Έναν αιώνα σχεδόν μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, το μυαλό και η καρδιά αρνούνται να λησμονήσουν.
Η μνήμη παραμένει πιστά και κατανυκτικά στο δράμα των Ελλήνων που, είτε έχασαν τη ζωή τους, είτε υποχρεώθηκαν σε ξεριζωμό από τις προαιώνιες πατρογονικές εστίες και οδηγήθηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.
Η μνήμη παραμένει πιστά και κατανυκτικά στο δράμα των Ελλήνων που, είτε έχασαν τη ζωή τους, είτε υποχρεώθηκαν σε ξεριζωμό από τις προαιώνιες πατρογονικές εστίες και οδηγήθηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.
Η γη της Πιερίας άνοιξε την αγκαλιά της και δέχθηκε έναν μεγάλο αριθμό Μικρασιατών προσφύγων, οι οποίοι παραγκωνίζοντας τον πόνο του ξεριζωμού, περισυνέλεξαν τις δυνάμεις τους και με την εργατικότητά τους και το ξεχωριστό πνεύμα τους στάθηκαν και πάλι στα πόδια τους, δίνοντας νέα πνοή στις οικογένειές τους, αλλά και στον τόπο μας, την Πιερία. Η αγάπη για τις αλησμόνητες πατρίδες και η λαχτάρα να διατηρηθεί άσβεστη η φλόγα του πολιτισμού των Μικρασιατών, ήταν και είναι ο οδηγός για τον Σύλλογο Μικρασιατών Πιερίας, έναν από τους πιο δραστήριους συλλόγους.
Η λαχτάρα αυτή σήμερα μετουσιώνεται σε βαθιά συγκίνηση με την οποία ο Σύλλογος καλεί όλους μας στα αποκαλυπτήρια του γλυπτού με θέμα : «Η Μικρασιάτισσα μάνα σε φυγή». Η παρουσία μας στην εκδήλωση, είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής στη μάνα της προσφυγιάς και μια ανεξίτηλη ελπίδα να σταματήσει η Ιστορία να γράφει άλλες τέτοιες πικρές σελίδες απανθρωπιάς.
Το γλυπτό είναι δωρεά του προέδρου του ομώνυμου Ιδρύματος κ. Διονυσίου Πασχάλη.
Η λαχτάρα αυτή σήμερα μετουσιώνεται σε βαθιά συγκίνηση με την οποία ο Σύλλογος καλεί όλους μας στα αποκαλυπτήρια του γλυπτού με θέμα : «Η Μικρασιάτισσα μάνα σε φυγή». Η παρουσία μας στην εκδήλωση, είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής στη μάνα της προσφυγιάς και μια ανεξίτηλη ελπίδα να σταματήσει η Ιστορία να γράφει άλλες τέτοιες πικρές σελίδες απανθρωπιάς.
Το γλυπτό είναι δωρεά του προέδρου του ομώνυμου Ιδρύματος κ. Διονυσίου Πασχάλη.
