ο αείμνηστος Μητρ. Κίτρους Παρθένιος Βαρδάκας στο βιβλίο του:
"Περιγραφή κυρίως εννέα ετών τουρκοκρατίας της περιφέρειας Επισκοπής Κίτρους από του 1903-1912"
Ανάμεσα στα άλλα αναφέρει λοιπόν, ο Κίτρους Παρθένιος, ότι όταν έφθασε
στην Κατερίνη το 1904 βρήκε να λειτουργεί Ελληνική Σχολή στην αυλή του Ι.Ν.
της Θείας Αναλήψεως, η οποία μόλις αριθμούσε 90 μαθητές και δύο δασκάλους
Παράλληλα λειτουργούσε από δωδεκαετίας (δηλ. από το 1892) Ρουμανική Σχολή
με προσωπικό 4 ή 5 δασκάλων Ρουμάνων και 160 περίπου μαθητές παιδιά βλαχόφωνων ελλήνων της περιοχής.
Το γεγονός αυτό τράβηξε αμέσως την προσοχή του Μητροπολίτη και προκάλεσε την άμεση αντίδραση του. Έτσι συνέταξε κοινοτικό εκλογικό και διοικητικο
κανονισμό στον οποιο δεν γινόταν διάκριση των βλαχόφωνων Ελλήνων από τα
υπόλοιπα μέλη της κοινότητας και τους χορηγούσε ίσα δικαιώματα και καθήκοντα. Έτσι μπόρεσαν και τα παιδιά των βλαχόφωνων να φοιτήσουν στην Ελληνική Σχολή και να εγκαταλείψουν τη Ρουμανική η οποία μέσα σε λίγο διάστημα έκλεισε και συγκεκριμένα, όπως αναφέρει ο αείμνηστος μητροπολίτης εντός τριμήνου από τον ερχομό του στην Κατερίνη.
Αυτή όμως η ομαδική μετακίνηση μάθητών από την Ρουμανική στην Ελληνική Σχολή δημιούργησε την ανάγκη νέου κτηρίου εφ' όσον το παλιό αδυνατούσε πλέον να συμπεριλάβει διπλάσιους και τριπλάσιους μαθητές . Για την ανέγερση λοιπόν του νέου κτηρίου ζητήθηκε η χρηματική συνδρομή των κατοίκων και για τον σκοπό αυτό ορίσθηκε επιτροπή αποτελούμενη από τους Βασίλειο Κυργιάννη, Γεώργιο Λαναρίδη και Θεόδωρο Κάλφα όλους κατοίκους Κατερίνης, με πρόεδρο τον ίδιο τον Μητροπολίτη .
κανονισμό στον οποιο δεν γινόταν διάκριση των βλαχόφωνων Ελλήνων από τα
υπόλοιπα μέλη της κοινότητας και τους χορηγούσε ίσα δικαιώματα και καθήκοντα. Έτσι μπόρεσαν και τα παιδιά των βλαχόφωνων να φοιτήσουν στην Ελληνική Σχολή και να εγκαταλείψουν τη Ρουμανική η οποία μέσα σε λίγο διάστημα έκλεισε και συγκεκριμένα, όπως αναφέρει ο αείμνηστος μητροπολίτης εντός τριμήνου από τον ερχομό του στην Κατερίνη.
Αυτή όμως η ομαδική μετακίνηση μάθητών από την Ρουμανική στην Ελληνική Σχολή δημιούργησε την ανάγκη νέου κτηρίου εφ' όσον το παλιό αδυνατούσε πλέον να συμπεριλάβει διπλάσιους και τριπλάσιους μαθητές . Για την ανέγερση λοιπόν του νέου κτηρίου ζητήθηκε η χρηματική συνδρομή των κατοίκων και για τον σκοπό αυτό ορίσθηκε επιτροπή αποτελούμενη από τους Βασίλειο Κυργιάννη, Γεώργιο Λαναρίδη και Θεόδωρο Κάλφα όλους κατοίκους Κατερίνης, με πρόεδρο τον ίδιο τον Μητροπολίτη .
Οι κάτοικοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και η Επιτροπή συγκέντρωσε πάνω από 300 λίρες από την ίδια την Κατερίνη και άλλες 150 από την περιφέρεια. Το ποσόν συμπλήρωσε με προσφορά 500 λιρών η "Ελληνική πηγή", συλλόγου από την θεσ/νίκη και έτσι κτίστηκε το νέο κτήριο όπου στεγάζεται από τότε το 1ο Δημοτικό Σχολείο και το οποίο στοίχισε 1000 λίρες περίπου..
Σ' αυτό το περίλαμπρο κτήριο εγκαταστάθηκε η Αστική Σχολή το σχολικό έτος 1905 η οποία περιελάμβανε πλέον περίπου 100 μαθητές και είχε προσωπικό 6 δασκάλους και 2 δασκάλες,και είχε προαχθεί σε τέλεια επτατάξια Αστική Σχολή. Κατά τα επόμενα χρόνια η Σχολή συντηρείται κυρίως από τους πόρους του μονοπωλίου του κηροποιείου του Ιερού Ναού της Θείας Αναλήψεως, από τα περισσεύματα του Εκκλησιαστικού Ταμείου, από την συνδρομή για μερικά χρόνια τη Ελληνικής Πηγής καθώς και από την καταβολή διδάκτρων από τους γονείς των πλουσιότερων μαθητών. Σ' αυτό το σημείο σταματά η αναφορά του αείμνηστου Μητροπολίτη και ο επόμενος σταθμός στην Ιστορία του σχολείου είναι το σχολικό έτος 1915-16, μετά την απελευθέρωση, οπότε ιδρύεται το ημιγυμνάσιο Κατερίνης το οποίο όμως λειτουργεί ενσωματωμένο στην Αστική Σχολή.
Σ' αυτό το περίλαμπρο κτήριο εγκαταστάθηκε η Αστική Σχολή το σχολικό έτος 1905 η οποία περιελάμβανε πλέον περίπου 100 μαθητές και είχε προσωπικό 6 δασκάλους και 2 δασκάλες,και είχε προαχθεί σε τέλεια επτατάξια Αστική Σχολή. Κατά τα επόμενα χρόνια η Σχολή συντηρείται κυρίως από τους πόρους του μονοπωλίου του κηροποιείου του Ιερού Ναού της Θείας Αναλήψεως, από τα περισσεύματα του Εκκλησιαστικού Ταμείου, από την συνδρομή για μερικά χρόνια τη Ελληνικής Πηγής καθώς και από την καταβολή διδάκτρων από τους γονείς των πλουσιότερων μαθητών. Σ' αυτό το σημείο σταματά η αναφορά του αείμνηστου Μητροπολίτη και ο επόμενος σταθμός στην Ιστορία του σχολείου είναι το σχολικό έτος 1915-16, μετά την απελευθέρωση, οπότε ιδρύεται το ημιγυμνάσιο Κατερίνης το οποίο όμως λειτουργεί ενσωματωμένο στην Αστική Σχολή.
Το κτήριο όμως του 1ου Δημοτικού Σχολείου διασώθηκε από την καταστροφή απλά διότι ακόμα και σήμερα πιστό στο σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε εξυπηρετεί στεγαστικές ανάγκες της Α'βάθμιας εκπαίδευσης στην πόλη μας, και μόλις το 1979 στις 11 Δεκεμβρίου με απόφαση του Yπουργείου-Πολιτισμού χαρακτηρίσθηκε ως έργο τέχνης που χρειάζεται "ειδική κρατική προστασία" η οποία όμως με πολλή φειδώ παρέχεται από την πολιτεία, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να φθαρεί ανεπανόρθωτα αυτό το όχι μόνο αξιόλογο δείγμα νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής αλλά και ζωντανός μάρτυρας της ιστορίας της πόλης μας από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα.
