-Τα λείψανα ποια είσαστ’ εσείς, τα κόκαλα και οι στάχτες
με τ’ ασημένια τ’ άρματα και τα χρυσά στολίδια;
-Τα περασμένα είμαστ’ εμείς
-Και συ ποιος είσαι ο ψόφιος,
με τα θολά, τα ολάνοιχτα σα μαγεμένα μάτια,
τα καρφωμένα πάνω μας;
-Ο ξεπεσμός εγώ είμαι.
[Κωστής. Παλαμάς, Η πολιτεία και η μοναξιά]