καλύπτουν τα κριτήρια ομορφιάς κι ενδόμυχα τα κριτήρια ομοιότητας .
Θεωρούμε τον εαυτό μας όμορφο και αναζητούμε σύντροφο όμορφο που μας μοιάζει με την πίστη ότι μοιάζει κι εσωτερικά ακριβώς επειδή ήδη υπάρχει η εξωτερική ομοιότητα. Δεν είναι κάτι καινούριο αυτό, αφού από την εποχή του Πλάτωνα υπάρχει αυτή η ερμηνεία!
«Οι ομοιότητες γεννούν αυτομάτως ένα περιβάλλον οικειότητας κι εμπιστοσύνης κι έτσι αυξάνουν τις πιθανότητες για μία λειτουργική σχέση».
Αν αγαπάς τον εαυτό σου, -ποιος δεν αγαπά τον εαυτό του!- θα αναζητήσεις ένα άτομο που σου μοιάζει, γιατί με αυτόν τον τρόπο συνεχίζεις κι ενισχύεις την αγάπη για τον εαυτό σου. Αυτό έχει και συνέχεια, γιατί ενδόμυχα οι σύντροφοι στο ίδιο επίπεδο ομορφιάς, έλκονται με κίνητρο την επιθυμία τους να κάνουν παιδιά που θα είναι πολλοί όμορφα!
Επομένως, το περίφημο «τα ετερώνυμα έλκονται» τόσο στην ομορφιά όσο και στον χαρακτήρα δεν έχει δυνατή ισχύ. Δεν αναζητούμε το άτομο που μας συμπληρώνει αλλά που θα μοιραζόμαστε τα ίδια…
Σελ 227
