Είχαν αγιαστεί τα νερά.
Στην καρδιά του Γενάρη.
Κρύο τάντανο .
Είχε αρχίσει να χιονίζει!
Νύχτωσε .
Η ξυλόσομπα ζέστανε ιλαρά το σπίτι.
Μαθητής του Δημοτικού. Φόρεσα το αδιάβροχο παρά τις αντιρρήσεις της μάννας : που θα πάς, θα ξυλιάσεις, χιονίζει ! 
Φόρεσα το αδιάβροχο, γάντια στα χέρια μάλλινα, κασκόλ στο λαιμό, σκουφί στο κεφάλι, το χιόνι έστρωνε τους δρόμους , καλντερίμια από τον καιρό των Οθωμανών, στην γειτονιά του Τζιντζιρλί Τζαμί το σπίτι, έπρεπε να διαβώ μέσα από τους οπωρώνες , λιγοστό το φώς από τις ηλεκτρικές λάμπες που είχε τοποθετήσει η εταιρεία Νάσιουτζικ, αυτή που έχτισε το πρώτο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στα Σέρρας, δίπλα στην Πατριαρχική Μονή του Προδρόμου το εργοστάσιο την αέναη κίνηση του ρέματος του ποταμού που κυλά από τα όρη της Βροντούς, διασχίζει την μεγάλη χαράδρα που κόβει στα δυό το Μενοίκιο μέχρι να συμβάλλει στην ροή του θεϊκού Στρυμόνα γιά να κινήσουν μαζί γιά την θάλασσα , το Αιγαίο , λιγοστό το φώς στις κολώνες στα σοκάκια της πόλης αυτών που παρέδωσε η Νάσιουτζικ στην ΔΕΗ, έφτανε , δόξα τω Θεώ , τσαλαβουτώντας στις λάσπες να διαβώ τους μπαξέδες, είχαν ξεμείνει λιγοστά λάχανα και πράσα , να διαβώ τους οπωρώνες με τις αχλαδιές, τις μηλιές, τις φιρικιές, τις ροδακινιές, τις κυδωνιές, τις μουσμουλιές και τις δαμασκηνιές , να διαβώ το γιοφύρι του ρέματος της Κλοποτίτζας που διέσχιζε τας Σέρρας από βορρά στο νότο, διερχόμενο από τα ριζά του αρχαίου Κάστρου, και να φτάσω στις προσφυγικές γειτονιές , στις βενιζελικές, στα Κιουπλιά , τα Νέα Κιουπλιά , όπου και το σπίτι του παππού του Μίλτου .
Το χιόνι συνέχιζε , όμορφες , πυκνές νιφάδες στροβιλίζονταν στο νυχτερινό αέρα, χορός εναέριος, άτακτος πλήν γοητευτικός, ατέλειωτα ζευγάρια από νιφάδες , μαγικές εικόνες, κι εγώ , βιαστικός, στις 9.00 το βράδυ ακριβώς έπρεπε να βρίσκομαι στο σπίτι του παππού, δυό σκύλοι μέσα από τις αυλές με μυρίστηκαν κι αλυχτούσαν , άσπρισε ο σκούφος από το χιόνι, άλλη η ομορφιά του Γενάρη, να , φτάνω, να έφτασα , η μαρίνα μπουμπουνίζει, φαρδύ το χαμόγελο του μπαρμπα Μιλτιάδη, του Λημνίου εκ μητρός παππού μου, φαρδύ το χαμόγελο, ο εγγονός του αψήφησε τον χιονιά , η τσαγιέρα σφυρίζει στην άκρη στην μασίνα, το φασκόμηλο έτοιμο, από την Λήμνο το υο βραστάρι , θεραπευτικό βότανο που ανασταίνει ζώντες και νεκρούς, σε δυό λεπτά θα ‘ ναι εννέα το βράδυ , με αγκάλιασε στοργικά , με ασπάστηκε , έλα , πρόλαβες πάμε να ακούσουμε το BBC.
Ήταν η Χούντα των επίορκων συνταγματαρχών, που κατέλυσαν την Δημοκρατία , με τις ενέργείες τους γελοιοποίησαν το Κράτος , την Πατρίδα και την Εκκλησία , είχαν ξαναγεμίσει με εξόριστους τα ξερονήσια και κατακρημνίστηκαν έχοντας διαπράξει το ανοσιούργημα της Προδροσίας στην Κύπρο, ήταν ο καιρός της Χούντας , ο καιρός των ρουφιάνων, έπρεπε να φυλάγεσαι, οι ρουφιάνοι , παιδιά των συνεργατών των κουκουλοφόρων και των γερμανοτσολιάδων της τριπλής Κατοχής, οι ρουφιάνοι αφορμή γυρεύαν, άλλοτες υπαρκτή κι άλλοτες ανύπαρκτη, αφορμή γυρεύαν να σπεύσουν στην Ασφάλεια να καταδώσουν, γιαυτό , ο κρεατέμπορος ο μπάρμπα Μίλτος, εξόριστος στην Νιό από την δικτατορία του Μεταξά, πολεμιστής στα χιονισμένα της Βόρειας Ήπειρος βουνά, την κεραία του ισχυρού ραδιοφώνου του την είχε πλέξει μέσα στα κλαδιά του αγιοκλήματος , του ευώδους αγιοκλήματος που σκαρφάλωνε από την αυλή ίσαμε με τα κεραμίδια στον δεύτερο όροφο , κι άρα , χωρίς να εντοπίζεται από τους καταδότες η κεραία, είχε εξασφαλισμένο ισχυρό σήμα στην ραδιοφωνική μας συσκευή , ένα κυπαρισσί ραδιόφωνο Phillips , που το φυλάγω ως ενθύμιο πολύτιμο της μνήμης του παππού , των πρώιμων εκείνων πολιτικών συζητήσεων κι ενημερώσεων στους δύστηνους εκείνους χρόνους της επάρατης Χούντας των επιόρκων στρατιωτικών !
Στις 21.00 ακριβώς το σήμα του BBC, εδώ Λονδίνο, ανακούφιση, μαθητούδι εγώ, μυούμενος στην αγωνία γιά την Δημοκρατία, ειδήσεις και νέα από μιά άλλη, τελείως διαφορετική προοπτική, οι ελεύθεροι - καταδιωγμένοι Έλληνες δημοκράτες του εξωτερικού , η άλλη άποψη απέναντι στην φτηνή προπαγάνδα που διακινούσε η Χούντα με τα Επίκαιρα πριν από την έναρξη κάθε ελληνικής ταινίας στους κινηματογράφους , κι ύστερα στις δέκα παρά είκοσι, 21.40, ο δείκτης του ραδιοφώνου άλλαζε , συντονισμός με το Ελληνικό Πρόγραμμα της Deutse Welle , τα νέα κι η ενημέρωση από την Γερμανία , η εκπομπή από την Βόνη , ξεκάθαρη η στήριξη στο Κίνημα το αντιστασιακό κατά των γελοίων της Χούντας , κι έτσι αξιώθηκα , μαθητούδι τότες , ακόμη 10 - 12 χρονών , να ακούσω την φωνή του Ανδρέα Παπανδρέου από την Deutse Welle , να ακούσω τα διαγγέλματά του , να πρωτακούσω την μουσική του Μίκη Θεοδωράκη , να μυηθώ στα τρέχοντα, στα διαδραματιζόμενα , να μαθαίνω την αλήθεια των πραγμάτων , κι ύστερα , λίγους χρόνους αργότερα , από την Deutse Welle , πάλιν να ενημερώνομαι , στο δάσος της Χρυσοπηγής , στη διάρκεια μιάς προσκοπικής κατασκήνωσης , να ματώνει η ψυχή μας, μαθαιπνοντας τα όσα προδοτικά έπραττε η Χούντα των Αθηνών στην μεγαλόνησο της Αφροδίτης , στην Κύπρο !
Α ! Μνήμες !
Κι ήταν χτές, προχτές στην 20η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη , ένας θεσμός που εδραιώθηκε επιτυχώς και συμβάλλει καθοριστικά στην πνευματική και πολιτιστική ζωή της Θεσσαλονίκης, που συμβασιλεύει όχι με την Αθήνα αλλά στους αιώνες ως συμπρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στην εποχή της Τετραρχίας, ήταν χτές που κατά την διάρκεια της μικρής και ταπεινής εκδήλωσης που οργανώθηκε στο περίπτερο του Εκδοτικού οίκου Αρμός γιά το ημέτερο πόνημα
«Πολιτική του Τόπου - Ποιητική του Τρόπου»
όταν διαπίστωσα ότι διαγωνίως απέναντί μας , στην πλατιά σάλα του Περιπτέρου 13 βρισκόταν η γωνιά του Ελληνικού Προγράμματος της Deutse Welle !
Και ξεχύθηκαν οι μνήμες !
Οι προ πεντηκονταετίας και πλέον μνήμες , μνήμες ανθρώπων, γεγονότων, εποχών , μνήμες ευωδιάς του φασκόμηλου που κατακλύζει το προσφυγικό σπίτι, μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΚ , μνήμη αγώνων για την Δημοκρατία , την Εθνική Ανεξαρτησία, την Λαϊκή Κυριαρχία, την κοινωνική
Απελευθέρωση !
Οι αγώνες ποτέ δεν πάνε χαμένοι !
Ακόμη κι εάν προδόθηκαν !
Ακόμη κι αν εγκαταλείφτηκαν !
Ακόμη κι όταν οι επιγενόμενοι υστερούν των προτέρων , κι αδυνατούν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της εποχής …
Η σπίθα μένει, μένει η πρόκληση,
μένουν οι ανάγκες, κι προκλήσεις εντός κι εκτός,
κι οι ελλοχεύοντες εχθροί ,
κι οι αναγκασμένοι άνθρωποι παρόντες ,
οι μή προνομιούχοι, έλεγε ο Ανδρέας,
η φτωχοποίηση μαστίζει και ματώνει,
η αγωνία για αλλαγές παρούσα ,
η αξιοπρέπεια του προσώπου απαιτητική !
Εξ ού κι η σχετική δήλωσή μου ,
και οι ευχές γιά τα 60 χρόνια λειτουργίας
στην Deutse Welle , προχτές,
στον άοκνο ανταποκριτή του Ελληνικού Προγράμματος στην Θεσσαλονίκη της Deutse Welle κ. Διογένη Δημητρακόπουλο, συμπατριώτη εκ Σερρών, εκλεκτό συνάδελφο στην δικηγορία .
Οι αγώνες ποτέ δεν πάνε χαμένοι !
Ακόμη κι εάν προδόθηκαν !
Ακόμη κι αν εγκαταλείφτηκαν !
Ακόμη κι όταν οι επιγενόμενοι υστερούν των προτέρων , κι αδυνατούν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της εποχής …
Η σπίθα μένει, μένει η πρόκληση,
μένουν οι ανάγκες, κι προκλήσεις εντός κι εκτός,
κι οι ελλοχεύοντες εχθροί ,
κι οι αναγκασμένοι άνθρωποι παρόντες ,
οι μή προνομιούχοι, έλεγε ο Ανδρέας,
η φτωχοποίηση μαστίζει και ματώνει,
η αγωνία για αλλαγές παρούσα ,
η αξιοπρέπεια του προσώπου απαιτητική !
Εξ ού κι η σχετική δήλωσή μου ,
και οι ευχές γιά τα 60 χρόνια λειτουργίας
στην Deutse Welle , προχτές,
στον άοκνο ανταποκριτή του Ελληνικού Προγράμματος στην Θεσσαλονίκη της Deutse Welle κ. Διογένη Δημητρακόπουλο, συμπατριώτη εκ Σερρών, εκλεκτό συνάδελφο στην δικηγορία .