1.2.20

Αντίο. Ευχαριστούμε. Θα… τα ξαναπούμε (;). Του Μάνου Οικονομίδη

Twitter@EmOikonomidis
Από τη στιγμή που η συσσώρευση ετών συμβίωσης…

έγινε ρουτίνα, η καθημερινότητα βάρυνε υπερβολικά στα επιμέρους στοιχεία μιας… αταίριαστης σχέσης. Ακόμη λοιπόν κι αν δεν πιστεύαμε ότι η γενιά μας θα ζούσε μια τέτοια εξέλιξη, η ίδια η πραγματικότητα ήρθε να μας διαψεύσει. Τη ζούμε.

Σχεδόν 50 χρόνια μετά… 47, για την ακρίβεια, η Ευρώπη συνεχίζει το δρόμο της με ένα (μεγάλο) νησί λιγότερο. Η Μεγάλη Βρετανία αποχωρεί και επισήμως από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τον Μπόρις Τζόνσον να γίνεται ο ήρωας της ημέρας. Εκείνος που τακτοποίησε την εκκρεμότητα. Μένει τώρα να εξελιχθεί και σε εκείνον που θα χαρίσει στους συμπατριώτες του ένα καλύτερο μέλλον, μεταξύ μας… μάλλον δύσκολη αποστολή.
Αυτά τα 47 χρόνια συμβίωσης, η Ευρώπη και η Μεγάλη Βρετανία κρατούσαν πάντοτε διακριτικές… ψυχικές αποστάσεις. Κατάφεραν ωστόσο να συμβιώσουν αρμονικά, στην κοινή κατεύθυνση της προόδου. Η σημερινή Ευρώπη θα ήταν πολύ διαφορετική χωρίς τη Μεγάλη Βρετανία. Και η ίδια η Μεγάλη Βρετανία, θα είχε ακολουθήσει άλλη διαδρομή εξέλιξης, εκτός των τειχών.

Εκεί βρίσκεται σήμερα. Εκτός των τειχών. Και η αβεβαιότητα για το άγνωστο προσλαμβάνει πλέον ταυτοτικά χαρακτηριστικά. Για τη Μεγάλη Βρετανία, αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα σε συγκυρίες διαρκούς κινητικότητας, αναφορικά με τις αντοχές της παγκοσμιοποίησης, και των διεθνών ισορροπιών.
Αντίο λοιπόν, μέχρι νεωτέρας. Ευχαριστούμε για όσα κερδίσαμε μαζί. Θα… τα ξαναπούμε (;).