Το οργανωμένο σχέδιο της Τουρκίας για μαζικές εισροές προσφύγων από το έδαφός της, στην Ελλάδα –και όχι από τη Βουλγαρία !- έθεσε τον μηχανισμό άμυνας
της χώρας μας σε εγρήγορση και συναγερμό με
τα εξαιρετικά αποτελέσματα που διαπιστώνουμε αυτές τις ημέρες.
της χώρας μας σε εγρήγορση και συναγερμό με
τα εξαιρετικά αποτελέσματα που διαπιστώνουμε αυτές τις ημέρες.
Σε αγαστή συνεργασία, στρατός, αστυνομία, λιμενικό, εναέρια και θαλάσσια μέσα, απέδειξαν την αποτελεσματικότητα και το «αξιόμαχο» των δυνάμεών μας στη φύλαξη των συνόρων.
Γεννάται όμως το ερώτημα: μέχρι πρόσφατα τα σύνορά μας ήταν «ξέφραγο» αμπέλι;
Έμπαινε όποιος ήθελε όποτε ήθελε;
Η απάντηση είναι σαφέστατα:ναι.
Προφανώς και υπήρχε «ανοχή» στη διέλευση των συνόρων μας από πρόσφυγες. Κι ένας ανεξήγητος εφησυχασμός που οδηγούσε στις ακραίες θέσεις και κραυγές για τον κίνδυνο που ερχόταν. Και ήρθε.
Γιατί;
Αν αυτά τα μέτρα, κατ΄ εμέ τα αυτονόητα μέτρα, ίσχυαν όλα αυτά τα χρόνια, δε θα είχαμε ούτε Ειδομένη, ούτε Μόρια.
Ποιοι ήταν οι λόγοι που υπήρχε αυτή η «ανοχή» (όπου ο χαρακτηρισμός ανοχή μπορεί να μεταφραστεί κατά το δοκούν);
Ποιος θα απαντήσει στο ρητορικό ερώτημα;
Δεν περιμένουμε να απαντήσει κανείς.
Μπορούμε όμως να ρωτάμε εμείς.
Εσείς.
Όλοι μας.
Για ποιους λόγους υπήρχαν τα «χαλαρά» μέτρα τόσο στα χερσαία σύνορά μας όσο και στα –πιο δύσκολα προς φύλαξη- θαλάσσια;
Με αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες, διαπιστώνουμε ότι μήνες νωρίτερα και χρόνια κατά συνέπεια, ο φόβος φύλαγε τα έρημα…!
Οι πιο τολμηροί (ή οι σε διατεταγμένη υπηρεσία με προκάλυψη τα γυναικόπαιδα) «πρόσφυγες», επιχειρούσαν και επιτύγχαναν ανεμπόδιστα σχεδόν την είσοδό τους στην Ελλάδα.
Η φήμη ότι όποιος θέλει μπαίνει και βγαίνει στην Ελλάδα είχε περάσει τα όρια της χώρας, με αποτέλεσμα, τη Μόρια και τα άλλα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων στους νομούς της χώρας (σε ποσοστό 1% έκαστος...!)
Το επόμενο ερώτημα που τίθεται είναι, αν αυτή η κρίση του προσφυγικού, λήξει, και δεν υπάρχει η πίεση που βλέπουμε όλοι σε ζωντανή σύνδεση καθημερινά., όταν η Τουρκία θα συμμορφωθεί (;) όταν οι πρόσφυγες το πάρουν απόφαση και δεν επιχειρούν να εισέλθουν στη χώρα μας, αυτά τα μέτρα θα αρθούν, θα ατονήσουν;
Βέβαια, ας μη γελιόμαστε. Όσα συμβαίνουν σήμερα είναι η πρώτη φάση του σχεδίου από την απέναντι πλευρά. Γι αυτό πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και ετοιμότητα ες αεί...με τους γείτονες -και τους συμμάχους- που μας έλαχε.
Κοιτώντας προς τα πίσω με ψύχραιμη ματιά, μπορούμε να κρίνουμε όλους όσους ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα με τις πρακτικές και τις πολιτικές τους, διαπιστώνοντας ότι όταν το κράτος ή η κάθε κυβέρνηση, θέλει, μπορεί.
Αυτό που επιθυμούμε εν κατακλείδι είναι «να μπορούμε».
Γιατί μπορούμε.
Ο πολίτης θέλει και πρέπει να είναι ασφαλής, η χώρα να είναι θωρακισμένη από εξωτερικούς κινδύνους παντός τύπου, να διασφαλίζονται τα σύνορα και η εθνική κυριαρχία, το κράτος να λειτουργεί.
Μπορούμε να επιβάλλουμε την τάξη, να νοικοκυρευτούμε ως χώρα, να πάρει μπροστά η μηχανή, να δουλέψουμε για να ξεπεράσουμε την κρίση είτε είναι εθνική, είτε οικονομική, είτε αξιακή.
Να βάλουμε τα θεμέλια για τη νέα εποχή.
Με το βλέμμα στο μέλλον και ορόσημο το 2021,
έτος σταθμό-μνημόσυνο (200 χρόνια από το 1821)στην πορεία της χώρας.
Η εθνική ομοψυχία των τελευταίων ημερών ας είναι πρελούδιο στην ποθητή νέα πορεία.
Γιατί πλέον όπως ψιθυρίζουν πολλοί, η Ελλάδα, -πλέον- παίζει τα ρέστα της.
*ΥΓ 1: Όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο, είναι εφικτά. Γιατί το «πράμα» στην πράξη, σκοντάφτει πάντα στις προθέσεις της ολιγαρχίας των περιβόητων βαρόνων και των εγκάθετων στη εξουσία.
*ΥΓ 2:Τις εικόνες που βλέπουμε μεταξύ Ελλήνων –προσφύγων/Τούρκων μην ξεχνάμε ότι τις βλέπαμε μια βδομάδα πριν, μεταξύ Ελλήνων και…Ελλήνων. Γι αυτό, ψυχραιμία, ομοψυχία και αλήθεια.
Γεννάται όμως το ερώτημα: μέχρι πρόσφατα τα σύνορά μας ήταν «ξέφραγο» αμπέλι;
Έμπαινε όποιος ήθελε όποτε ήθελε;
Η απάντηση είναι σαφέστατα:ναι.
Προφανώς και υπήρχε «ανοχή» στη διέλευση των συνόρων μας από πρόσφυγες. Κι ένας ανεξήγητος εφησυχασμός που οδηγούσε στις ακραίες θέσεις και κραυγές για τον κίνδυνο που ερχόταν. Και ήρθε.
Γιατί;
Αν αυτά τα μέτρα, κατ΄ εμέ τα αυτονόητα μέτρα, ίσχυαν όλα αυτά τα χρόνια, δε θα είχαμε ούτε Ειδομένη, ούτε Μόρια.
Ποιοι ήταν οι λόγοι που υπήρχε αυτή η «ανοχή» (όπου ο χαρακτηρισμός ανοχή μπορεί να μεταφραστεί κατά το δοκούν);
Ποιος θα απαντήσει στο ρητορικό ερώτημα;
Δεν περιμένουμε να απαντήσει κανείς.
Μπορούμε όμως να ρωτάμε εμείς.
Εσείς.
Όλοι μας.
Για ποιους λόγους υπήρχαν τα «χαλαρά» μέτρα τόσο στα χερσαία σύνορά μας όσο και στα –πιο δύσκολα προς φύλαξη- θαλάσσια;
Με αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες, διαπιστώνουμε ότι μήνες νωρίτερα και χρόνια κατά συνέπεια, ο φόβος φύλαγε τα έρημα…!
Οι πιο τολμηροί (ή οι σε διατεταγμένη υπηρεσία με προκάλυψη τα γυναικόπαιδα) «πρόσφυγες», επιχειρούσαν και επιτύγχαναν ανεμπόδιστα σχεδόν την είσοδό τους στην Ελλάδα.
Η φήμη ότι όποιος θέλει μπαίνει και βγαίνει στην Ελλάδα είχε περάσει τα όρια της χώρας, με αποτέλεσμα, τη Μόρια και τα άλλα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων στους νομούς της χώρας (σε ποσοστό 1% έκαστος...!)
Το επόμενο ερώτημα που τίθεται είναι, αν αυτή η κρίση του προσφυγικού, λήξει, και δεν υπάρχει η πίεση που βλέπουμε όλοι σε ζωντανή σύνδεση καθημερινά., όταν η Τουρκία θα συμμορφωθεί (;) όταν οι πρόσφυγες το πάρουν απόφαση και δεν επιχειρούν να εισέλθουν στη χώρα μας, αυτά τα μέτρα θα αρθούν, θα ατονήσουν;
Βέβαια, ας μη γελιόμαστε. Όσα συμβαίνουν σήμερα είναι η πρώτη φάση του σχεδίου από την απέναντι πλευρά. Γι αυτό πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και ετοιμότητα ες αεί...με τους γείτονες -και τους συμμάχους- που μας έλαχε.
Κοιτώντας προς τα πίσω με ψύχραιμη ματιά, μπορούμε να κρίνουμε όλους όσους ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα με τις πρακτικές και τις πολιτικές τους, διαπιστώνοντας ότι όταν το κράτος ή η κάθε κυβέρνηση, θέλει, μπορεί.
Αυτό που επιθυμούμε εν κατακλείδι είναι «να μπορούμε».
Γιατί μπορούμε.
Ο πολίτης θέλει και πρέπει να είναι ασφαλής, η χώρα να είναι θωρακισμένη από εξωτερικούς κινδύνους παντός τύπου, να διασφαλίζονται τα σύνορα και η εθνική κυριαρχία, το κράτος να λειτουργεί.
Μπορούμε να επιβάλλουμε την τάξη, να νοικοκυρευτούμε ως χώρα, να πάρει μπροστά η μηχανή, να δουλέψουμε για να ξεπεράσουμε την κρίση είτε είναι εθνική, είτε οικονομική, είτε αξιακή.
Να βάλουμε τα θεμέλια για τη νέα εποχή.
Με το βλέμμα στο μέλλον και ορόσημο το 2021,
έτος σταθμό-μνημόσυνο (200 χρόνια από το 1821)στην πορεία της χώρας.
Η εθνική ομοψυχία των τελευταίων ημερών ας είναι πρελούδιο στην ποθητή νέα πορεία.
Γιατί πλέον όπως ψιθυρίζουν πολλοί, η Ελλάδα, -πλέον- παίζει τα ρέστα της.
*ΥΓ 1: Όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο, είναι εφικτά. Γιατί το «πράμα» στην πράξη, σκοντάφτει πάντα στις προθέσεις της ολιγαρχίας των περιβόητων βαρόνων και των εγκάθετων στη εξουσία.
*ΥΓ 2:Τις εικόνες που βλέπουμε μεταξύ Ελλήνων –προσφύγων/Τούρκων μην ξεχνάμε ότι τις βλέπαμε μια βδομάδα πριν, μεταξύ Ελλήνων και…Ελλήνων. Γι αυτό, ψυχραιμία, ομοψυχία και αλήθεια.