Την ενδιαφέρουσα συνέντευξη, έχουν δει (viewers) ως τώρα πάνω από 6500 άτομα απ’ όλην την Ελλάδα και αρκετοί από το εξωτερικό. Ο μουσικοσυνθέτης, με παρρησία, όπως πάντα, μίλησε για τη συγκλονιστική επιστροφή του στον Ιησού Χριστό.
Ο Σ.Σ. είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτεται την Κατερίνη. Την πρώτη την είχε επισκεφτεί πριν περίπου 40 χρόνια. Τον είχε προσκαλέσει ο κ. Δημήτρης Δημηνάς, Δικηγόρος. Ως Επιμελητής Ανηλίκων, τότε, βλέποντας με ανησυχία, την έξαρση των ναρκωτικών στην περιοχή μας, πήρε την πρωτοβουλία και προσκάλεσε τον Σ.Σ., που είχε απελευθερωθεί από τα ναρκωτικά. Η εκδήλωση έλαβε χώρα στην κατάμεστη από κόσμο ΕΚΑΒΗ. Ο Σ.Σ. έπαιξε με την κιθάρα του τραγούδια δικά του και μίλησε για την απελευθέρωση του από τη μάστιγα των ναρκωτικών. Η ομιλία του είχε μεγάλη απήχηση, όπως και η χθεσινοβραδινή. Οι υπεύθυνοι ενός πολιτιστικού συλλόγου από το Λιτόχωρο, πληροφορήθηκαν για την ομιλία του Σ.Σ. Τον επισκέφτηκαν στο σπίτι του κ. Δημηνά, όπου εφιλοξενείτο και τον παρακάλεσαν να μιλήσει στη νεολαία του Λιτοχώρου. Η ανταπόκριση του, με σύμφωνη γνώμη και του κ. Δημηνά, ήταν θετική. Την επομένη, Κυριακή, μεγάλο πλήθος παραβρέθηκε στην ομιλία του Σ.Σ. στο Λιτόχωρο.
Ο κ. Δημηνάς, ύστερα από μερικά χρόνια, είχε την έμπνευση και ίδρυσε τη Σχολή Γονέων, η οποία για αρκετές δεκαετίες κάνει σημαντικό έργο. Το σημερινό δραστήριο Δ.Σ. απαρτίζεται από αξιόλογα μέλη της κοινωνίας της Κατερίνης.. Ευχόμαστε ευόδωση σε κάθε προσπάθεια της Σχολής Γονέων.
Παρακάτω παραθέτουμε άρθρο που έχει σχέση με Σ.Σ.:
Συχνά με πηχυαίους τίτλους αναγράφεται σε διάφορα ΜΜΕ ότι κάποιος σούπερ-σταρ του αθλητισμού, της τηλεόρασης, του τραγουδιού κλπ. δήλωσε ότι πιστεύει στον Θεό. Αυτό θεωρείται σημαντικό γεγονός, αν και στην ταυτότητα του διάσημου αυτού προσώπου αναγράφεται ότι είναι «Χριστιανός».
Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι πολλοί απ’ αυτούς που λένε ότι πιστεύουν στον Θεό και μάλιστα δηλώνουν ότι είναι «πολύ θρήσκοι», έχουν μια δικής τους επινόησης αόριστη, θολή και ακαθόριστη πίστη για τον Θεό. Κι αυτό εύκολα έρχεται στην επιφάνεια, όταν στη συνέχεια τους ερωτούν αν διαβάζουν τη Βίβλο, αν προσεύχονται, αν εκκλησιάζονται… Η απάντησή τους σχεδόν πάντα είναι αρνητική. Πιστεύουν ότι είναι «πολύ θρήσκοι», επειδή δεν έβλαψαν κανέναν, κάνουν καλές πράξεις, αγαθοεργίες, αγαπούν όλους κλπ. Από τις απαντήσεις τους αυτές συμπεραίνουμε ότι ο Θεός που πιστεύουν δεν προέρχεται από τη γνώση που έχουν για τις διδαχές της Βίβλου, αλλά μάλλον είναι απόρροια της οικογενειακής ή φυλετικής τους παράδοσης. Δεν μπορούμε, βέβαια, να τους κρίνουμε εμείς, καθώς μόνο ο Θεός ξέρει τη γνησιότητα της πίστης τους. Υποθέτω όμως ότι ελάχιστοι είναι εκείνοι, που έχουν κατανοήσει ότι η διανοητική, συναισθηματική ή παραδοσιακή και κληρονομημένη πίστη στη θρησκεία ή το βάπτισμά τους, δεν τους κάνει αυτομάτως χριστιανούς.
Αν ήταν έτσι, τότε ο Ιησούς Χριστός δεν θα μιλούσε στον θρησκευτικό ηγέτη και, ίσως, στον πιο ηθικό άνθρωπο της εποχής του, τον Νικόδημο, για την αναγέννηση (Ευαγγέλιο Κατά Ιωάννη, κεφ. 3). Επίσης, οι κατ’ εξοχήν άνθρωποι της θρησκείας, οι Φαρισαίοι, που τηρούσαν τον Νόμο του Θεού με σχολαστικότητα, θα έπρεπε να ήταν οι πρώτοι που θα έμπαιναν στη Βασιλεία του Θεού. Κι όμως αυτούς αποκάλεσε υποκριτές και τους καυτηρίασε με σκληρά λόγια ο Χριστός. Αντί γι’ αυτούς, τους βαθιά θρησκευόμενους, ο ληστής που ήταν σταυρωμένος μαζί με τον Χριστό, ο αρχιτελώνης Ζακχαίος, η αμαρτωλή Σαμαρείτισσα, η Μαγδαληνή έγιναν τέκνα Θεού, επειδή συναισθάνθηκαν την αμαρτωλότητά τους, μετανόησαν για την αμαρτωλή τους κατάσταση, πίστεψαν και δέχτηκαν τον Χριστό ως προσωπικό τους Σωτήρα.
Και στις ημέρες μας ναρκομανείς, πόρνες, απατεώνες, που κάποια στιγμή στη ζωή τους αναγνώρισαν την αμαρτωλότητά τους και την ανάγκη τους για αλλαγή και κατέφυγαν με μετάνοια στον Χριστό για να τους συγχωρήσει και να τους κάνει νέους ανθρώπους, τώρα είναι παιδιά του Θεού και χρήσιμοι στην κοινωνία.
Διαβάσαμε πρόσφατα ότι ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης, στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου «Ενώπιος Ενωπίω» μίλησε με παρρησία, για μια φορά ακόμη, για την αλλαγή που έφερε ο Χριστός στη ζωή του μετά από χρόνια αμαρτωλής ζωής που έζησε. Με αφορμή αυτήν τη συνέντευξη γράψαμε όλα τα παραπάνω.
Ο Σπανουδάκης είναι ο μόνος καλλιτέχνης στην πατρίδα μας, που σε κάθε συνέντευξή του – και δεν είναι λίγες- μιλά για τη ριζική αλλαγή που έφερε στη ζωή του η πίστη του στον Χριστό. Μεταξύ άλλων είπε: «Προσπαθώ πάντα να έχω μια άλλη οπτική και μ’ αυτή να ξεφεύγω. Προσπαθώ να βάλω το μυαλό μου σε καλό λογισμό. Στον πόλεμο που ζούμε δεν φταίμε εμείς. Ο Θεός μάς λέει να σταματήσουμε και να κοιτάξουμε μέσα μας. Όσοι το κάνουν θα βρουν απαντήσεις. Θα έλεγα, κοιτάξτε μέσα σας και θα βρείτε πολλές απαντήσεις εκεί. Η τωρινή κατάσταση δεν επηρεάζει τη μουσική μου. Κάνω ταξίδια του νου. Προτιμώ τα μέσα μου τοπία», υπογράμμισε αναφερόμενος στον κορωνοϊό.
Μιλώντας για τον ρόλο που παίζει ο Θεός στη ζωή του, δήλωσε: «Κάποια στιγμή ενώ παίζω, έρχεται κάτι που ξέρω ότι δεν είναι δικό μου. Γονατίζω, κλαίω και λέω: «Χριστέ μου, ευχαριστώ». Είναι ένα δώρο. Συγκινούμαι όταν έρθει αυτή ημελωδία. Περισσότερο συγκινούμαι την ώρα της έμπνευσης παρά στο χειροκρότημα…».
Μίλησε για την εθισμό του στα ναρκωτικά και ομολόγησε ότι η πίστη του στον Χριστό ήταν αυτή που τον έσωσε: «Οι αποτυχίες μέτρησαν, με έκαναν καλύτερο. Ήμουν ροκάς στην Αγγλία. Νόμιζα ότι θα γίνω ροκ σταρ και έφαγα τα μούτρα μου. Όταν τελείωσε ο κύκλος του ροκ, πήγα στη Γερμανία και σπούδασα μουσική σε αυστηρό κολέγιο. Εκεί έγινε η μεταστροφή μου στον Χριστό. Πριν απ’ αυτό υπήρξε μια δύσκολη περίοδος με ουσίες. Σκεφτόμουν ακόμα και την αυτοκτονία με τη γυναίκα μου. Ένας άνθρωπος μου μίλησε για τον Χριστό. Γέλασα στην αρχή. Όταν έφτασα σε άλλη μαυρίλα, μίλησα στον Χριστό και είπα: “αν υπάρχεις, δείξ’ το μου και εγώ θα σ’ ακολουθήσω”, και μου το έδειξε. Δεν εξηγείται με λόγια αυτό. Την επόμενη στιγμή πίστευα πως υπάρχει. Παράτησα τις σπουδές. Μια Κυριακή είπα δεν αντέχω άλλο και πήγα σε μια μικρή εκκλησία. Πέφτω κάτω στη λειτουργία και αρχίζω να κλαίω και να λέω “θέλω τον Χριστό” και προσευχηθήκαμε όλοι μαζί. Σηκώθηκα και ήμουν χριστιανός. Έπειτα διάβαζα τη Βίβλο δύο μήνες, χωρίς να κουνιέμαι απ’ το σπίτι και βρήκα απαντήσεις σε όλα».
Σε μια άλλη συνέντευξή του δήλωσε: «Η μόνη ελπίδα για το μέλλον είναι στον Χριστό…»
Ευχή και προσευχή μας είναι όχι μόνο οι καλλιτέχνες αλλά και όλοι όσοι δέχτηκαν με μετάνοια και πίστη τον Χριστό ως Σωτήρα τους και άλλαξε ριζικά η ζωή τους, με ζήλο να διαδίδουν τα Καλά Νέα σ’εκείνους που έρχονται σε επαφή.