προέρχεται από μια αντίληψη, ιδίως από μια αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας. «Είμαι ένας αποτυχημένος. Κοίτα τι μου συνέβη όταν ήμουν εννιά ετών. Κοίτα τι έπαθα χθες το βράδυ!»
Ό,τι και αν συνέβη στο παρελθόν, το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν υφίσταται στο παρόν.
Μπορεί να βιώσατε τις πιο τραυματικές εμπειρίες, τώρα όμως ζείτε στο παρόν, και η μόνη αλήθεια που υπάρχει είναι το παρόν.
Μπορεί να βιώσατε τις πιο τραυματικές εμπειρίες, τώρα όμως ζείτε στο παρόν, και η μόνη αλήθεια που υπάρχει είναι το παρόν.
Ό,τι και αν συνέβη στην εικονική πραγματικότητα του παρελθόντος, ό,τι και αν συνέβη στο σώμα μας, έχει επουλωθεί προ πολλού. Εντούτοις, ο νους μπορεί να μας κάνει να υποφέρουμε και να ζούμε με ενοχές και ντροπή για πολλά χρόνια.
Ζούμε τη ζωή κουβαλώντας το φορτίο του παρελθόντος μας. Και αυτό το φορτίο είναι λες και κουβαλάμε ένα βαρύ πτώμα. Για κάποιους, το φορτίο δεν είναι βαρύ. Ωστόσο, για την πλειονότητα των ανθρώπων, αυτό το πτώμα είναι ασήκωτο. Και δεν είναι απλώς πολύ βαρύ, αλλά και ιδιαίτερα δύσοσμο. Πολλοί από εμάς μοιραζόμαστε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα το πτώμα που κουβαλάμε. Με την ανεξίτηλη μνήμη μας, ξαναζούμε τις εμπειρίες μας συνεχώς, επιτρέποντάς τους να χρωματίσουν το παρόν μας. Όποτε ανακαλούμε αυτές τις εμπειρίες, τιμωρούμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, ξανά και ξανά και ξανά.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο στη γη που τιμωρεί τον εαυτό του και τους γύρω του χίλιες φορές για το ίδιο λάθος.
Ζούμε τη ζωή κουβαλώντας το φορτίο του παρελθόντος μας. Και αυτό το φορτίο είναι λες και κουβαλάμε ένα βαρύ πτώμα. Για κάποιους, το φορτίο δεν είναι βαρύ. Ωστόσο, για την πλειονότητα των ανθρώπων, αυτό το πτώμα είναι ασήκωτο. Και δεν είναι απλώς πολύ βαρύ, αλλά και ιδιαίτερα δύσοσμο. Πολλοί από εμάς μοιραζόμαστε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα το πτώμα που κουβαλάμε. Με την ανεξίτηλη μνήμη μας, ξαναζούμε τις εμπειρίες μας συνεχώς, επιτρέποντάς τους να χρωματίσουν το παρόν μας. Όποτε ανακαλούμε αυτές τις εμπειρίες, τιμωρούμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, ξανά και ξανά και ξανά.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο στη γη που τιμωρεί τον εαυτό του και τους γύρω του χίλιες φορές για το ίδιο λάθος.
Πώς μπορούμε να μιλάμε για αδικίες στον κόσμο όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη στον κόσμο που στροβιλίζεται μέσα στο κεφάλι μας;
Στο σύμπαν υπάρχει απόλυτη δικαιοσύνη - αληθινή δικαιοσύνη, όχι η διαστρεβλωμένη δικαιοσύνη που έχουμε δημιουργήσει εμείς ως καλλιτέχνες.
Η αληθινή δικαιοσύνη είναι η αντιμετώπιση αυτού που αποκαλώ δράση-αντίδραση.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου υπάρχουν συνέπειες για τα πάντα.
Κάθε πράξη προκαλεί μια αντίδραση.
Αληθινή δικαιοσύνη είναι να πληρώνουμε μία φορά για κάθε λάθος που κάνουμε.
Αλλά πόσες φορές πληρώνουμε για ένα λάθος μας;
Προφανώς δεν υπάρχει δικαιοσύνη.
Η Πέμπτη Συμφωνία
Don Miguel Ruiz & Don Jose Ruiz
Η Πέμπτη Συμφωνία
Don Miguel Ruiz & Don Jose Ruiz