Μπορίς Παστερνάκ Λευκή νύχτα

Εδώ και καιρό πολύ φαντάζομαι

Ένα σπίτι προς την πλευρά της Πετρούπολης.
Κόρη φτωχού της στέπας γαιοκτήμονα
Εσύ, από το Κουρσκ που έρχεσαι φοιτήτρια.
Έχεις θαυμαστές κι είσαι γλυκιά.
Οι δύο μας τούτη τη λευκή νύχτα,
Στο περβάζι σου ακουμπώντας
Κοιτάξουμε κάτω απ’ τον ουρανό θόλο σου.
Οι φανοστάτες σαν πεταλούδες είναι του φωταερίου,
Το πρωινό, έφερε το πρώτο ρίγος.
Αυτό που σου διηγούμαι ήρεμα
Μοιάζει με την κοιμισμένη εσχατιά.
Κυριευμένοι απ’ εκείνο
Το μυστικό συνεσταλμένο αιώνια,
Σαν απλωμένο πανόραμα
Είν’ η Πετρούπολη πίσω από τον απέραντο Νεβά.
Στις μισοκοιμισμένες εκτάσεις πέρα μακριά
Τούτη την λευκή ανοιξιάτικη νύχτα
Τ’ αηδόνια με βροντερή δοξολογία
Σβήνουν του δάσους τη μεθόριο.
Εκεί μακριά, στα μισοκοιμισμένα λιβάδια
Αυτή την λευκή ανοιξιάτικη νύχτα
Τα’ αηδόνια με βροντερή δοξολογία
Σβήνουν του δάσους τα σύνορα.

Ακούγεται ξέφρενα το πλατάγισμα.
Μικρού πουλιού φωνή σβηστή
Τον ενθουσιασμό και τη φασαρία ξυπνάει
Στου μαγικού κυπέλλου τα βάθη.
Σ’ εκείνα τα μέρη προσκυνήτρια ξυπόλυτη
Περνάει μέσα στη νύχτα κατά μήκος του φράχτη,
Και πίσω της ακούγεται απ’ το περβάζι
Της χαμηλόφωνης συζήτησης τα ίχνη.

Στης συζήτησης που άκουσε τον απόηχο
Στον περιφραγμένο με σανίδες, κήπο
Της μηλιάς και της βυσσινιάς τα κλαδιά
Ντύνονται με κατάλευκο χρώμα.
Και τα δέντρα, σα φαντάσματα, λευκά
Ρίχνουν στο δρόμο τα φύλλα μαζικά,
Θαρρείς και αποχαιρετούν σημαδιακά
Την λευκή νύχτα που είδε τόσα πολλά.

1953

Από τον κύκλο 

«Ποιήματα του Δόκτορα Ζιβάγκο»
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©


ΠΗΓΗ: http://samizdatproject2.blogspot.com