χείλη, μάγουλα
να δείξει
18...
Η μουσική αναπηδά σε ντενεκέδες
γεμάτους σκουπίδια
που σκόρπισαν στο δρόμο με τις λακκούβες
αδέσποτα σκυλιά.
Άνθρωποι βυθισμένοι
στο νέφος
των σκέψεών τους
ψάχνουν να δουν
το αυριανό το μέλλον
μέσα στις μπερδεμένες ιδέες
κι ερεθίσματα
-ενέσεις της προόδου-
τίποτα δεν άλλαξε
σ αυτή τη
μίζερη πόλη,
Τίποτα.
(1985)
ΠΙΕΡΙΑ(ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΛΟΓΟΣ)
Στα ακροδάχτυλα
του γίγαντα Ολύμπου
που κρύβουνε τα δροσερά τα σύγνεφα
γεννήθηκε ο γιος ο πιο
Μεγάλος
Της γης
Της Μακεδονίας.
Με Ορφικό τραγούδι
Ταξίδευε ως απέναντι
Στης Πιερίας τα δάση
Με Μούσες εννιά μεγάλωνε
Ολημερίς ανάμεσα στα αψιλά τα
δένδρα
Και τα νερά τα ορμητικά
Κι έπλυνε τα πόδια τα
ακούραστα
-για το ταξίδι-
Στου Αιγαίου τα ονειρικά τα
χάδια
Στις χρυσές Ηράκλειες
τις παραλίες
Και το Ορφικό τραγούδι
Θέριευε
Τα Βακχικά τα βράδια
Κι ημέρωνε τη ζήλεια στις
Μαινάδες το πρωί
Που ο Αλέξανδρος
Ανέβαινε κρυφά
Στου Δία τον Θεϊκό τον θρόνο
Κι αγνάντευε μακριά
Τον ήλιο
Στης μακρινής Ασίας τα
ακρογιάλια η ορμή και η νιότη
Αέρηδες γινότανε κι αγρίευαν
στου Ολύμπου τα φαράγγια
Και τη μακριά τη χαίτη
σήκωναν
Και θέριευε το Άτι
Το ατίθασο
Κι έτρεχε ως την Πύδνα κι
ύστερα στη Ρητίνη
Και τα Λείβηθρα
Και μάζευε αντρειωμένα
παλικάρια
Και μοίραζε τα δόρατα
Και τις χρυσές ασπίδες
Στους μύριους που μαζεύτηκαν
στις όχθες του Βαφύρα
Κι ένα πρωί
Σαν χάραξε
Βρέθηκαν στην Ινδία
Κι ένας ο κόσμος ήταν
Μονάχα
Η Μακεδονία
Της περηφάνιας της παντοτινής
Εγώ ο Έλληνας
Ο φίλος της Γοργόνας,
κουβαλητής
Ωσάν στρατιώτης
Απ τα άρμα του οπίσω, να βαδίζω,
Μέχρι να βγει στ αφροντυμένα
κύματα
απάνω
η πανέμορφη γοργόνα
Απάντηση να πάρει πάλι :
«Ζει»!
ΟΥΡΑΝΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ
ΠΛΑΤΑΜΩΝΑ
Κάθομαι στ΄ ακρογιάλι
Πάνω στα γκρίζα βραχάκια και
κοιτώ τη θάλασσα
Που έχει λαδώσει
Κοιτάζω στο βάθος και
προσπαθώ
Να βρω το τέλος της
Την άκρη.
Όμως θαρρώ πως συνεχίζει κι
ανεβαίνει
Ανεβαίνει ψηλά
Ψηλά και γίνεται ουρανός
Θαλασσινά γαλάζιος.
ΑΦΡΟΔΙΤΕΣ ΤΗΣ ΠΙΕΡΙΑΣ
Δυο δίδυμες
Παίζουν με την
Ομορφιά
Θέλγητρο
Το αναδυόμενο πάθος
Επικίνδυνη συγκυρία
Το παιχνίδι τους
Η αποπλάνησή μου ο στόχος μου
Η μέρα της φλόγας
Πλησιάζει
«σβήσε το φως»
Να αναδυθούμε από τους αφρούς
της Πιερικής ακτής
Στα πόδια της Ήρας και της
Αφροδίτης
Δυο δίδυμες αδερφές
Παίζουν με την ομορφιά τους
Η αποπλάνησή μου ο στόχος
μου….
[τα παρακάτω σκίτσα είναι του Θ. Μπικηρόπουλου και διανθίζουν τις σελίδες του βιβλίου ΚΑΤΙ ΣΤΙΓΜΕΣ]
