Σ᾽ ἐμᾶς ἔλειψε τό χιοῦμορ: ἐφαρμόζοντας τήν τακτική τῶν ψευδωνύμων ὀνομάζουμε τόν ἀφανισμό «ἀξιοποίηση».
Ἀλλά μιά καί μιλήσαμε γιά βαρβάρους καί Μπαρμπερίνι, ἄς θυμηθοῦμε πώς ρίζα τῶν λέξεων εἶναι τό λατινικό “barba”, πού σημαίνει γένι. Γιά τούς ἀρχαίους ὁ ἀτημέλητος «πώγων», δηλαδή, ἡ ἀκαλαίσθητη γενειάδα, ἦταν σημεῖο ἀγριότητας.
Σήμερα οὔτε ἡ “barba”, οὔτε οἱ ἀρειμάνιοι μύστακες, οὔτε ἡ βοστρυχοτριχία, οὔτε ἡ κυματοτριχία ἀπολείπουν ἀπό τόν τόπο μας.
Μυστακοφόροι καί πωγωνάτοι ἔχουν κατακλύσει τά πάντα.
Τό καθηγητικό «σῶμα» τῶν πανεπιστημίων μας, οἱ κεντρικές ἐπιτροπές τῶν κομμάτων μας θυμίζουν τσοῦρμα κουρσάρων.
Ξύπνησαν μέσα στό λαό μας οἱ ληστρικές του καταβολές.
Τήν ἀφύπνιση τῶν ἐνστίκτων ἑνός Γιαγκούλα, ἑνός Νταβέλη κι ἑνός Κακαράπη τήν ὀνομάζουμε ἐπανασύνδεση μέ τίς «ρίζες».
Καί φυσικά γιά «ρίζες» πρόκειται, μιά καί οἱ καταβολές τοῦ σημερινοῦ Ἕλληνα δέν ἀνιχνεύονται στόν Κοραή καί στό Μοισιόδακα ἀλλά στό Λύγκο, τόν ἀρχιληστή, καί στό Γιαγκούλα.
Ὁ «γιαγκουλισμός» ἔγινε ἔκφραση τῆς κοινωνικῆς καί πολιτικῆς μᾶς ζωῆς.
Τό κράτος, προσωποποίηση τοῦ γιαγκουλισμοῦ, ἀντί νά προστατεύει τόν πολίτη, τόν ταπεινώνει, τόν ἐξουθενώνει, τόν ραγιαδίζει. Κι ἡ νεολαία μας, καλοθρεμμένη, χάρη στούς κόπους μιᾶς γενιᾶς, πού ἀπό θαῦμα ἐπέζησε μέσα ἀπό τίς κακουχίες τῆς Κατοχῆς καί τῶν ἐμφυλιοπολεμικῶν περιπετειῶν, ἀντί νά υἱοθετήσει στάση θαυμασμοῦ γιά τούς πολύ παλιούς, καί σεβασμοῦ γιά τούς τωρινούς παλιούς, υἱοθετεῖ μιά στάση νταῆ.
Καί φυσικά γιά «ρίζες» πρόκειται, μιά καί οἱ καταβολές τοῦ σημερινοῦ Ἕλληνα δέν ἀνιχνεύονται στόν Κοραή καί στό Μοισιόδακα ἀλλά στό Λύγκο, τόν ἀρχιληστή, καί στό Γιαγκούλα.
Ὁ «γιαγκουλισμός» ἔγινε ἔκφραση τῆς κοινωνικῆς καί πολιτικῆς μᾶς ζωῆς.
Τό κράτος, προσωποποίηση τοῦ γιαγκουλισμοῦ, ἀντί νά προστατεύει τόν πολίτη, τόν ταπεινώνει, τόν ἐξουθενώνει, τόν ραγιαδίζει. Κι ἡ νεολαία μας, καλοθρεμμένη, χάρη στούς κόπους μιᾶς γενιᾶς, πού ἀπό θαῦμα ἐπέζησε μέσα ἀπό τίς κακουχίες τῆς Κατοχῆς καί τῶν ἐμφυλιοπολεμικῶν περιπετειῶν, ἀντί νά υἱοθετήσει στάση θαυμασμοῦ γιά τούς πολύ παλιούς, καί σεβασμοῦ γιά τούς τωρινούς παλιούς, υἱοθετεῖ μιά στάση νταῆ.
Πρότυπό της ὁ περιώνυμος κουτσαβάκης, Ἀντρέας ὁ Καθίκης ἀπό τό Βόλο, ἤ ὁ γραφικός τύπος Ἀντρέας ὁ Σκατοοικογένειας τοῦ ἄλλοτε γραφικοῦ Πειραιᾶ.
Ἑλληνική Ζωονομία: ἤτοι ζωοφυσική μελέτη τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων, Gutenberg, 1987.
ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ