Από πολλά ελαιοτριβεία διαφημίζεται επίσης αυτό τον καιρό και η "ψυχρή έκθλιψη" του ελαιοκάρπου. Υπάρχουν πολλές θεωρίες για την ακριβή επεξήγηση του όρου αλλά ο πλέον δόκιμος είναι ο όρος της χρησιμοποίησης από το ελαιοτριβείο νερού θερμοκρασίας περιβάλλοντος. Αυτή η μέθοδος παράγει ελαιόλαδο με υψηλά επίπεδα αντιοξειδωτικών, ιδιαίτερα βιταμίνης Ε και πολυφαινολών, ωφέλιμων στον ανθρώπινο οργανισμό.
Και οι δύο τύποι ελαιολάδου έχουν το μειονέκτημα της εξαφάνισης των πλεονεκτημάτων τους με την πάροδο του χρόνου. Όμως το σπουδαιότερο μειονέκτημα είναι ότι υποβαθμίζονται τελείως όταν θερμανθούν. Συνεπώς όταν χρησιμοποιούνται στο μαγείρεμα (κατσαρόλα ή τηγάνι) συμπεριφέρονται σαν κοινά παρθένα ελαιόλαδα. Όλα τα πλεονεκτήματά τους προσδίδονται στον ανθρώπινο οργανισμό μόνον όταν καταναλώνονται χωρίς να θερμανθούν. Δηλαδή σε σαλάτες ή σε εδέσματα που υποχρεωτικά χρησιμοποιείται ωμό ελαιόλαδο. Όμως οι στατιστικές δείχνουν ότι αυτά συμμετέχουν μόνο στο 3% της διατροφής του μέσου ανθρώπου που χρησιμοποιεί ελαιόλαδο.
Συνεπώς η αναζήτηση αυτών των ελαιολάδων από τους καταναλωτές για ποιοτική διατροφή είναι μάλλον άχρηστη και άσκοπη. Όλα τα οργανοληπτικά συστατικά τους μπορούν να τα λαμβάνουν με την κατανάλωση φρούτων και λαχανικών με την σύγχρονη βέβαια κατανάλωση κοινού παρθένου ελαιολάδου.