Όταν ήρθε η ώρα να ξυπνήσει ο Τιμ, πάτησε δύο φορές «αναβολή» στο ξυπνητήρι, κι έπειτα συνειδητοποίησε... ότι θα καθυστερούσε στο ραντεβού των εννέα. Πετάχτηκε πανικόβλητος από το κρεβάτι και συνειδητοποίησε ότι έβρεχε καταρρακτωδώς, άρα θα καθυστερούσε ακόμα περισσότερο. Δεν ήπιε καφέ και μπήκε στο αυτοκίνητο πολύ σκυθρωπός. Απαίσια μέρα, σκέφτηκε.
Ήδη αγχωμένος, άφησε το στρες να τον κυριεύσει και άρχισε να αλλάζει λωρίδες, χτυπώντας το τιμόνι και ουρλιάζοντας «Κουνήσου!».Έπειτα -ΜΠΑΜ!- το αυτοκίνητο πίσω του τον χτύπησε. Ήταν απλώς ένα χτυπηματάκι στον προφυλακτήρα, αλλά εκείνος πετάχτηκε από το αυτοκίνητο, πλησίασε το άλλο και άρχισε να χτυπάει βίαια το καπό, ουρλιάζοντας και βρίζοντας θυμωμένος. Η συμπεριφορά του Τιμ ήταν τόσο εκτός ελέγχου, που κατέληξε να περάσει τη νύχτα σε ένα κελί. Το ήξερα ότι θα ήταν απαίσια η μέρα σήμερα, σκέφτηκε. Και αγνοώντας τα αποτελέσματα της δικής του συμπεριφοράς, σκέφτηκε: Κι όλα αυτά επειδή έβρεξε.
Και τώρα, ας ξαναπαίξουμε το ίδιο σενάριο -ξυπνητήρι που χτυπάει δύο φορές και βροχή-, μόνο που αυτή τη φορά είναι ο Τομ αυτός που συνειδητοποιεί ότι δεν θα προλάβει το ραντεβού των εννέα. Έτσι, ετοιμάζει έναν ωραίο καφέ, κάνει μπάνιο, ξυρίζεται, βάζει το αγαπημένο του πουκάμισο κι έπειτα παίρνει το σιντί της Τίνα Τάρνερ «I Can’t Stand the Rain» («Δεν Αντέχω τη Βροχή»), γιατί ξέρει ότι θα βρει κίνηση στον δρόμο. Λατρεύω την βροχή. Θα τηv απολαύσω σήμερα, σκέφτεται. Τηλεφωνεί στο ραντεβού του για να απολογηθεί και μαθαίνει ότι κι ο άλλος άνθρωπος έχει κολλήσει στην κίνηση. Πίνει τον καφέ του χτυπώντας ρυθμικά τα δάχτυλά του στον ρυθμό της μουσικής, και νιώθει πραγματικά υπέροχα. Ξαφνικά -ΜΠΑΜ- το αυτοκίνητο πίσω του τον χτυπάει. Βγαίνει έξω και συνειδητοποιεί ότι δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Χαμογελάει στην οδηγό και λέει: «Είσαι εντάξει;»· Ανακουφισμένη εκείνη, βγαίνει από το αυτοκίνητο, και είναι πραγματικό υπέροχη. «Εντάξει; Μα μόλις σε χτύπησα!» «Με μεγάλη επιτυχία, απ’ ό,τι βλέπω», της απαντάει. Εκείνη γελάει και του λέει: «Μου αρέσει πολύ το τραγούδι που ακούς». Και έτσι ξεκίνησε. Έμοιαζε σαν σκηνή από ρομαντική κωμωδία. Η βροχή την έκανε ακόμα πιο ρομαντική και, πολύ σύντομα, ήξεραν και οι δύο ότι θα ήταν μια αξέχαστη μέρα – κι όλα αυτά επειδή έβρεξε.
Τι σχέση έχει η βροχή με όλα αυτά;
Η ζωή θα σας μοιράζει άσχημο χαρτί κατά καιρούς. Δεν χρειάζεται να δραματοποιείτε κάθε αναπάντεχη τροπή των γεγονότων. Μπορείτε να αλλάζετε πορεία, αλλά τίποτα δεν χάνεται μέχρι να αποφασίσετε να τα παρατήσετε. Φροντίστε να εξοπλίσετε τον εαυτό σας με τη σωστή συμπεριφορά. Όπως είπε και ο Όσκαρ Ουάιλντ:
«Όλα θα πάνε καλά τελικά. Κι αν δεν είναι ακόμα
καλά, τότε δεν έχει έρθει ακόμα το τέλος».
Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
MO GAWDAT
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ