«Για μια άλλη φορά διαπιστώνω καθημερινά, πόσο ωραία είναι η ζωή , παρ όλα τα βάσανα τις στεναχώριες ,τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που έχει ο καθένας μας. Και ναι, ζούμε... στην εποχή μιας πανδημίας που μας βρήκε απροετοίμαστους, μας ισοπέδωσε οικονομικά και ψυχολογικά, μας κρατάει σε αβεβαιότητα άλλαξε τις συνήθειες μας και προσθέτει περισσότερο άγχος στην καθημερινότητα μας.
Ωστόσο ας μην ξεχνάμε ότι ο καρκίνος, προϋπήρχε του ιού και συνεχίζει να “θερίζει” την ανθρωπότητα παρά την εξέλιξη της επιστήμης στον τομέα αυτό.
Η ανάρτηση, αυτή αφορά κυρίως τις γυναίκες που διαγνώστηκαν, νοσούν, η βρίσκονται σε θεραπεία για τον καρκίνο μαστού. Μέσα από αυτή, θέλω να δώσω, όσο μπορώ, ένα θετικό και αισιόδοξο μήνυμα για την αντιμετώπιση της ασθένειας να ενδυναμώσω και να εμψυχώσω με θάρρος , πίστη και δύναμη όλες μας ,για όλο αυτό που περνάμε, καθημερινά.
Δεν είμαι ειδική , δεν είμαι ψυχολόγος, δεν είμαι ηρωίδα, δεν είμαι super girl –and super girls don’t cry- λέει το τραγούδι… δεν είμαι τίποτε άλλο παρά μια γυναίκα που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει καθημερινά την ασθένεια, που κλαίει φοβάται πανικοβάλλεται, αλλά την ίδια στιγμή αγαπάει την ζωή , πιστεύει σε αυτή, θέλει να ζήσει, να δημιουργήσει, να υπάρχει, να αγαπά και να αγαπιέται να γελάει, να κλαίει, να γράφει, να σκηνοθετεί, να παίζει.
Είμαι μια γυναίκα όπως όλες μας που της έτυχε να περνάει τώρα μια από τις πιο χειρότερες ασθένειες και να δεχτεί απανωτά ψυχολογικά σοκ –διάγνωση- ακρωτηριασμός–χημειοθεραπείες .Δεν είναι εύκολο!!!
Μετά από την διάγνωση , και αφού πέρασα από σαράντα κύματα, με όλους τους φόβους τις αμφιβολίες και τα διλήμματα που μπορεί να έχει κάποιος σε αυτές τις περιπτώσεις, έστρεψα τον εαυτό μου βαθιά εντός μου. Διαπίστωσα ότι καθημερινά πέταγα μέσα μου σκουπίδια , άχρηστα πράγματα και συναισθήματα, προερχόμενα από προσωπικές ή επαγγελματικές σχέσεις που με διέλυαν και με εξασθενούσαν ψυχικά και σωματικά με αποτέλεσμα να νοσήσω.
Συνειδητοποιώντας τα όλα αυτά είδα ότι αν θέλω να ζήσω, οφείλω να αγαπήσω πρωτίστως τον εαυτό μου.Από την αρχή! Έτσι όπως είναι τώρα και όχι όπως ήταν πριν.
Να αγαπήσω την τωρινή μου εικόνα και όχι να την αποστρέφομαι.
Να την θαυμάζω και όχι να την λυπάμαι.
Να μου αρέσει το άδειο μου χωρίς μαλλιά κεφάλι και να το δω σαν ευκαιρία για να δημιουργήσω εικόνες μαζί του.
Να εξοικειωθώ με το τραύμα μου για να το γιατρέψω.
https://www.newsbreak.gr/lifestyle/126243/athina-pappa-apanota-psychologika-sok-diagnosi-akrotiriasmos-chimeiotherapeies/