Ανήμερα της Αγίας Αικατερίνης, που δεχόταν
τα «χρόνια πολλά» και τις ευχές
για την ονομαστική της εορτή από συγγενείς και γειτόνισσες, συνειδητοποίησε ότι την έλεγαν Κατερίνα!
Έκανε τους συνειρμούς και της εξομολογήθηκε ότι είχε μεγαλώσει με το «Γιώργαινα» και δεν πήγε το μυαλό του, ότι δεν τη βάφτισε το σόι και ο πατέρας του, αλλά ο παπάς! Μέχρι τότε δεν είχε την περιέργεια, ούτε καν είχε σκεφτεί ότι δε μπορεί να λέγεται «Γιώργαινα».
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 που παντρεύτηκε τον πατέρα του, στα 25 χρόνια της, η πανέμορφη Κατερίνα «βαφτίστηκε» εκ νέου ως «Γιώργαινα»…
Οι γυναίκες «έπαιρναν» το όνομα του άντρα τους. Ήταν δικές τους. Κτήμα τους. Αν τύχαινε ο σύζυγος να είναι καλός, κανένα πρόβλημα. Αν όχι αλί και τρισαλί. Εκτός από το νέο όνομα, ήταν πια «δούλα και κυρά». Υπηρέτρια.
Σαν αστραπή ήρθε στο μυαλό του μια εικόνα από εκείνα τα χρόνια της αθωότητας. Μπροστά πήγαιναν οι άντρες και ακολουθούσαν οι γυναίκες 15-20 μέτρα πιο πίσω. Τώρα πια εξηγούσε με το μυαλό του...
