17.4.21

Μην χάσεις τον άνθρωπό σου, προσπαθώντας να βρεις το τέλειο..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Μην χάσεις τον άνθρωπό σου προσπαθώντας να βρεις τις τέλειες

συνθήκες.
Δεν υπάρχουν. Μην χάσεις τον άνθρωπό σου προσπαθώντας

να τον κάνεις τέλειο, σύμφωνα με τα δεδομένα σου. Δεν θα γίνει. Θα είναι πάντα ένας άνθρωπος ανάμεσα σε όλους τους άλλους, με τρωτά κι ελαττώματα. Κυκλοθυμικός και απρόβλεπτος. Πεισματάρης, εγωιστής, γκρινιάρης.. όλα όσα κάνουν έναν αληθινό άνθρωπο!! Η διαφορά του και αυτό που θα τον κάνει ολόδικό σου, είναι η λάμψη στα μάτια όταν μιλά για εσένα. Το χαμόγελο του, όταν σε σκέφτεται. Όλα τα “εγώ ποτέ δεν θα..” που ξεπερνά για σένα. 
Είναι ο άνθρωπός σου, γιατί οι ατέλειές του, κουμπώνουν με τις δικές σου.
Μην χάσεις έναν αληθινό άνθρωπο, για να βρεις έναν ιδανικό.
Ο ιδανικός που αναζητάς, μπορεί να έχει όλα τα “τέλεια” δεδομένα μα να μην είναι τελικά ο άνθρωπός σου.

Κι από τον άνθρωπό σου, δεν μπορείς ποτέ να ξεφύγεις.
Γυρνάς και ξαναγυρνά!
Γιατί εκεί ξέρεις πως ακόμα και τα παράλογα, γίνονται λογικά.
Γιατί εκεί ξέρεις πως δεν υπάρχει τίποτα που να μην συγχωρείται.
Γιατί εκεί η αγάπη είναι αδιαπραγμάτευτη και η παρουσία δεδομένη.
Γιατί εκεί ακόμα και το “φεύγω” κραυγάζει “δεν πάω πουθενά ρε βλάκα”.

Με τον άνθρωπό σου, μπορεί να μην καταφέρεις ποτέ να ζήσεις μια ολοκληρωμένη ευτυχία.
Μπορεί τίποτα να μην είναι εύκολο κι απλό. Μπορεί τίποτα να μην είναι τέλειο και ιδανικό. Μα θα είναι πάντα το καταφύγιο, ο πόθος και το πάθος σου.
Κι ακόμα κι αν είναι λάθος, θα είναι πάντα το πιο σωστό σου λάθος.
Με τον άνθρωπό σου, το μόνο δεδομένο, είναι το “εδώ και το μαζί”.
Γιατί από χίλιες άλλες επιλογές, ο άνθρωπός σου, είναι η μια αδιαπραγμάτευτη.
Η αρχή και το τέλος.
Το απόλυτο μαζί.