ΜΠΟΡΕΙ οἱ Ἰταλοί νά ἦσαν στήν ἀρχή τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σύμμαχοι τῶν Γερμανῶν, πρόλαβαν ὅμως πρίν ἀπό τό τέλος νά ἀνατρέψουν τόν Μουσσολίνι καί νά ταχθοῦν μέ τήν πλευρά τῶν νικητῶν. Οἱ ἀντιδράσεις τῶν πρώην συμμάχων τους καί ὅσα ἀκόμη προεκλήθησαν ἀπό τήν ἀλλαγή αὐτή στρατοπέδου, ἔχουν ὁδηγήσει σέ μακρά δικαστική διαμάχη, ἀφοῦ –ὅπως μέ ὅλους ἔχει συμβεῖ– οἱ Γερμανοί ἀρνοῦνται νά πληρώσουν πολεμικές ἀποζημιώσεις. Οἱ Ἰταλοί συνεχίζουν νά τίς διεκδικοῦν μέ ἐπιμονή. Ἴσως θά ἔπρεπε ἡ στάσις τους νά ἀποτελεῖ παράδειγμα καί γιά τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία δέν φαίνεται νά εἶναι ἰδιαίτερα δραστήρια στόν τομέα αὐτόν. Ἔγιναν κάποιες προσπάθειες κατασχέσεως γερμανικῶν ἀκινήτων στήν Ἀθήνα, ἀλλά οἱ αἰτοῦντες (θύματα θηριωδιῶν ὡς ἐπί τό πλεῖστον) δέν ἐδικαιώθησαν καθώς ἐν τέλει τά ἑλληνικά δικαστήρια ἀκύρωσαν τίς πρωτόδικες καταδικαστικές ἀποφάσεις.
Στήν Ἰταλία ἀπ’ ἐναντίας τά πράγματα προχωροῦν χωρίς κανέναν δισταγμό ὥστε νά ὁδηγήσουν τήν Γερμανία στόν ἐξευτελισμό τοῦ Δικαστηρίου τῆς Χάγης. Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἡ Γερμανία κατά τόν παρελθόν ἀντιμετώπιζε τό Δικαστήριο αὐτό, καθιστᾶ ἐξευτελιστικό τό γεγονός ὅτι τώρα ὑποχρεοῦται νά προσφύγει σέ αὐτό. Οἱ κατασχέσεις εἶναι ἐπί θύραις, μέ ἀποτέλεσμα οἱ Γερμανοί νά ὑποχρεωθοῦν νά διεθνοποιήσουν τό ζήτημα προσφεύγοντας στό Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο τῆς Χάγης προκειμένου νά προσπαθήσουν νά σώσουν τά ἀκίνητά τους. Πρόκειται γιά τέσσερα μέγαρα πού εὑρίσκονται στήν Ρώμη καί τά ὁποῖα στεγάζουν τά τοπικά γραφεῖα τοῦ Γερμανικοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Ἰνστιτούτου, τό Γερμανικό Ἱστορικό Ἰνστιτοῦτο, τό Ἰνστιτοῦτο Γκαῖτε καί τό Γερμανικό Σχολεῖο τῆς Ρώμης.
Γιά ὅλα αὐτά τά κτίρια ἔχουν ἐκδοθεῖ ἀποφάσεις κατασχέσεως ἐπί 25 ἀγωγῶν πού ἀφοροῦν ἰσάριθμες καταστροφές, ὡς ἀποτέλεσμα γερμανικῶν θηριωδιῶν.
Τό Βερολῖνο ἀπό τήν πλευρά του ὑποστηρίζει ὅτι τά ἀκίνητα αὐτά «τυγχάνουν ἀσυλίας» τήν ὁποία ἡ Ἰταλία παραβιάζει. Κατά αὐτῆς τῆς «παραβιάσεως» οἱ Γερμανοί προσφεύγουν στήν Χάγη, καί πρέπει μάλιστα νά βιαστοῦν, καθώς στίς 25 Μαΐου τό ἰταλικό δικαστήριο θά συνεδριάσει ἐκ νέου γιά νά ἀποφασίσει τόν ἐκπλειστηριασμό τῶν ἀκινήτων.
Ἡ Γερμανία βασίζεται σέ μιάν ἀπόφαση τοῦ Διεθνοῦς Ποινικοῦ Δικαστηρίου τοῦ 2012, δυνάμει τῆς ὁποίας δέν μπορεῖ νά διωχθεῖ σέ ξένα δικαστήρια ἀπό θύματα ἐγκλημάτων τῶν ναζί. Δεδομένου ὅτι ἔκτοτε οἱ ἀγωγές στά ἰταλικά δικαστήρια ἐξηκολούθησαν, καί μάλιστα ἔγιναν δεκτές. Τό Βερολῖνο ἰσχυρίζεται ὅτι προσφεύγει στήν Χάγη πάλι, λόγῳ δύο ὑποθέσεων πού βρίσκονται σέ ἐξέλιξη, κατά τίς ὁποῖες ἐνδέχεται νά κατασχεθοῦν τά τέσσερα ἀκίνητα στήν Ρώμη.
Ἡ διαμάχη χρονολογεῖται ἀπό τό 2008, ὅταν τό ἀνώτατο δικαστήριο τῆς Ἰταλίας εἶχε ἀποφασίσει ὅτι ἡ Γερμανία ἔπρεπε νά πληρώσει περίπου ἕνα ἑκατομμύριο εὐρώ σέ συγγενεῖς ἐννέα ἀτόμων πού ἦταν μεταξύ τῶν 203 πού σκοτώθηκαν ἀπό τίς γερμανικές δυνάμεις στήν Τοσκάνη τό 1944.
Ἡ Γερμανία ὑποστηρίζει ὅτι ἔχει ἤδη πληρώσει δισεκατομμύρια εὐρώ σέ χῶρες πού ἐπλήγησαν ἀπό τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ἀπό τήν λήξη τῆς συγκρούσεως τό 1945. Στήν προσφυγή της ἀναφέρεται σέ ἕνα μέρος τῆς ἀποφάσεως τοῦ 2012, πού λέει ὅτι, ἐπιτρέποντας τίς ἀξιώσεις στά δικαστήριά της, ἡ Ἰταλία ἔχει «παραβιάσει τήν ὑποχρέωσή της νά σεβαστεῖ τήν ἀσυλία πού ἀπολαμβάνει ἡ Ὁμοσπονδιακή Δημοκρατία τῆς Γερμανίας βάσει τοῦ διεθνοῦς δικαίου.» Μπορεῖ νά χρειασθοῦν χρόνια γιά νά ἐκδώσει ἀποφάσεις τό ΔΠΔ, ἀλλά ἡ Γερμανία ζήτησε ἀπό τό δικαστήριο νά λάβει μέτρα γιά νά μήν βγάλει ἡ Ἰταλία σέ πλειστηριασμό ὁποιοδήποτε ἀκίνητο.
ΠΗΓΗ, εφημερίδα ΕΣΤΙΑ