Μες τα δυο σου χέρια ,
μια πεταλούδα κουρνιάζει.
Μες τα μαλλιά σου
μια σταγόνα βροχής γλιστράει.
Μες τα μάτια σου
το μέλλον χωράει.
Μες την καρδιά σου
το αίμα σκιρτάει.
Μες στο μυαλό μου είσαι
ο έρωτας.
Δε μπορώ να κρύψω
το πόσο
σε θέλω
-αν κρύβεται-
κι ας
κάνεις πως
δε βλέπεις.
Θα περιμένω το Μάη:
εποχή
που η φύση κι εσύ- προφανώς -δεν αντιστέκεσαι…
[Θεοχάρη Μπικηρόπουλου, Συλλογή, Αλκυονίδες νυχτες, 2011]
Μαγιάτικο
Σ αγαπώ πολύ γι αυτό
που –νόμιζα πως – είσαι
γλυκιά
πικρή
ανθισμένη αμυγδαλιά!
[Θεοχάρη Μπικηρόπουλου, συλλογή Οδυσσέα μη γυρίσεις στην Ιθάκη, 2011]
Μια πεταλούδα,
πεταρίζει στα άνθη,
την πρωτομαγιά.
43
Σαν το λουλούδι,
ανθίζεις και πεθαίνεις,
άπονη ζωή.
51
Απριλομάρτη,
του Μάιου ζηλεύεις,
τα αισθήματα.
59
Την άνοιξή μας,
το χελιδόνι χτίζει,
πήλινη φωλιά.
231
Σαν το γρασίδι,
προσμένω το κορμί σου,
να κυλιστούμε.
[Θεοχάρη Μπικηρόπουλου, «Ορφέας και Λειβηθρίδες» - 257 Χαϊκού, εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ]
