Η αλλαγή και η εξέλιξη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής μας. Πολύ συχνά απαιτείται να αλλάξουμε καθώς μεταβαίνουμε σε καινούριες φάσεις ζωής και χρειάζεται να ανταποκριθούμε σε νέους ρόλους, καταστάσεις ή σχέσεις. Τα πρώτα βήματα αυτονομίας, το πέρασμα από τη μία εκπαιδευτική βαθμίδα στην άλλη, η ενηλικίωση, ο γάμος, ο ερχομός ενός παιδιού, η έξοδος των παιδιών από το σπίτι, η συνταξιοδότηση…όλες αποτελούν σημαντικές μεταβάσεις του κύκλου ζωής.
Άλλες φορές, η ανάγκη για αλλαγή γίνεται πιο επιτακτική λόγω νέων, απρόσμενων προκλήσεων στην καριέρα ή στην προσωπική μας ζωή, όπως μία προαγωγή ή μια απόλυση, μια απώλεια, ένας χωρισμός, κ.ά. που απαιτούν την επαναπροσαρμογή μας σε μία καινούρια πραγματικότητα. Άλλοτε, πάλι, η εξέλιξη έρχεται αυθόρμητα και αβίαστα αφού κάθε καινούρια εμπειρία μας εφοδιάζει με νέες γνώσεις και ικανότητες που αρχίζουμε, τελικά, να αξιοποιούμε.
Ακόμα κι ένα ταξίδι, ένα project στη δουλειά, μια καινούρια γνωριμία μπορούν να λειτουργήσουν ως κίνητρο για την ανακάλυψη καινούριων μας πτυχών…Πόσοι, μάλιστα, από την άλλη, δεν εκφράζουμε ξεκάθαρα σε συγκεκριμένες περιόδους της ζωής μας πως θέλουμε να αλλάξουμε για να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στη δουλειά μας ή πιο ικανοποιημένοι στις σχέσεις μας ή πιο θετικοί με τον εαυτό μας;
Τι μπορεί να μας δυσκολεύει να κινηθούμε προς την αλλαγή έστω και αν την επιδιώκουμε; Ο φόβος για το άγνωστο και μη οικείο μπορεί να μας ακινητοποιήσει και να μας κάνει να μένουμε, συχνά, σε πιο γνώριμες ιδέες και συμπεριφορές. Ο πειραματισμός με νέες προκλήσεις, άλλωστε, συνεπάγεται και λιγότερο έλεγχο, σταθερότητα και ασφάλεια που συχνά δεν θέλουμε να αποχωριστούμε.
Επιπλέον, η εξέλιξή μας κάποιες φορές μπορεί να πηγαίνει ενάντια σε ιδέες και πιστεύω της οικογένειάς μας και των κοντινών μας προσώπων και να ανησυχούμε πως μια αλλαγή μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στις σχέσεις μας με τους σημαντικούς άλλους. Έτσι, συχνά ανησυχούμε να μην ξεβολέψουμε, ξαφνιάσουμε ή και τρομάξουμε τους άλλους με τη δική μας αλλαγή! Τέλος, αρκετές φορές, μπορεί να διστάζουμε να κάνουμε το πρώτο βήμα γιατί περιμένουμε τις ιδανικές συνθήκες, την κατάλληλη στιγμή ή και τη δική μας αίσθηση ότι είμαστε έτοιμοι.
Επομένως, ακόμα και αν κάποιες φορές το κίνητρο υπάρχει, χρειάζεται κι εμείς να κάνουμε σημαντική δουλειά από την πλευρά μας…
Η προσωπική μας ανάπτυξη προϋποθέτει μια συνεχή διαδικασία αυτοπαρατήρησης και ενδοσκόπησης που μπορεί να μας φέρει πιο κοντά στις βαθύτερες σκέψεις, συναισθήματα και επιθυμίες μας. Μια καλύτερη σύνδεση με τον εαυτό μας είναι πάντα βοηθητική για να οδηγηθούμε εκεί που τελικά εμείς θέλουμε και νιώθουμε καλύτερα.
Χρειάζεται να έρθουμε αντιμέτωποι με τα δικά μας αδύναμα σημεία και να πάρουμε την ευθύνη να δουλέψουμε τομείς που επιδέχονται βελτίωση, όπως τον τρόπο σκέψης, τις δεξιότητες επίλυσης δυσκολιών, τα πρότυπα συμπεριφοράς, την εικόνα του εαυτού μας, κ.ά. Το να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη ουσιαστικά μας προσφέρει και μια σημαντική αίσθηση ελέγχου γιατί δεν περιμένουμε από άλλους ανθρώπους ή από τις συνθήκες να αλλάξουν ώστε να λάβουμε δράση για οτιδήποτε χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε.
Χρειάζεται να ρισκάρουμε τη σταθερότητα που συνήθως βιώνουμε και να αντέξουμε την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια ώστε να μπορέσουμε να δοκιμάσουμε καινούρια μονοπάτια. Η έλλειψη σταθερότητας, όμως, είναι και αυτή που μας οδηγεί στην εσωτερική μας «μετακίνηση» και στην επίτευξη ουσιαστικών αλλαγών.
Ο πειραματισμός με καινούριες συμπεριφορές, λύσεις και βιώματα είναι απαραίτητος για την ανακάλυψη νέων πτυχών του εαυτού μας που οδηγούν, τελικά, στη δική μας εξέλιξη.
Η εξερεύνηση του εαυτού μας και η προσωπική μας εξέλιξη είναι μια αέναη διεργασία που απαιτεί τόλμη, δέσμευση και καθημερινή προσπάθεια. Σίγουρα, όμως, ο καθένας μας αξίζει είτε μόνοι μας είτε με την κατάλληλη υποστήριξη να καταφέρουμε να οδηγηθούμε στην καλύτερη εκδοχή που έχουμε φανταστεί για τον εαυτό μας!