Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ένας Λουξεμβούργιος ζει στη χώρα του σαν «βασιλιάς» με αυτά τα χρήματα, όπως ασφαλώς συμβαίνει αν ταξιδέψει σε χώρες πολύ χαμηλότερου βιοτικού επιπέδου. Το κόστος ζωής στο Λουξεμβούργο είναι 32% ακριβότερο σε σχέση με το αντίστοιχο της Αθήνας, αφού μόνο τα ενοίκια είναι 62% πάνω, όπως μας ενημερώνει η πλατφόρμα expatistan.com.
Σε αυτήν έχουν συγκεντρωθεί από τους χρήστες στοιχεία για το κόστος ζωής σε διάφορες πόλεις ανά τον κόσμο και μέσω αυτών προκύπτει η λίστα με τις πιο ακριβές και πιο φθηνές περιοχές για να ζει κάποιος. Για τον υπολογισμό του κόστους ζωής σε κάθε μέρος του κόσμου συνυπολογίζονται το κόστος διατροφής, στέγασης, διασκέδασης, ρουχισμού, ατομικής φροντίδας και συγκοινωνιών.
Για την κατάρτιση της λίστας ορίστηκε η Τσεχία ως χώρα αναφοράς, διότι το κόστος ζωής εκεί βρίσκεται στο μέσο του κόστους ζωής των υπόλοιπων χωρών. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 49η θέση της σχετικής λίστας, με δείκτη κόστους ζωής 117, που σημαίνει ότι είναι ακριβότερη κατά 17% σε σχέση με την Τσεχία. Η χώρα με το πιο χαμηλό κόστος ζωής στον κόσμο, κατά 62% μάλιστα σε σχέση με την Τσεχία, είναι το Κόσοβο. Συγκρίνοντας την πρωτεύουσα Πρίστινα με την Αθήνα στη σχετική πλατφόρμα, προκύπτει ότι το κόστος ζωής της πρώτης είναι κατά 83% φθηνότερο! Ενδεικτικά, η διατροφή είναι στο -104%, η διαμονή στο -64% και η διασκέδαση στο -147%.
Ένα άλλο (αμερικάνικο) site, το GoBankingRates διενήργησε μια παρόμοια έρευνα, καταρτίζοντας μια λίστα με τις πιο φθηνές χώρες για να ζει κανείς με βάση την αγοραστική δύναμη, τα ενοίκια και το κόστος διαβίωσης. Ως μέτρο σύγκρισης ορίστηκε η Νέα Υόρκη και το Κόσοβο ήταν στην τρίτη θέση παγκοσμίως της εν λόγω λίστας. Τα ενοίκια σε σχέση με τη Νέα Υόρκη είναι κατά 91,5% χαμηλότερα, τα παντοπωλεία κατά 75,8% φθηνότερα και τα τοπικά προϊόντα και υπηρεσίες κατά 72,6% φθηνότερα.
Από τα στοιχεία προέκυψε ότι το κόστος διαβίωσης στην Πρίστινα είναι περίπου 324 δολάρια το μήνα. Ο μέσος μισθός στο Κόσοβο είναι ο δεύτερος χαμηλότερος στα δυτικά Βαλκάνια (και από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη) με 422 ευρώ. Μόνο η Βόρεια Μακεδονία είναι πιο κάτω, με 413 ευρώ. Ενώ όμως το ύψος του μέσου μηνιαίου μισθού στη Βόρεια Μακεδονία είναι πολύ χαμηλότερο σε σχέση με το μηνιαίο κόστος που απαιτείται για την κάλυψη των βασικών αναγκών μίας τετραμελούς οικογένειας, στο Κόσοβο φτάνει και περισσεύει.
Τα 324 δολάρια μεταφράζονται σε 293 ευρώ και αν ρίξουμε μια ματιά σε τιμές προϊόντων, υπηρεσιών και ενοικίων θα διαπιστώσουμε ότι η κατάσταση είναι καλύτερη σε σχέση με την Ελλάδα. Ένα γεύμα δύο ατόμων σε καλό εστιατόριο στοιχίζει περίπου 16 ευρώ, ένας καπουτσίνο 95 λεπτά, το εισιτήριο τοπικής συγκοινωνίας 40 λεπτά και η είσοδος σε κινηματογράφο 3 ευρώ. Το μέσο κόστος ενός διαμερίσματος με τρία υπνοδωμάτια (4αρι) έξω από το κέντρο της Πρίστινα μετά βίας υπερβαίνει τα 300 ευρώ, ενώ μια μηναία συνδρομή για internet ακόμα και για ταχύτητες από 50 Mbps και πάνω είναι στα 12 ευρώ και αντίστοιχα μια μηνιαία συνδρομή σε γυμναστήριο στα 10.
Προφανώς όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι είναι καλύτερα να ζεις κάποιος στο Κόσοβο απ’ ότι στο Λουξεμβούργο, αλλά μας βοηθούν να κατανοήσουμε ότι το κόστος ζωής είναι εξίσου σημαντικό με τις μισθολογικές εισφορές για την αξιολόγηση του βιοτικού επιπέδου μιας περιοχής.
Η νο1 χώρα στον κόσμο στις κοινωνικές παροχές
Κι αν το Κόσοβο σας φαίνεται ακραία ως επιλογή, ελάτε να γνωρίσουμε και τη νούμερο ένα χώρα στον κόσμο στις κοινωνικές παροχές. Στον Καναδά η έννοια του βασικού εισοδήματος είναι… κυριολεκτική, πλήττοντας πράγματι τις κοινωνικές ανισότητες. Η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση ξεκίνησε την άνοιξη του 2017 στον με την πιλοτική εφαρμογή της, προκειμένου να εξαχθεί το συμπέρασμα για το εάν τελικά το βασικό εισόδημα είναι επαρκής λύση ώστε να καταπολεμηθεί η φτώχεια και να μειωθεί η κοινωνική ανισότητα.
Το «πείραμα» είναι σε εξέλιξη στη μεγαλύτερη επαρχία της χώρας, το Οντάριο των περίπου 13,5 εκατ. κατοίκων. Περίπου 100.000 άνθρωποι από 18 έως 65 ετών, που δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας (και φυσικά σύνταξη) λαμβάνουν μηνιαίως το επίδομα των 910 ευρώ, όσο είναι και ο βασικός μισθός στη χώρα (αυξάνεται στα 1250 αν πρόκειται για ανθρώπους με κάποια αναπηρία).
Η διαφορά είναι χαώδης, όπως σε οτιδήποτε άλλο μπορεί να τεθεί σε σύγκριση ο Καναδάς με την Ελλάδα. Στο Τορόντο και την Οττάβα τα 910 ευρώ είναι επαρκή για διαβίωση αν μένεις σε δικό σου σπίτι, καθώς δεν πληρώνεις το παραμικρό για περίθαλψη και φόρους. Το κόστος ζωής δεν απέχει ιδιαίτερα από αυτό της Αθήνας (η βενζίνη δε είναι στο 1/3), ενώ αν έχεις και ανήλικα παιδιά το ποσό αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό τους.
Για κάθε παιδί έως έξι ετών κάθε οικογένεια λαμβάνει 380 ευρώ μηνιαίως (ποσό που μειώνεται κατά 7% αν το ετήσιο εισόδημα είναι πάνω από 31.120 καναδικά δολάρια), ενώ για παιδιά από 6 έως 17 το επίδομα αντιστοιχεί σε 320 ευρώ. Μια οικογένεια με τρία παιδιά δηλαδή μπορεί να λαμβάνει το μήνα έως και 1000 ευρώ, ποσό που είναι ακριβώς 10 φορές… μεγαλύτερο απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Το επίδομα είναι πολύ μεγαλύτερο αν πρόκειται για μονογονεϊκή οικογένεια. Μια μητέρα που είτε έχει χάσει τον σύζυγό της, είτε είναι άγαμη λαμβάνει περίπου 800 ευρώ μηνιαίως για κάθε παιδί!
Ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρίνονται οι συμμετέχοντες στη λήψη του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στο Οντάριο παρακολουθείται στενά από κοινωνικούς επιστήμονες, οικονομολόγους και διαμορφωτές της πολιτικής στον Καναδά, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Τα αποτελέσματα ήταν όπως αναμενόταν θετικότατα και την άνοιξη, που ολοκληρώνεται η πειραματική τριετία, το σχεδόν βέβαιο είναι ότι το μέτρο θα μονιμοποιηθεί. Οι άνθρωποι που παίρνουν το επίδομα περνούν σιγά-σιγά από την κατάσταση του «υπάρχω μόλις και μετά βίας» στην κατάσταση του «ζω ξανά».
Τρώνε πιο ποιοτική τροφή, δεν ξεμένουν από φαγητό στα μισά του μήνα, πηγαίνουν ξανά στον οδοντίατρο, μπορούν να αγοράσουν βασικά αγαθά για τη υγεία τους. Επίσης μειώθηκαν τα επίπεδα του στρες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία, την ψυχολογία και τη δημιουργικότητα του ατόμου (αλλά και για τα κρατικά ασφαλιστικά ταμεία, τα κόστη των οποίων λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν από τις προηγμένες χώρες σε τέτοιου είδους προγράμματα).
Αν τα κοινωνικά επιδόματα και το σύστημα υγείας και εκπαίδευσης είναι τα τρία πρώτα κριτήρια επιλογής χώρας, ο Καναδάς παίζει μάλλον χωρίς αντίπαλο. Στην περίθαλψη υπάρχει το μοντέλο του οικογενειακού γιατρού, με οργάνωση που ξεπερνάει ακόμα και τη φαντασία ενός Ελλαδίτη. Οι γιατροί θεωρούνται ένα από τα πιο σημαντικά «χαρτιά» για τη συγκρότηση ενός σωστού και ολοκληρωμένου κοινωνικού κράτους. Αμείβονται πολύ καλά, έχουν εκπαιδευτεί για να συναισθάνονται την ευθύνη του λειτουργικού τους ρόλου και φυσικά η λέξη «φακελάκι» είναι παντελώς άγνωστη στην κουλτούρα τους.
Ομοίως φυσικά και η λέξη «ράντσα» στα νοσοκομεία. Η Τοπική Αρχή Υγείας της εκάστοτε επαρχιακής κυβέρνησης ενημερώνει το κοινό μέσω διαδικτύου για τον εκτιμώμενο χρόνο αναμονής στα επείγοντα κάθε νοσοκομείου της περιοχής, προκειμένου ο μη σοβαρά ασθενής να έχει την εικόνα πριν αναχωρήσει από το σπίτι του! Αλλά πάντα υπάρχει η επισήμανση ότι «ακόμη κι αν ο χρόνος που εμφανίζεται είναι μεγάλος, η περίπτωσή σας θα αντιμετωπισθεί αμέσως σε περίπτωση που είναι επείγουσα. Αν η ζωή σας βρίσκεται σε κίνδυνο, παρακαλούμε καλέστε το 911 ή πηγαίνετε στο πλησιέστερο Τμήμα Επειγόντων».
Όταν ο ασθενής καλέσει ασθενοφόρο στον αριθμό 911 (σημειωτέον η γραμμή δεν κλείνει μέχρι να φτάσει στον ασθενή), αυτό θα φτάσει το πολύ μέσα σε 10 λεπτά. Υπάρχουν περιπτώσεις που το ασθενοφόρο μπορεί να φτάσει μέσα σε 3 λεπτά. Πολύ συχνά χρησιμοποιούνται ελικόπτερα-ασθενοφόρα.
Αλλά το καλύτερο μάλλον απ’ όλα είναι η δυνατότητα των φοιτητών να λάβουν δάνειο διαφόρου ύψους ποσών από την κυβέρνηση, στην οποία οφείλουν να επιστρέψουν μόνο το 50%! Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι το κράτος θεωρεί την εκπαίδευση επένδυση της οποίας οι συνέπειες θα αποτελέσουν αργότερα και δικό του όφελος.
Ο πολυπολιτισμικός Καναδάς δέχεται κάθε χρόνο περί τους 300.000 οικονομικούς μετανάστες (οι αιτήσεις υπερβαίνουν το εκατομμύριο, αλλά δεν γίνεται να ικανοποιηθούν όλοι…) και έχει αναδειχθεί πρώτη χώρα παγκοσμίως στην αποδοχή της διαφορετικότητας. Άπαντες – Καναδοί και ξένοι – έχουν ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Και ένα από τα «σοκ» που μπορεί να υποστεί κάποιος ξένος που χάνει τη δουλειά του είναι ότι έως ότου ξαναβρεί, το επίδομα ανεργίας του αντιστοιχεί περίπου στο 80% του μισθού του…
https://menshouse.gr/extras/121757/anetos-me-450-eyro-ton-mina-i-pio-fthini-chora-tis-eyropis-gia-na-meineis?utm_source=ethnosgr&utm_medium=article_network