Άρθρο στο liberal.gr
Ο χρόνος τρέχει γρήγορα και αν δεν προσέξεις μπορεί να σε αφήσει πίσω του. Ο χρόνος είναι σκληρός. Με όλους. Με τους πολιτικούς ιδιαίτερα. Αυτοί ειδικά πρέπει να...
μάθουν να τον εκτιμούν και να τον διαχειρίζονται σωστά, γιατί πολλές φορές πυκνώνει επικίνδυνα. Υπάρχουν μόνο λίγα διαστήματα που μοιάζει βαρύς και ράθυμος. Τότε ακριβώς είναι που πρέπει να τον «πιάσεις» στον ύπνο και τον κάνεις σύμμαχο. Το κλειδί σε αυτό το παιχνίδι είναι η δική σου ταχύτητα.
Αυτό το κλειδί χρησιμοποίησε τις πρώτες της μέρες η νέα κυβέρνηση. Έπιασε τον χρόνο στην καλοκαιρινή του ραστώνη και έκανε, έκανε, έκανε... πολλά. Πολλά και θετικά!
Οι κυβερνήσεις κρίνονται στο τέλος της τετραετίας όταν ολοκληρώνεται και ο συνταγματικός τους βίος. Δημιουργούν όμως ατμόσφαιρα και χαρακτηρίζονται από τις πρώτες εκατό μέρες. Γι' αυτό και όλοι τις πρώτες εκατό μέρες τις αντιμετωπίζουν περίπου σαν ιερές αγελάδες.
Βρισκόμαστε στο μέσον των εκατό πρώτων ημερών της κυβέρνησης Μητσοτάκη και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το θετικό αποτύπωμα και τη νότα αισιοδοξίας που αφήνει μέρα με τη μέρα.
Να αρχίσουμε από το ποιος, πού, πώς. Τα πρόσωπα δηλαδή γύρω από τα οποία γίνεται και ο μεγαλύτερος ντόρος. Αυτούς που επανδρώνουν την κρατική μηχανή. «Αρχή άνδρα... αλλά και γυνή, δείκνυσι», θα μου πείτε. Παρά τις ελάχιστες αστοχίες, οι μέχρι τώρα επιλογές και το αλλέγκρο τέμπο της συμπλήρωσης των «πόστων», επιβεβαιώνουν τον κανόνα της αξιοκρατικής τοποθέτησης. Εξάλλου ποιος σκοράρει πάντα 100%;
Και μετά οι «πράξεις». Τα νομοσχέδια σαν έτοιμα από καιρό, σε ελάχιστο χρόνο έλυσαν ζητήματα που παίδευαν την κρατική μηχανή χρόνια, εκπλήρωσαν προεκλογικές υποσχέσεις και τακτοποίησαν πολλά αυτονόητα.
Όπως για παράδειγμα το καθάρισμα του οικοπέδου στο Μάτι, -μέρος της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης επιχειρήσεων-, η κατάργηση του ασύλου, -χιλιογραμμένο αλλά η επανάληψη βοηθάει στο ξεμπλοκάρισμα της σκέψης κάποιων-, το καθάρισμα των Εξαρχείων και η απόδοση του στους κατοίκους του, το Νομοσχέδιο για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων, -κοινοτικό κεκτημένο που καθυστερούσε με συνέπεια να επιβάλλονται πρόστιμα 5.500 ευρώ τη μέρα-, η επαναδιαπραγμάτευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της ΕΡΤ για το ποδόσφαιρο, - γλυτώνουμε 35 εκατομμύρια ευρώ!
Και πλέον η πλήρης άρση των capitals controls όπως ανακοινώθηκε από το βήμα της Βουλής από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Για να θυμόμαστε, οι κεφαλαιακοί περιορισμοί είχαν επιβληθεί με νόμο στα τέλη του αξέχαστου Ιουνίου του ‘15 επί κυβέρνησης Συριζα με καταστροφικότατες επιπτώσεις για την ελληνική οικονομία. Ρωτήστε αυτούς που λόγω capital controls έκλεισαν τα μαγαζιά τους και καταστράφηκαν. Αυτούς που δεν μπορούσαν να προπληρώσουν για τις εισαγωγές και τις παραγγελίες τους γιατί είχε χαθεί κάθε ίχνος εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία. Και είναι πολλοί. Μετά από 50 μήνες εφαρμογής τους, η εμπιστοσύνη επιστρέφει και η κανονικότητα επίσης.
Όλα καλά λοιπόν; Η περιπέτεια μόλις τώρα αρχίζει και ο δρόμος είναι πολύ μακρύς. Καραδοκούν πολλοί... Οι διεθνείς αγορές, η ύφεση, η επιβράδυνση, ο εμπορικός πόλεμος που ταρακουνάει τη Wall Street, τα «χαριτωμένα» tweet του προέδρου Τραμπ, οι δύσκολοι γείτονες, το «άτακτο» Brexit. Αυτά όλα, εκεί έξω. Εδώ μέσα, αυτοί που επιζητούν και στοιχηματίζουν για το πρώτο σκόνταμα...
Οι πρώτες μέρες όμως, το πρόγραμμα, η συνέπεια, το έργο, και κυρίως το tempo δείχνουν ελπίδα. Και αισιοδοξία!
Κανένας όμως εφησυχασμός. Στο πίσω μέρος του μυαλού, η κλεψύδρα που αδειάζει γρήγορα...
* Η Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών, πρώην πρόεδρος Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.
Ο χρόνος τρέχει γρήγορα και αν δεν προσέξεις μπορεί να σε αφήσει πίσω του. Ο χρόνος είναι σκληρός. Με όλους. Με τους πολιτικούς ιδιαίτερα. Αυτοί ειδικά πρέπει να...
μάθουν να τον εκτιμούν και να τον διαχειρίζονται σωστά, γιατί πολλές φορές πυκνώνει επικίνδυνα. Υπάρχουν μόνο λίγα διαστήματα που μοιάζει βαρύς και ράθυμος. Τότε ακριβώς είναι που πρέπει να τον «πιάσεις» στον ύπνο και τον κάνεις σύμμαχο. Το κλειδί σε αυτό το παιχνίδι είναι η δική σου ταχύτητα.
Αυτό το κλειδί χρησιμοποίησε τις πρώτες της μέρες η νέα κυβέρνηση. Έπιασε τον χρόνο στην καλοκαιρινή του ραστώνη και έκανε, έκανε, έκανε... πολλά. Πολλά και θετικά!
Οι κυβερνήσεις κρίνονται στο τέλος της τετραετίας όταν ολοκληρώνεται και ο συνταγματικός τους βίος. Δημιουργούν όμως ατμόσφαιρα και χαρακτηρίζονται από τις πρώτες εκατό μέρες. Γι' αυτό και όλοι τις πρώτες εκατό μέρες τις αντιμετωπίζουν περίπου σαν ιερές αγελάδες.
Βρισκόμαστε στο μέσον των εκατό πρώτων ημερών της κυβέρνησης Μητσοτάκη και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το θετικό αποτύπωμα και τη νότα αισιοδοξίας που αφήνει μέρα με τη μέρα.
Να αρχίσουμε από το ποιος, πού, πώς. Τα πρόσωπα δηλαδή γύρω από τα οποία γίνεται και ο μεγαλύτερος ντόρος. Αυτούς που επανδρώνουν την κρατική μηχανή. «Αρχή άνδρα... αλλά και γυνή, δείκνυσι», θα μου πείτε. Παρά τις ελάχιστες αστοχίες, οι μέχρι τώρα επιλογές και το αλλέγκρο τέμπο της συμπλήρωσης των «πόστων», επιβεβαιώνουν τον κανόνα της αξιοκρατικής τοποθέτησης. Εξάλλου ποιος σκοράρει πάντα 100%;
Και μετά οι «πράξεις». Τα νομοσχέδια σαν έτοιμα από καιρό, σε ελάχιστο χρόνο έλυσαν ζητήματα που παίδευαν την κρατική μηχανή χρόνια, εκπλήρωσαν προεκλογικές υποσχέσεις και τακτοποίησαν πολλά αυτονόητα.
Όπως για παράδειγμα το καθάρισμα του οικοπέδου στο Μάτι, -μέρος της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης επιχειρήσεων-, η κατάργηση του ασύλου, -χιλιογραμμένο αλλά η επανάληψη βοηθάει στο ξεμπλοκάρισμα της σκέψης κάποιων-, το καθάρισμα των Εξαρχείων και η απόδοση του στους κατοίκους του, το Νομοσχέδιο για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων, -κοινοτικό κεκτημένο που καθυστερούσε με συνέπεια να επιβάλλονται πρόστιμα 5.500 ευρώ τη μέρα-, η επαναδιαπραγμάτευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της ΕΡΤ για το ποδόσφαιρο, - γλυτώνουμε 35 εκατομμύρια ευρώ!
Και πλέον η πλήρης άρση των capitals controls όπως ανακοινώθηκε από το βήμα της Βουλής από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Για να θυμόμαστε, οι κεφαλαιακοί περιορισμοί είχαν επιβληθεί με νόμο στα τέλη του αξέχαστου Ιουνίου του ‘15 επί κυβέρνησης Συριζα με καταστροφικότατες επιπτώσεις για την ελληνική οικονομία. Ρωτήστε αυτούς που λόγω capital controls έκλεισαν τα μαγαζιά τους και καταστράφηκαν. Αυτούς που δεν μπορούσαν να προπληρώσουν για τις εισαγωγές και τις παραγγελίες τους γιατί είχε χαθεί κάθε ίχνος εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία. Και είναι πολλοί. Μετά από 50 μήνες εφαρμογής τους, η εμπιστοσύνη επιστρέφει και η κανονικότητα επίσης.
Όλα καλά λοιπόν; Η περιπέτεια μόλις τώρα αρχίζει και ο δρόμος είναι πολύ μακρύς. Καραδοκούν πολλοί... Οι διεθνείς αγορές, η ύφεση, η επιβράδυνση, ο εμπορικός πόλεμος που ταρακουνάει τη Wall Street, τα «χαριτωμένα» tweet του προέδρου Τραμπ, οι δύσκολοι γείτονες, το «άτακτο» Brexit. Αυτά όλα, εκεί έξω. Εδώ μέσα, αυτοί που επιζητούν και στοιχηματίζουν για το πρώτο σκόνταμα...
Οι πρώτες μέρες όμως, το πρόγραμμα, η συνέπεια, το έργο, και κυρίως το tempo δείχνουν ελπίδα. Και αισιοδοξία!
Κανένας όμως εφησυχασμός. Στο πίσω μέρος του μυαλού, η κλεψύδρα που αδειάζει γρήγορα...
* Η Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών, πρώην πρόεδρος Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.