Η εκπαίδευση είναι το θεμέλιο του κοινού μας μέλλοντος. Κι εμείς αποφεύγουμε συστηματικά την αναζήτηση μεθόδων, παραδειγμάτων και λύσεων που θα βοηθήσουν να δημιουργηθεί ένα σχολείο δημιουργικό, ένα σχολείο που θα δίνει τη δυνατότητα στον μαθητή να ανακαλύψει τον εαυτό του, να αναπτύξει τις ικανότητές του, να γίνει ολοκληρωμένο άτομο, να αποτελέσει ένα δυναμικό μέλος της κοινωνίας. Αν δείτε τα αποτελέσματα από τον αξιολογικό οργανισμό PISA, με λύπη θα διαπιστώσετε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ χαμηλές θέσεις.
• Το πρόβλημα της εκπαίδευσης στη χώρα μας ξεκινάει από το γεγονός ότι δεν στρέφουμε την προσοχή μας εκεί που πρέπει. Η παιδεία είναι κοινωνικό θέμα. Δεν προχωράει ούτε με νόμους ούτε με προγράμματα συνταγμένα σε κάποια γραφεία. Δηλαδή χρειάζεται η κοινωνία, ο εκπαιδευτικός, ο γονέας, ο μαθητής, το υπόλοιπο περιβάλλον και τελικά ο πολιτικός να συνειδητοποιήσουν την αξία της εκπαίδευσης τόσο για την ατομική ζωή κάθε ανθρώπου όσο και για τη συγκρότηση της κοινωνίας.
Αν δεν υπάρχει εκπαιδευτικός ο οποίος αγαπάει τη δουλειά του, αγαπά τους μαθητές του, καθημερινά επιμορφώνεται με κάθε τρόπο, αν οι γονείς δεν συνειδητοποιήσουν την ανάγκη να μορφωθούν τα παιδιά τους και να γίνουν ολοκληρωμένοι χαρακτήρες (όχι απλώς να πάρουν ένα πτυχίο), αν η πολιτεία δεν συνειδητοποιήσει τον ρόλο της σε αυτή την προσπάθεια, τίποτε σωστό δεν πρόκειται να γίνει.
Στην Ελλάδα έχουμε ζήσει τις καταλήψεις, τη μετατροπή των μαθητών σε κομματικά όργανα, την αδιαφορία για την ποιότητα, την αποστήθιση, το κυνήγι ενός πτυχίου και όλα τα παρόμοια. Μέσα στο πλαίσιο αυτό εξηγούνται οι παθογένειες του ενός και μοναδικού σχολικού βιβλίου, τα ασφυκτικά αναλυτικά προγράμματα, η έλλειψη ελευθερίας και πρωτοβουλίας του εκπαιδευτικού, η αυθεντία μερικών σοφών και όλα τα παρόμοια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ολόκληρη τη συνέντευξη
......ΕΔΩ https://www.lifo.gr