 |
| ΦΩΤΟ: ΜΗΝΑΣ ΧΑΧΟΥΔΗΣ |
Η Γεωργία Μακρογιώργου γεννήθηκε στη Νάουσα και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι εκπαιδευτικός και κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων Ειδίκευσης Καθηγητών Αγγλικής Γλώσσας από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και Δημιουργικής Γραφής από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
Έργα της: Τύχη στα τείχη (πεζό, εκδ. Γαβριηλίδη, 2017), Το φως όταν μεταφυτεύεται (ποίηση, εκδ. Βακχικόν, 2019), Πικραλίδες (πεζό, εκδ. Παράξενες Μέρες, 2020), Με κάρβουνο ροδίζει (ποίηση, εκδ. Κουκκίδα, 2021), Ανταύγειες (εκδ. ΑΩ, 2023). Βιβλιοπαρουσιάσεις, διηγήματα και ποιήματά της δημοσιεύονται σε ιστοσελίδες και έντυπα περιοδικά. Είναι αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.
Θεωρεί ότι κάθε συγγραφέας επηρεάζεται από την εποχή του και ότι χρειάζεται να είμαστε «ανοιχτοί» για να διαβάσουμε ποίηση.
Αναφέρεται στους μαθητές του δημοτικού με τους οποίους "επεξεργαζόμαστε χαϊκού, χαίρονται τόσο πολύ με τη διαδικασία, ζητούν να διαβάσουν κι άλλα, φτιάχνουν δικά τους και βλέπουν με άλλο μάτι την ποίηση" !
Κατά την άποψη της "η αποξένωση και η έλλειψη αλληλεγγύης είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα" στην ελληνική κοινωνία σήμερα.
Επιμέλεια:
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Blogger
1. Πως ξεκίνησε το συγγραφικό/εκδοτικό σας ταξίδι;
Ξεκίνησε σαν μια εσωτερική ανάγκη να εκφραστώ και να συνδεθώ με ανθρώπους γύρω μου, μέσα από τα γραπτά μου. Από μικρή με συνάρπαζαν τα βιβλία και η συγγραφή ήρθε φυσικά ως μέσο για να δώσω μορφή στις σκέψεις και τα συναισθήματά μου.
2. Τι σας εμπνέει;
Η καθημερινότητα, οι σχέσεις των ανθρώπων, η επαφή μας με τη φύση και ο παραλογισμός της ανθρώπινης κατάστασης, όπως εκφράζεται μέσα από την κοινωνική ανισότητα, τη βία, τον πόλεμο. Κι έρχονται οι τέχνες, η ζωγραφική, η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος, η μουσική, να προσθέσουν νέες αποχρώσεις, εικόνες, λέξεις και μελωδίες στην αρχική έμπνευση.
3. Γιατί αυτό που γράφετε θέλετε να το μοιραστείτε με τον κόσμο;
Η συγγραφή είναι μια γέφυρα επικοινωνίας. Όταν μέσα από τα κείμενά μου, προσφέρω στις αναγνώστριες και στους αναγνώστες εικόνες γνώριμες, που λειτουργούν σαν καθρέφτες του εαυτού και αυτό τους βοηθάει να δουν αθέατες πλευρές τους, τότε αυτή η επικοινωνία αποκτάει βάθος και βαρύτητα, και η συγκίνηση είναι μοναδική.
4. O Charles Baudelaire είπε «Να είσαι ποιητής, ακόμη και στον πεζό λόγο». Στη σημερινή εποχή, υπάρχουν όρια ανάμεσα στην ποίηση και στην πεζογραφία;
Για μένα όχι. Άλλωστε αυτό φαίνεται κυρίως στο πεζογραφικό μου έργο, που σε πολλά σημεία, ολόκληρες παράγραφοι μοιάζουν με πεζοποιήματα. Αυτό που έχει σημασία είναι το συναίσθημα και το βάθος του νοήματος, είτε σε ποιητική είτε σε πεζογραφική μορφή.
5. Μιλήστε μας για την τελευταία σας έκδοση.
Η τελευταία μου έκδοση είναι το πεζογράφημα «Ανταύγειες» από τις εκδόσεις ΑΩ που βγήκε το 2023. Γράφτηκε μέσα στην πανδημία και ερευνά τα θέματα της μνήμης και του χρόνου. Πρόκειται για ένα έργο στο οποίο προσπάθησα να αποτυπώσω τις ανθρώπινες σχέσεις σε βάθος και να κατανοήσω την επίδραση του παρελθόντος στο παρόν. Παραθέτω το κείμενο από το οπισθόφυλλο:
Έργα της: Τύχη στα τείχη (πεζό, εκδ. Γαβριηλίδη, 2017), Το φως όταν μεταφυτεύεται (ποίηση, εκδ. Βακχικόν, 2019), Πικραλίδες (πεζό, εκδ. Παράξενες Μέρες, 2020), Με κάρβουνο ροδίζει (ποίηση, εκδ. Κουκκίδα, 2021), Ανταύγειες (εκδ. ΑΩ, 2023). Βιβλιοπαρουσιάσεις, διηγήματα και ποιήματά της δημοσιεύονται σε ιστοσελίδες και έντυπα περιοδικά. Είναι αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.
Θεωρεί ότι κάθε συγγραφέας επηρεάζεται από την εποχή του και ότι χρειάζεται να είμαστε «ανοιχτοί» για να διαβάσουμε ποίηση.
Αναφέρεται στους μαθητές του δημοτικού με τους οποίους "επεξεργαζόμαστε χαϊκού, χαίρονται τόσο πολύ με τη διαδικασία, ζητούν να διαβάσουν κι άλλα, φτιάχνουν δικά τους και βλέπουν με άλλο μάτι την ποίηση" !
Κατά την άποψη της "η αποξένωση και η έλλειψη αλληλεγγύης είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα" στην ελληνική κοινωνία σήμερα.
Επιμέλεια:
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Blogger
Ξεκίνησε σαν μια εσωτερική ανάγκη να εκφραστώ και να συνδεθώ με ανθρώπους γύρω μου, μέσα από τα γραπτά μου. Από μικρή με συνάρπαζαν τα βιβλία και η συγγραφή ήρθε φυσικά ως μέσο για να δώσω μορφή στις σκέψεις και τα συναισθήματά μου.
2. Τι σας εμπνέει;
Η καθημερινότητα, οι σχέσεις των ανθρώπων, η επαφή μας με τη φύση και ο παραλογισμός της ανθρώπινης κατάστασης, όπως εκφράζεται μέσα από την κοινωνική ανισότητα, τη βία, τον πόλεμο. Κι έρχονται οι τέχνες, η ζωγραφική, η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος, η μουσική, να προσθέσουν νέες αποχρώσεις, εικόνες, λέξεις και μελωδίες στην αρχική έμπνευση.
3. Γιατί αυτό που γράφετε θέλετε να το μοιραστείτε με τον κόσμο;
Η συγγραφή είναι μια γέφυρα επικοινωνίας. Όταν μέσα από τα κείμενά μου, προσφέρω στις αναγνώστριες και στους αναγνώστες εικόνες γνώριμες, που λειτουργούν σαν καθρέφτες του εαυτού και αυτό τους βοηθάει να δουν αθέατες πλευρές τους, τότε αυτή η επικοινωνία αποκτάει βάθος και βαρύτητα, και η συγκίνηση είναι μοναδική.
4. O Charles Baudelaire είπε «Να είσαι ποιητής, ακόμη και στον πεζό λόγο». Στη σημερινή εποχή, υπάρχουν όρια ανάμεσα στην ποίηση και στην πεζογραφία;
Για μένα όχι. Άλλωστε αυτό φαίνεται κυρίως στο πεζογραφικό μου έργο, που σε πολλά σημεία, ολόκληρες παράγραφοι μοιάζουν με πεζοποιήματα. Αυτό που έχει σημασία είναι το συναίσθημα και το βάθος του νοήματος, είτε σε ποιητική είτε σε πεζογραφική μορφή.
5. Μιλήστε μας για την τελευταία σας έκδοση.
Η τελευταία μου έκδοση είναι το πεζογράφημα «Ανταύγειες» από τις εκδόσεις ΑΩ που βγήκε το 2023. Γράφτηκε μέσα στην πανδημία και ερευνά τα θέματα της μνήμης και του χρόνου. Πρόκειται για ένα έργο στο οποίο προσπάθησα να αποτυπώσω τις ανθρώπινες σχέσεις σε βάθος και να κατανοήσω την επίδραση του παρελθόντος στο παρόν. Παραθέτω το κείμενο από το οπισθόφυλλο:
«Τρεις γυναίκες από διαφορετικές γενιές ζουν στο ίδιο σπίτι σε καιρό καραντίνας. Διανύουν διαδρομές με συγκρούσεις, προσεγγίσεις, απομυθοποιήσεις. Έρωτες και τραύματα βγαίνουν στην επιφάνεια και οι οικογενειακές σχέσεις μπαίνουν κάτω από μεγεθυντικό φακό. Η Αντιγόνη, εγγονή της Φιλιώς και κόρη της Ματίνας, καταγράφει τη ζωή της γιαγιάς περιμένοντας τον αγαπημένο της Σοφοκλή, η Φιλιώ ακούει επαναστατικά τραγούδια, ξεθάβει μνήμες και παλιά σημειώματα, ενώ η Ματίνα ζωγραφίζει, παλεύοντας με τα στοιχειά της. Η γραφή συνομιλεί με τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία, το θέατρο, τη μουσική και τον κινηματογράφο, ενώ προβάλλει η επικαιρότητα, με τις γυναικοκτονίες, το κίνημα me too, τις πυρκαγιές και τον πόλεμο.
6. Τι πιστεύετε ότι αποκομίζει από το βιβλίο σας ο αναγνώστης;
Πιστεύω ότι ο αναγνώστης θα αναλογιστεί τις δικές του εμπειρίες στον καιρό της πανδημίας και θα δει με διαφορετική ματιά τις σχέσεις του.
7. Τα έργα σας αποτυπώνουν και την εποχή τους;
Φυσικά, κάθε συγγραφέας επηρεάζεται από την εποχή του. Ωστόσο, στο βάθος τα θέματα είναι διαχρονικά, και στρέφονται γύρω από το τρίπτυχο ζωή-έρωτας-θάνατος.
8. Η ποίηση που «δεν καταλαβαίνουμε» ποιους αφορά;
Θεωρώ ότι χρειάζεται να είμαστε «ανοιχτοί» για να διαβάσουμε ποίηση. Σε πολλούς ανθρώπους υπάρχει μια προκατάληψη, ότι η ποίηση είναι για λίγους, για μυημένους. Θεωρώ ότι είναι θέμα παιδείας και εδώ έρχεται να παίξει σημαντικό ρόλο το σχολείο. Όταν με τους μαθητές του δημοτικού επεξεργαζόμαστε χαϊκού, χαίρονται τόσο πολύ με τη διαδικασία, ζητούν να διαβάσουν κι άλλα, φτιάχνουν δικά τους και βλέπουν με άλλο μάτι την ποίηση. Αν υπάρξει μια συνέχεια σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, τότε θεωρώ ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα απολαμβάνουν ποιητικά κείμενα.
9. Τα τελευταία χρόνια, με όσα ζούμε, έχετε επηρεαστεί στη σκέψη;
Οπωσδήποτε, αν και τα βασικά ζητήματα της ανθρωπότητας παραμένουν τα ίδια, με την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Μετά από τόσους πολέμους, δεν έχουμε διδαχτεί τίποτα και εξακολουθεί ο κύκλος της βίας και της κοινωνικής ανισότητας, με κάποιες μικρές περιόδους ανάκαμψης και αναγέννησης.
10. Επηρέασε την πολιτική σας σκέψη;
Ναι, οι τρέχουσες προκλήσεις με έκαναν να αναθεωρήσω μερικές από τις πολιτικές μου απόψεις και να αναζητήσω πιο ουσιαστικούς τρόπους κοινωνικής συμμετοχής. Σήμερα πιστεύω στους μικρούς, καθημερινούς αγώνες μέσα από συλλογικότητες που διέπονται από τις αρχές της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού.
11. Ποιο θεωρείτε ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συνάνθρωποί μας;
Η αποξένωση και η έλλειψη αλληλεγγύης είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα. Όσο περισσότερο εστιάζουμε στις ατομικές μας ανάγκες, τόσο πιο απομονωμένοι γινόμαστε.
12. Με ποιον/ποια πολιτικό θα θέλατε να βγείτε για φαγητό και τι θα του λέγατε;
Με έναν πολιτικό που θα διέθετε βαθιά αίσθηση ευθύνης για την κοινωνία και θα του μιλούσα για την ανάγκη ενίσχυσης του πολιτισμού και της παιδείας.
13. Τι θα του λέγατε για τον πολιτισμό και τις τέχνες;
Θα υπογράμμιζα την ανάγκη να ενισχυθούν οι τέχνες ως μέσο καλλιέργειας και συνοχής. Είναι σημαντικό να στηριχθούν οι δημιουργοί και να διευκολυνθεί η πρόσβαση σε όλους.
14. Πώς «ονειρεύεστε» το συγγραφικό σας μέλλον;
Ονειρεύομαι να συνεχίσω να γράφω με ειλικρίνεια και να περπατώ σε διαδρομές αυτογνωσίας, αγκαλιάζοντας τις αλήθειες μου μέσα από τη λογοτεχνία. Και ν’ αγγίξω με τα γραπτά μου περισσότερους αναγνώστες, ακόμα και πέρα από τα σύνορα της χώρας μου.
15. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες και ξένοι συγγραφείς;
Από αυτούς που είναι εν ζωή, αγαπώ τη Ζυράννα Ζατέλη και από ξένους συγγραφείς τον Ίαν Μακ Γιούαν. Από τους κλασσικούς, μ’ έχουν επηρεάσει πολύ ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Σαίξπηρ, ο Κάφκα, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και άλλοι τόσοι από τα παιδικά και τα νεανικά χρόνια. Οι πρώτοι που μου έρχονται στο νου είναι ο Λουντέμης, ο Ηλίας Βενέζης, η Διδώ Σωτηρίου και η Πηνελόπη Δέλτα.
16. Με ποια κριτήρια επιλέγετε ένα βιβλίο;
Η θεματολογία και η γραφή είναι τα πρώτα κριτήρια. Ψάχνω για βιβλία που να προκαλούν σκέψη και να έχουν λογοτεχνική αξία.
17. Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία;
Πρόσφατα διάβασα το «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους» του Μιχάλη Αλμπάτη.
18. Με ποιους Έλληνες και ξένους λογοτέχνες θα θέλατε να βγείτε παρέα;
Θα ήθελα να συνομιλήσω με τον Μαρσέλ Προυστ. Οι σκέψεις του γύρω από τον χρόνο και τη μνήμη με γοητεύουν.
19. Τι φοβάστε πιο πολύ από όλα σαν άνθρωπος;
Τη βία.
20. Τι σας γεμίζει πιο πολύ;
Η τέχνη και η δημιουργία. Μέσα από αυτές νιώθω ότι βρίσκω νόημα και ισορροπία.
21. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα ενός άντρα;
Την ενσυναίσθηση, την αυτογνωσία, τη δημιουργικότητα.
22. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα σε μια γυναίκα;
Την ενσυναίσθηση, την αυτογνωσία, τη δημιουργικότητα.
23. Πως κάνουμε σεξ σήμερα;
Σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας του θεάματος, της τεχνητής νοημοσύνης, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των επιταγών της τεχνολογίας.
24. Σεξ ή έρωτας;
Έρωτας.
25. Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Την ειλικρίνεια και την υποστήριξη σε όλες τις φάσεις της ζωής μου.
26. Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
Αρμονία με τον εαυτό, τη φύση, τους ανθρώπους γύρω μου.
27. Τι απεχθάνεστε περισσότερο;
Τη βία και την υποκρισία.
28. Τι είναι η ποίηση/λογοτεχνία για εσάς;
Είναι ένα παράθυρο από όπου βλέπω πιο καθαρά μέσα μου αλλά και γύρω μου και μου επιτρέπει να δίνω φωνή σε συναισθήματα και σκέψεις που είναι δύσκολο να ειπωθούν αλλιώς.
29. Το προσωπικό σας απόφθεγμα;
«Τα πάντα ρει» του Ηράκλειτου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς κίνηση και δημιουργία.
Θέλουμε να χαρίσετε στους αναγνώστες του «OlymposVoice» ένα απόσπασμα (ή ποίημα) από το βιβλίο σας.
Η Ματίνα έχει εμβοές. Νύχτα μέρα κι όσο πάνε γίνονται χειρότερες. Στ’ αριστερό αυτί. Άλλες φορές είναι σαν κουδουνίσματα κι άλλες φορές σαν σφυρίγματα. Προτιμάει τα σφυρίγματα. Κλείνει τα μάτια και φαντάζεται ότι είναι σε δάσος γεμάτο πουλιά. Τα κουδουνίσματα όμως είναι αφόρητα. Θυμίζουν τα παλιά ξυπνητήρια. Ποτέ δεν μπορούσε να ξυπνήσει τα πρωινά. Από παιδί.
Χθες, την ώρα που την έπιασε το κουδούνισμα, ήταν στην κουζίνα και καθάριζε κρεμμύδια. Άφησε το μαχαίρι κι άρχισε να τρίβει τ’ αυτιά, μετά τη μύτη και τα μάτια κι ανακατεύτηκαν δάκρυα και μύξες κι ήθελε να σηκωθεί να πάει στη βρύση να ρίξει νερό στο πρόσωπο, όμως, το σώμα δεν υπάκουε και κάθισε εκεί να κλαίει. Κι έσμιξαν τα ψευτοδάκρυα του κρεμμυδιού με τα δάκρυα τ’ αληθινά και την βρήκε έτσι η Αντιγόνη κι ήρθε και την αγκάλιασε. Κι έτσι που την κρατούσε, άρχισε να της τραγουδάει. Στην αρχή σιγανά, σαν νανούρισμα: Όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά, πάντα πάντα θα ’ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει.
6. Τι πιστεύετε ότι αποκομίζει από το βιβλίο σας ο αναγνώστης;
Πιστεύω ότι ο αναγνώστης θα αναλογιστεί τις δικές του εμπειρίες στον καιρό της πανδημίας και θα δει με διαφορετική ματιά τις σχέσεις του.
7. Τα έργα σας αποτυπώνουν και την εποχή τους;
Φυσικά, κάθε συγγραφέας επηρεάζεται από την εποχή του. Ωστόσο, στο βάθος τα θέματα είναι διαχρονικά, και στρέφονται γύρω από το τρίπτυχο ζωή-έρωτας-θάνατος.
8. Η ποίηση που «δεν καταλαβαίνουμε» ποιους αφορά;
Θεωρώ ότι χρειάζεται να είμαστε «ανοιχτοί» για να διαβάσουμε ποίηση. Σε πολλούς ανθρώπους υπάρχει μια προκατάληψη, ότι η ποίηση είναι για λίγους, για μυημένους. Θεωρώ ότι είναι θέμα παιδείας και εδώ έρχεται να παίξει σημαντικό ρόλο το σχολείο. Όταν με τους μαθητές του δημοτικού επεξεργαζόμαστε χαϊκού, χαίρονται τόσο πολύ με τη διαδικασία, ζητούν να διαβάσουν κι άλλα, φτιάχνουν δικά τους και βλέπουν με άλλο μάτι την ποίηση. Αν υπάρξει μια συνέχεια σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, τότε θεωρώ ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα απολαμβάνουν ποιητικά κείμενα.
9. Τα τελευταία χρόνια, με όσα ζούμε, έχετε επηρεαστεί στη σκέψη;
Οπωσδήποτε, αν και τα βασικά ζητήματα της ανθρωπότητας παραμένουν τα ίδια, με την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Μετά από τόσους πολέμους, δεν έχουμε διδαχτεί τίποτα και εξακολουθεί ο κύκλος της βίας και της κοινωνικής ανισότητας, με κάποιες μικρές περιόδους ανάκαμψης και αναγέννησης.
10. Επηρέασε την πολιτική σας σκέψη;
Ναι, οι τρέχουσες προκλήσεις με έκαναν να αναθεωρήσω μερικές από τις πολιτικές μου απόψεις και να αναζητήσω πιο ουσιαστικούς τρόπους κοινωνικής συμμετοχής. Σήμερα πιστεύω στους μικρούς, καθημερινούς αγώνες μέσα από συλλογικότητες που διέπονται από τις αρχές της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού.
11. Ποιο θεωρείτε ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συνάνθρωποί μας;
Η αποξένωση και η έλλειψη αλληλεγγύης είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα. Όσο περισσότερο εστιάζουμε στις ατομικές μας ανάγκες, τόσο πιο απομονωμένοι γινόμαστε.
Με έναν πολιτικό που θα διέθετε βαθιά αίσθηση ευθύνης για την κοινωνία και θα του μιλούσα για την ανάγκη ενίσχυσης του πολιτισμού και της παιδείας.
13. Τι θα του λέγατε για τον πολιτισμό και τις τέχνες;
Θα υπογράμμιζα την ανάγκη να ενισχυθούν οι τέχνες ως μέσο καλλιέργειας και συνοχής. Είναι σημαντικό να στηριχθούν οι δημιουργοί και να διευκολυνθεί η πρόσβαση σε όλους.
14. Πώς «ονειρεύεστε» το συγγραφικό σας μέλλον;
Ονειρεύομαι να συνεχίσω να γράφω με ειλικρίνεια και να περπατώ σε διαδρομές αυτογνωσίας, αγκαλιάζοντας τις αλήθειες μου μέσα από τη λογοτεχνία. Και ν’ αγγίξω με τα γραπτά μου περισσότερους αναγνώστες, ακόμα και πέρα από τα σύνορα της χώρας μου.
15. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες και ξένοι συγγραφείς;
Από αυτούς που είναι εν ζωή, αγαπώ τη Ζυράννα Ζατέλη και από ξένους συγγραφείς τον Ίαν Μακ Γιούαν. Από τους κλασσικούς, μ’ έχουν επηρεάσει πολύ ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Σαίξπηρ, ο Κάφκα, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και άλλοι τόσοι από τα παιδικά και τα νεανικά χρόνια. Οι πρώτοι που μου έρχονται στο νου είναι ο Λουντέμης, ο Ηλίας Βενέζης, η Διδώ Σωτηρίου και η Πηνελόπη Δέλτα.
16. Με ποια κριτήρια επιλέγετε ένα βιβλίο;
Η θεματολογία και η γραφή είναι τα πρώτα κριτήρια. Ψάχνω για βιβλία που να προκαλούν σκέψη και να έχουν λογοτεχνική αξία.
17. Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία;
Πρόσφατα διάβασα το «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους» του Μιχάλη Αλμπάτη.
18. Με ποιους Έλληνες και ξένους λογοτέχνες θα θέλατε να βγείτε παρέα;
Θα ήθελα να συνομιλήσω με τον Μαρσέλ Προυστ. Οι σκέψεις του γύρω από τον χρόνο και τη μνήμη με γοητεύουν.
19. Τι φοβάστε πιο πολύ από όλα σαν άνθρωπος;
Τη βία.
20. Τι σας γεμίζει πιο πολύ;
Η τέχνη και η δημιουργία. Μέσα από αυτές νιώθω ότι βρίσκω νόημα και ισορροπία.
21. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα ενός άντρα;
Την ενσυναίσθηση, την αυτογνωσία, τη δημιουργικότητα.
22. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα σε μια γυναίκα;
Την ενσυναίσθηση, την αυτογνωσία, τη δημιουργικότητα.
Σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας του θεάματος, της τεχνητής νοημοσύνης, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των επιταγών της τεχνολογίας.
24. Σεξ ή έρωτας;
Έρωτας.
25. Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Την ειλικρίνεια και την υποστήριξη σε όλες τις φάσεις της ζωής μου.
26. Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
Αρμονία με τον εαυτό, τη φύση, τους ανθρώπους γύρω μου.
27. Τι απεχθάνεστε περισσότερο;
Τη βία και την υποκρισία.
28. Τι είναι η ποίηση/λογοτεχνία για εσάς;
Είναι ένα παράθυρο από όπου βλέπω πιο καθαρά μέσα μου αλλά και γύρω μου και μου επιτρέπει να δίνω φωνή σε συναισθήματα και σκέψεις που είναι δύσκολο να ειπωθούν αλλιώς.
29. Το προσωπικό σας απόφθεγμα;
«Τα πάντα ρει» του Ηράκλειτου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς κίνηση και δημιουργία.
Θέλουμε να χαρίσετε στους αναγνώστες του «OlymposVoice» ένα απόσπασμα (ή ποίημα) από το βιβλίο σας.
Η Ματίνα έχει εμβοές. Νύχτα μέρα κι όσο πάνε γίνονται χειρότερες. Στ’ αριστερό αυτί. Άλλες φορές είναι σαν κουδουνίσματα κι άλλες φορές σαν σφυρίγματα. Προτιμάει τα σφυρίγματα. Κλείνει τα μάτια και φαντάζεται ότι είναι σε δάσος γεμάτο πουλιά. Τα κουδουνίσματα όμως είναι αφόρητα. Θυμίζουν τα παλιά ξυπνητήρια. Ποτέ δεν μπορούσε να ξυπνήσει τα πρωινά. Από παιδί.
Χθες, την ώρα που την έπιασε το κουδούνισμα, ήταν στην κουζίνα και καθάριζε κρεμμύδια. Άφησε το μαχαίρι κι άρχισε να τρίβει τ’ αυτιά, μετά τη μύτη και τα μάτια κι ανακατεύτηκαν δάκρυα και μύξες κι ήθελε να σηκωθεί να πάει στη βρύση να ρίξει νερό στο πρόσωπο, όμως, το σώμα δεν υπάκουε και κάθισε εκεί να κλαίει. Κι έσμιξαν τα ψευτοδάκρυα του κρεμμυδιού με τα δάκρυα τ’ αληθινά και την βρήκε έτσι η Αντιγόνη κι ήρθε και την αγκάλιασε. Κι έτσι που την κρατούσε, άρχισε να της τραγουδάει. Στην αρχή σιγανά, σαν νανούρισμα: Όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά, πάντα πάντα θα ’ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει.
Μπήκε κι αυτή στο τραγούδι με πιο δυνατή φωνή. Μετά ήρθε και η γιαγιά.
Έσυρε μια καρέκλα και κάθισε κι αυτή στο τραπέζι. Έπιασε το μαχαίρι και συνέχισε τη δουλειά με τα κρεμμύδια για το στιφάδο.
